İBRANİLER 2:1-18

İşte bunun için, akıntıya kapılıp sürüklenmeyelim diye, işittiklerimize çok dikkat etmemiz gerekir. Çünkü madem melekler aracılığıyla bildirilen söz doğrulandı, her suç ve buyruğa uymamazlık hak ettiği karşılığı aldı, böylesi yüce bir kurtuluşu savsaklarsak nasıl kaçıp kurtulabiliriz? Başlangıçta Rab'bin kendisi bu kurtuluşu bildirdi; işitenler de onu bize doğruladı. Ayrıca belirtiler, göz kamaştırıcı işler, mucizelerle ve kendi istemi uyarınca Kutsal Ruh'un dağıttığı armağanlarla Tanrı da buna tanıklık etti. Çünkü sözünü ettiğimiz, o gelecek dünyayı Tanrı meleklere bağımlı kılmadı. Tersine, bir yerde şu tanıklık verilmiştir: “İnsan nedir ki onu anasın? Ya da insanoğlu ne ki, ona ilgi gösteresin! Onu bir süre meleklerden biraz aşağı kıldın. Başına yücelik ve onur tacını koydun. Her şeyi ayakları altına sererek bağımlı kıldın.” Her şeyi ona bağımlı kıldı; bu durumda ona bağımlı kılınmayan hiçbir şey bırakmamış oldu. Ancak görüyoruz ki, daha her şey ona bağımlı kılınmamıştır. Bununla birlikte, bir süre meleklerden biraz aşağı kılınan İsa'yı görüyoruz. Çektiği ölüm acılarından ötürü yücelik ve onur tacını taşımaktadır. Tanrı kayrasıyla herkesin yararına ölümü tatması için oldu bu. Her şey Tanrı yararınadır ve her şey Tanrı aracılığıyla var olmuştur. Tanrı'nın birçok oğulu yüceliğe kavuştururken, onların kurtuluş önderini acılar yoluyla yetkinliğe erdirmesi gerekiyordu. Çünkü kutsal kılan da, kutsal kılınanlar da hep aynı Baba'dandır. İşte bunun içindir ki, Oğul onlara “kardeşlerim” demekten utanç duymuyor. O şöyle diyor: “Adını kardeşlerime bildireceğim. Topluluğun ortasında sana övgüler yükselteceğim.” Bunun yanı sıra şunu söylüyor: “O'na güveneceğim.” Ve ardından şöyle konuşuyor: “İşte ben ve Tanrı'nın bana verdiği çocuklar!” Bu nedenle, çocuklar nasıl etle kana paydaş oldularsa, O kendisi de bu doğayla özdeş oldu. Öyle ki, ölümün güçlü egemenliğini kendinde bulunduranı, yani iblisi ölümüyle ezsin. Ve ölüm korkusu yüzünden yaşam boyu tutsak olanları özgürlüğe kavuştursun. Çünkü hiç kuşkusuz, meleklerle değil, İbrahim soyuyla özdeş olmayı istedi. Bu nedenle her bakımdan kardeşleri gibi olması gerekti. Öyle ki, Tanrı yolunda acımayla dolu, güvenilir bir başkâhin olsun; halkın günahlarını bağışlatsın. Çünkü kendisi acılar çekerek denendiğinden, denenenlere yardım edebilecek güçtedir.