LUKA 1
1
1Saygıdeğer Teofilos,
Birçokları aramızda gerçekleşmiş olan olayların tarihçesini düzene koymaya giriştiklerinden, 2başlangıçtan beri görgü tanıkları ve sözün hizmetkârları olanlar bunları bize ilettikleri gibi, 3ben de baştan beri her şeyin seyrini titizlikle araştırdıktan sonra, sana sırasıyla yazmayı uygun gördüm. 4Öyle ki, sana iletilen bu şeylerin kesinliğinden emin olabilesin.
5Yahudiye Kralı Hirodes günlerinde, Aviya bölüğünden Zekarya adında bir kâhin vardı. Aron kızlarından gelen karısının adı Elizabet’ti. 6Her ikisi de Tanrı önünde doğru kişilerdi, Efendi’nin bütün buyrukları ve kurallarında kusursuzca yürümekteydiler. 7Ancak çocukları yoktu. Çünkü Elizabet kısırdı ve ikisinin de yaşı oldukça ilerlemişti.
8Zekarya kendi bölüğünün sırasında Tanrı önünde kâhinlik görevini yerine getirirken, 9kâhinlik geleneği uyarınca Efendi’nin Tapınağı’na girip buhur yakma kurası ona düştü. 10Buhur saatinde bütün halk kalabalığı dışarıda dua ediyordu.
11Efendi’nin bir meleği buhur sunağının sağ tarafında durup ona göründü. 12Zekarya onu görünce şaştı ve üzerine korku çöktü. 13Ama melek ona, “Korkma Zekarya, çünkü dileğin işitildi. Karın Elizabet sana bir oğul doğuracak ve adını Yuhanna koyacaksın. 14Sana sevinç ve coşku verecek ve birçokları onun doğumuna sevinecek. 15Çünkü o Efendi’nin önünde büyük biri olacak. ‘Hiç şarap ve içki içmeyecek’, daha annesinin karnındayken Kutsal Ruh’la dolacak. 16İsrael'in çocuklarından birçoğunu Tanrıları Efendi’ye döndürecek. 17Babaların yüreklerini çocuklara, söz dinlemeyenleri doğruların bilgeliğine döndürmek, Efendi’ye hazırlanmış bir halk hazırlamak için Eliya’nın ruhu ve gücüyle Efendi’nin önünden gidecek” dedi.
18Zekarya meleğe, “Bundan nasıl emin olabilirim? Çünkü ben yaşlı bir adamım ve karımın yaşı da oldukça ilerledi” dedi.
19Melek ona, “Ben Tanrı’nın önünde duran Gabriel’im. Seninle konuşmak ve bu müjdeyi sana bildirmek için gönderildim. 20İşte, dilin tutulacak ve bu şeyler olana dek konuşamayacaksın, Çünkü uygun zamanda yerine gelecek olan bu sözlerime inanmadın.”
21Halk Zekarya’yı bekliyordu. Tapınakta gecikmesine şaşmışlardı. 22Dışarı çıktığında onlarla konuşamadı. Onlar da tapınakta bir görüm gördüğünü anladılar. Onlara işaretler yapıyordu ama dili tutuk kalmıştı. 23Görev günleri dolunca Zekarya evine geri döndü. 24O günlerden sonra karısı Elizabet gebe kaldı ve beş ay evine kapandı. 25“Efendi halimi gördü, insanlar arasındaki utancımı kaldırmak için bana böyle yaptı” dedi.
26Tanrı, altıncı ayda, Melek Gabriel’i, Galile’de bulunan Nasıra Kenti’ne,
27David'in evinden Yosef adlı bir adamla nişanlı olan el değmemiş bir kıza gönderdi. Bakirenin adı Mariyam’dı. 28Melek içeri girdikten sonra ona, “Sevin, ey çok lütfedilmiş olan! Efendi seninledir. Kadınlar arasında ne mutlu sana!” dedi.
29Ne var ki Mariyam onu görünce, bu sözlere çok şaşırdı, bu nasıl bir selam diye düşündü. 30Melek ona, “Korkma Mariyam, çünkü Tanrı’da lütuf buldun” dedi. 31İşte, gebe kalıp bir oğul doğuracak ve adını ‘Yeşua’ koyacaksın. 32O büyük olacak ve kendisine En Yüce Olan’ın Oğlu denecek. Efendi Tanrı O’na atası David’in tahtını verecek. 33O, Yakov’un evi üzerinde sonsuza dek hüküm sürecek, O'nun krallığının sonu olmayacak.”
34Mariyam meleğe, “Ben bakire olduğum halde, bu nasıl olabilir?” dedi.
35Melek ona şöyle yanıt verdi: “Kutsal Ruh üzerine gelecek ve Yüce Olan'ın gücü üzerine gölge salacak. Bu nedenle, senden doğacak olan kutsal Olan'a, Tanrı’nın Oğlu denecek. 36İşte, akraban Elizabet de yaşlılığında bir oğula gebe kaldı. Kısır denilen bu kadın altıncı ayındadır. 37Çünkü Tanrı'nın söylediği hiçbir şey imkânsız değildir.”
38Mariyam, “İşte, Efendi’nin hizmetkârı. Bana dediğin gibi olsun” dedi.
