Sevgili Bağımlılık...Örnek

Gün 4: Dibe Vurmak

Kilim bağımlılığımızın altından çekildiğinde, iyi zamanlar geride kaldığında ve zorluklarla başa çıkma, hayatta kalma yoluna koyulduğumuzda dibe yakınız. Çaresizlik ve umutsuzluk etrafımızı sardığında çukurun dibine yaklaşıyoruz demektir. 

Çukur, bu hastalıktan etkilenen herkes için farklıdır. Ancak bundan kurtulmak için kontrole sahip olmadığımız gerçeğine teslim olmalıyız. Yaptığımız seçimlerle de daha iyi olmayacağımıza. Bu çukurdan çıkmanın tek yolu yukarı bakmaya başlamaktır.

Tanrı bizimle dipte buluşmayı vaat ediyor. İşler bize imkânsız göründüğünde, bağımlılık çukurundan asla çıkamayacakmışız gibi göründüğünde bile Tanrı oradadır. İyileşme kolay bir yol değildir. Hapse, sağlık-rehabilitasyon kurumlarına düşmemenin veya ölümden kurtulmanın tek yolu. Özgür irademiz var—Tanrı bizi asla kendisini seçmeye zorlamaz. Ama O'nu seçip iman edersek, bizi asla terk etmeyeceğine, bizi asla terk etmeyeceğine söz veriyor.

Dibe vurmak, rüzgârı bizden uzaklaştırmış olabilir. Acılar hâlâ geçmemiş olabilir. Ancak Tanrı'dan yardım istersek, iyileşme süreci bu çukuru temele dönüştürerek hayatımızı inşa edebilir. Çukurdaki sonumuz yeni başlangıcımıza dönüşebilir. Tanrı bizi yenileyeceğini söylüyor: Biz ona yanmış hayatımızın küllerini veririz; o bize güzellik ve zafer tacını verir. Yas ve umutsuzluk yerine bize sevinç ve lütuf hediyeleri verir.