ROMALILAR 4:1-12
ROMALILAR 4:1-12 Kutsal Kitap Yeni Çeviri 2001, 2008 (TCL02)
Şu halde soyumuzun atası İbrahim'in durumu için ne diyelim? Eğer İbrahim yaptığı iyi işlerden dolayı aklandıysa, övünmeye hakkı vardır; ama Tanrı'nın önünde değil. Kutsal Yazı ne diyor? “İbrahim Tanrı'ya iman etti, böylece aklanmış sayıldı.” Çalışana verilen ücret lütuf değil, hak sayılır. Ancak çalışmayan, ama tanrısızı aklayana iman eden kişi imanı sayesinde aklanmış sayılır. Nitekim, iyi işlerine bakmaksızın Tanrı'nın aklanmış saydığı kişinin mutluluğunu Davut da şöyle anlatır: “Ne mutlu suçları bağışlanmış, Günahları örtülmüş olanlara! Günahı Rab tarafından sayılmayana ne mutlu!” Bu mutluluk yalnız sünnetliler için mi, yoksa aynı zamanda sünnetsizler için midir? Diyoruz ki, “İbrahim, imanı sayesinde aklanmış sayıldı.” Hangi durumda aklanmış sayıldı? Sünnet olduktan sonra mı, sünnetsizken mi? Sünnetliyken değil, sünnetsizken… İbrahim daha sünnetsizken imanla aklandığının kanıtı olarak sünnet işaretini aldı. Öyle ki, sünnetsiz oldukları halde iman edenlerin hepsinin babası olsun, böylece onlar da aklanmış sayılsın. Böylelikle atamız İbrahim, yalnız sünnetli olmakla kalmayan, ama kendisi sünnetsizken sahip olduğu imanın izinden yürüyen sünnetlilerin de babası oldu.
ROMALILAR 4:1-12 Turkish Bible Old Translation 1941 (KMEYA)
İ MDİ bedene göre atamız İbrahim hakkında ne diyeceğiz? Zira eğer İbrahim işlerden dolayı salih sayıldı ise, övünmeğe hakkı vardır; fakat Allaha karşı değil. Zira kitap ne diyor? “Ve İbrahim Allaha iman etti, ve kendisine salâh sayıldı.” Fakat işliyene ücret, inayet olarak değil, borç olarak sayılır. Lâkin işlemiyip fakat fasıkı salih sayana iman edenin imanı salâh olarak sayılır. Nitekim, Allahın amelsiz salih saydığı adamın mutluluğunu Davud dahi beyan ediyor: “Ne mutludur, o adamlar ki, fesatları bağışlandı, ve günahları örtüldü! Ne mutludur, o adam ki, Rab ona günah saymaz!” Bu mutluluk sünnetlilik üzerine mi? yoksa sünnetsizlik üzerine de mi? Zira diyoruz ki, İbrahimin imanı salâh olarak sayıldı. İmdi nasıl sayıldı? sünnetlilikte iken mi, yoksa sünnetsizlikte mi? Sünnetlilikte değil, fakat sünnetsizlikte; ve bütün iman edenlerin, hattâ sünnetsizlikte olanların, babası olsun, ve onlara salâh sayılsın, diye sünnetsizlikte iken malik olduğu iman salâhının mührü olarak sünnetlilik alâmetini aldı; ta ki, yalnız sünnetlilikten olanlara değil, fakat atamız İbrahimin sünnetsizlikte iken malik olduğu o imanın izlerinde yürüyenlere de sünnetlilik babası olsun.
ROMALILAR 4:1-12 Kutsal Kitap ve Deuterokanonik Kitaplar (KKDEU)
Öyleyse, bedensel açıdan atamız İbrahim'e ilişkin ne dememiz gerekir? Eğer İbrahim yaptığı işlerden ötürü doğrulukla donatıldıysa, övünmek için bir dayanağı vardır; ama Tanrı'nın önünde övünmek için değil! Çünkü Kutsal Yazı ne diyor? “İbrahim Tanrı'ya iman etti Ve bu ona doğruluk sayıldı.” Çalışana verilen karşılık armağan değil, hak sayılır. Ne var ki, tanrısaymazı doğrulukla donatan Tanrı'ya iman eden kişinin yaptığı işler değil, imanı doğruluk yerine sayılır. Davut, yaptıklarını göz önüne almaksızın, Tanrı'nın doğru saydığı insanın mutluluğunu şöyle anlatır: “Ne mutlu suçları bağışlanan, günahları örtülen insana! Ne mutlu Rab tarafından günahı sayılmayana!” Öyleyse bu mutluluk yalnız sünnetliler için mi, yoksa sünneti olmayanları da kapsar mı? Çünkü İbrahim'in imanı kendisine doğruluk sayıldı diyoruz. Nasıl oldu da bu böyle sayıldı? Sünnet olduktan sonra mı, yoksa sünnetsiz durumdayken mi? Hayır. Sünnet olduktan sonra değil, tam tersine, sünnetsiz durumdayken sayıldı. İbrahim daha sünnetsizken, sünneti imandan doğan doğruluğun bir damgası, bir işareti olarak aldı. Öyle ki, sünnetsiz olmalarına karşın iman edenlerin tümüne ruhsal baba olsun. Böylelikle onlara da doğruluk sayılsın. Bunun yanı sıra sünnetlilere de yalnız sünnetli oldukları için değil, babamız İbrahim'in sünnetsizken taşıdığı imanın izlerinde yürüdükleri için baba oldu.