Bunun üzerine melek onun yanından ayrıldı.
39Mariyam o günlerde Yahuda’nın dağlık bölgesindeki bir kente gitmek üzere aceleyle gitti. 40Zekarya’nın evine girip Elizabet’i selamladı. 41Elizabet Mariyam’ın selamını duyar duymaz, karnındaki bebek sıçradı. Elizabet Kutsal Ruh’la doldu. 42Yüksek sesle seslenip dedi, “Sen kadınlar arasında kutsanmış olansın, rahminin ürünü de kutsanmıştır! 43Efendim’in annesinin yanıma gelme lütfu bana neden böyle bağışlandı? 44İşte, senin selamının sesi kulağıma ulaştığında, karnımdaki çocuk sevinçle sıçradı! 45Efendi’nin kendisine söylemiş olduğu sözlerin gerçekleşeceğine iman eden kadına ne mutlu!”
46Mariyam şöyle dedi: “Canım Efendi’yi yüceltir.
47Ruhum,
Kurtarıcım Tanrı’da sevinç bulur,
48Çünkü O, hizmetkârının sıradan olan durumunu gördü.
Çünkü işte, bundan böyle bütün kuşaklar bana kutsanmış diyecekler.
49Çünkü Güçlü Olan benim için büyük işler yaptı. O’nun adı kutsaldır.
50O’nun merhameti, kuşaklar boyunca kendisinden korkanların üzerindedir.
51Koluyla kuvvetini gösterdi.
Gururluları yüreklerinin kuruntusunda dağıttı.
52Hükümdarları tahtlarından indirdi,
Sıradan insanları yükseltti.
53Açları iyi şeylerle doyurdu.
Zenginleri boş gönderdi.
54Atalarımıza, Avraham’a ve soyuna sonsuza dek söz verdiği gibi,
55Merhamet etmeyi hatırlayarak hizmetkârı İsrael’e yardım etti.”
56Mariyam yaklaşık üç ay kadar Elizabet’in yanında kaldı, sonra evine döndü.
57Elizabet’in doğurma vakti gelince, bir oğul doğurdu.
58Komşuları ve akrabaları, Efendi’nin ona büyük merhamet ettiğini duydular ve onunla birlikte sevindiler. 59Sekizinci gün çocuğu sünnet etmeye geldiler. Ona babası Zekarya’nın adını vermek istediler. 60Annesi, “Hayır, adı Yuhanna olacak” dedi.
61Ona, “Akrabalarından bu adla kimse yok” dediler. 62Bunun üzerine, çocuğa hangi adı koymak istediğini babasına işaretle sordular.
63Zekarya bir yazı levhası istedi ve “Adı Yuhanna’dır” diye yazdı. Herkes şaştı. 64Hemen Zekarya’nın ağzı açıldı, dili çözüldü.
Tanrı’yı yücelten sözler söyledi. 65Çevrede bulunanların hepsinin üzerine korku geldi. Bütün bu sözler Yahudiye’nin dağlık bölgesinin her yerinde konuşuldu. 66Bunları duyanların hepsi, “Acaba bu çocuk ne olacak?” diye yüreklerinde biriktirdiler. Çünkü Efendi'nin eli onunla birlikteydi.
67Babası Zekarya Kutsal Ruh’la doldu ve peygamberlik edip şöyle dedi:
68“İsrael’in Tanrısı Efendi’ye övgüler olsun,
Çünkü halkını ziyaret ederek fidyeyle kurtarmaya geldi.
69Hizmetkârı David’in soyundan bizim için kurtuluş boynuzu çıkardı.
70Eski zamanlardan beri kutsal peygamberlerin ağzından söylediği gibi,
71Bizden nefret eden herkesin elinden kurtuluşumuzu sağladı.
72Atalarımıza merhamet ederek kutsal antlaşmasını anmış oldu.
73Atamız Avraham'a ant içerek,
74Düşmanlarımızın elinden kurtaracağına, ömrümüzün bütün günlerinde,
75O’nun önünde kutsallık ve doğruluk içinde,
Korkmadan O’na hizmet edeceğimize söz vermişti.
76Ve sen, ey çocuk, En Yüce Olan’ın peygamberi olarak anılacaksın.
Çünkü Efendi’nin önünden O’nun yollarını hazırlamak için gideceksin,
77Ve O’nun halkına, günahlarının bağışlanmasıyla kurtulacaklarının bilgisini vereceksin.
78Tanrımız’ın şefkatli merhameti sayesinde,
Yücelerden doğan güneş bizi ziyaret edecek.
79Karanlıkta ve ölümün gölgesinde oturanların üzerine parlayacak,
Ayaklarımızı esenlik yoluna yöneltecek.”
80Çocuk büyüyor, ruhta güçleniyordu. İsrael’de görüneceği güne dek ıssız yerlerde kaldı.
Seçili Olanlar:
LUKA 1: YTC
Vurgu
Paylaş
Kopyala
Önemli anlarınızın tüm cihazlarınıza kaydedilmesini mi istiyorsunuz? Kayıt olun ya da giriş yapın
Copyright © 2023-2024 İsmail Serinken and eBible.org. CC-BY-ND
