LUKA 2:25-52

Yeruşalim'de Simeon adında bir adam vardı. Doğru ve tanrısayar biriydi. İsrail'in avutulacağı günü bekliyordu. Kutsal Ruh onun üzerindeydi. Rab'bin Mesihi'ni görmeden ölmeyeceği Kutsal Ruh aracılığıyla kendisine bildirilmişti. Simeon Ruh yönetiminde tapınağa geldi. Yusuf'la Meryem, Kutsal Yasa'nın gereğini uygulamak üzere çocuk İsa'yı tapınağa getirdiklerinde, Simeon O'nu kucağına aldı. Tanrı'yı yücelterek şunları söyledi: “Ya Rab, verdiğin söz uyarınca, artık kulunu esenlikle bu yaşamdan ayırabilirsin. Çünkü gözlerim kurtarışını gördü. Tüm insanlığın önünde hazırladığın bu kurtarış Ulusların aydınlanmasını sağlayan ışık ve halkın İsrail'e yüceliktir.” Yusuf'la Meryem çocuk için bildirilen sözlere şaştılar. Simeon onları kutsayarak çocuğun annesi Meryem'e şöyle dedi: “İşte bu çocuk İsrail'de birçoklarının düşmesi ve yükselmesi içindir. Ayrıca karşı çıkılacak bir belirtidir. Bir kılıç senin yüreğini de delip geçecek. Böylece birçok kişinin yüreğindeki düşünceler açığa çıkacak.” Orada Anna adında bir peygamber vardı. Fanuel'in kızıydı. Aşer oğulları soyundan çok yaşlı bir kadındı. Kızlığından sonra eşiyle yalnızca yedi yıl yaşamıştı. Seksen dört yıldır da duldu. Tapınaktan hiç ayrılmaz, gece gündüz oruçla, duayla Tanrı'ya tapınırdı. Anna o saat yaklaşıp Tanrı'ya şükrederek, Yeruşalim'in kurtuluşunu bekleyen herkese İsa'dan söz etti. Meryem'le Yusuf, Rab'bin yasası uyarınca gereken her şeyi yaptıktan sonra, Galile'ye, kendi kentleri Nasıra'ya döndüler. Çocuk bilgiyle dolarak gelişiyor, güçleniyordu. Tanrı'nın iyiliği O'nun üzerindeydi. İsa'nın annesi Meryem'le Yusuf her yıl Fısıh Bayramı'nda Yeruşalim'e giderlerdi. İsa on iki yaşına girince, bayram gelenekleri uyarınca kente çıktılar. Orada gerektiği kadar kaldılar. Geri dönmek için yola koyulduklarında küçük İsa Yeruşalim'de kaldı. Meryem'le Yusuf bunu bilmiyorlardı. O'nun yolcuların arasına katıldığını sanıyorlardı. Bir günlük yol yürüdükten sonra, akrabalarla tanıdıklar arasında O'nu aradılar. Bulamayınca, O'nu aramak için gerisin geriye Yeruşalim'e döndüler. Üç gün sonra O'nu tapınakta, öğretmenler arasında oturur buldular. Onların dediklerini dinliyor, sorular soruyordu. O'nu dinleyenlerin tümü anlayışına ve verdiği yanıtlara şaşırıyordu. Meryem'le Yusuf O'nu görünce şaşırdılar. Annesi, “Çocuğum niçin bunu bize yaptın?” dedi, “Bak, babanla ben kaygı içinde seni arıyoruz.” İsa şöyle yanıtladı: “Nasıl olur da beni ararsınız? Babamın evinde bulunmam gerektiğini bilmiyor musunuz?” Ne var ki, söylediklerinden bir anlam çıkaramadılar. İsa onlarla birlikte yola çıkıp Nasıra'ya gitti. Onların sözünü dinlerdi. Annesi bütün olanları yüreğinde saklıyordu. İsa bilgelikte ve boyda gelişiyor, Tanrı'nın ve insanların beğenisini kazanıyordu.

LUKA 2:25-52 ile ilgili ücretsiz Okuma Planları ve Teşvik Yazıları