MEZMURLAR 139:7-18
MEZMURLAR 139:7-18 Kutsal Kitap Yeni Çeviri 2001, 2008 (TCL02)
Nereye gidebilirim senin Ruhun'dan, Nereye kaçabilirim huzurundan? Göklere çıksam, oradasın, Ölüler diyarına yatak sersem, yine oradasın. Seherin kanatlarını alıp uçsam, Denizin ötesine konsam, Orada bile elin yol gösterir bana, Sağ elin tutar beni. Desem ki, “Karanlık beni kaplasın, Çevremdeki aydınlık geceye dönsün.” Karanlık bile karanlık sayılmaz senin için, Gece, gündüz gibi ışıldar, Karanlıkla aydınlık birdir senin için. İç varlığımı sen yarattın, Annemin rahminde beni sen ördün. Sana övgüler sunarım, Çünkü müthiş ve harika yaratılmışım. Ne harika işlerin var! Bunu çok iyi bilirim. Gizli yerde yaratıldığımda, Yerin derinliklerinde örüldüğümde, Bedenim senden gizli değildi. Henüz döl yatağındayken gözlerin gördü beni; Bana ayrılan günlerin hiçbiri gelmeden, Hepsi senin kitabına yazılmıştı. Hakkımdaki düşüncelerin ne değerli, ey Tanrı, Sayıları ne çok! Kum tanelerinden fazladır saymaya kalksam. Uyanıyorum, hâlâ seninleyim.
MEZMURLAR 139:7-18 Turkish Bible Old Translation 1941 (KMEYA)
Senin Ruhundan nereye gideyim? Ve senin yüzünden nereye kaçayım? Eğer göklere çıksam, sen oradasın; Ve ölüler diyarında yatağımı sersem, işte, oradasın. Seherin kanatlarını alsam, Denizin sonlarına konsam; Orada da senin elin bana yol gösterir, Ve sağ elin beni tutar. Desem ki: Gerçek karanlık beni örtecek, Çevremdeki ışık gece olacak; Karanlık da senden gizlemez; Ve gece gündüz gibi ışır; Karanlık ve ışık senin için birdir. Çünkü böbreklerimi sen teşkil ettin; Anam karnında beni ördün. Sana şükreylerim; Çünkü heybetli ve şaşılacak surette yaratılmışım; İşlerin aciptir; Ve canım bunu pek iyi bilir. Gizli yerde yaratıldığım zaman, Dünyanın derin yerlerinde şaşılacak surette kurulduğum zaman, Bedenim sana gizli değildi. Gözlerin beni cenin iken gördü; Ve daha onlardan hiç biri yokken, Benim için tayin olunan günlerin hepsi Senin kitabında yazılmıştılar. Düşüncelerin de benim için ne değerlidir, ey Allah! Onların topu ne büyüktür! Onları saysam, kumdan çokturlar; Ben uyanınca yine seninle beraberim.
MEZMURLAR 139:7-18 Kutsal Kitap ve Deuterokanonik Kitaplar (KKDEU)
Nereye gidebilirim senin Ruhun'dan, Nereye kaçabilirim huzurundan? Göklere çıksam, oradasın, Ölüler diyarına yatak sersem, yine oradasın. Seherin kanatlarını alıp uçsam, Denizin ötesine konsam, Orada bile elin yol gösterir bana, Sağ elin tutar beni. Desem ki, “Karanlık beni kaplasın, Çevremdeki aydınlık geceye dönsün.” Karanlık bile karanlık sayılmaz senin için, Gece, gündüz gibi ışıldar, Karanlıkla aydınlık birdir senin için. İç varlığımı sen yarattın, Annemin rahminde beni sen ördün. Sana övgüler sunarım, Çünkü müthiş ve harika yaratılmışım. Ne harika işlerin var! Bunu çok iyi bilirim. Gizli yerde yaratıldığımda, Yerin derinliklerinde örüldüğümde, Bedenim senden gizli değildi. Henüz döl yatağındayken gözlerin gördü beni; Bana ayrılan günlerin hiçbiri gelmeden, Hepsi senin kitabına yazılmıştı. Hakkımdaki düşüncelerin ne değerli, ey Tanrı, Sayıları ne çok! Kum tanelerinden fazladır saymaya kalksam. Uyanıyorum, hâlâ seninleyim.