2. KORİNTOSLULAR 7:5-16

Makedonya'ya vardığımızda bedenimiz rahatlık nedir bilmedi. Tam tersine, dışarıdaki çatışmalar, yüreğimizdeki korkular nedeniyle her yönden acı çekiyorduk. Ama ezik yüreklileri teselli eden Tanrı, Titus'un gelmesiyle bizleri teselli etti. Yalnız onun gelmesiyle değil, sizde bulduğu teselliyle de teselli bulduk. Bizi özlediğinizi, yas tutup dövündüğünüzü, bana ilişkin çabanızı bildirdiğinde sevincim kat kat arttı. Bu nedenle, mektubumla sizi üzdüysem de, pişmanlık duymuyorum. Gerçi o mektubun bir süre için sizi üzdüğünü görerek pişmanlık duymadım değil. Ama şimdi sevinçliyim; üzüldüğünüz için değil, üzüntünüz tövbe etmenizi sağladığı için. Çünkü Tanrı'nın özlediği ölçüde üzüldünüz. Öyle ki, bizden ötürü hiçbir zarara uğramadınız. Çünkü Tanrı'nın özlediği ölçüde üzülmek tövbe etmeyi sağlar. Bu da pişmanlığa yol açmayan kurtuluşa yöneltir. Oysa dünyasal üzüntü ölüme yol açar. Bakınız, Tanrı'nın özlediği ölçüde üzülmek sizde nasıl etkin bir içtenlik oluşturdu! Kendinizi arıtmak için nasıl canla başla çabaladınız, nasıl öfkelendiniz, nasıl korktunuz, nasıl özlem duydunuz, nasıl gerçek isteğiyle doldunuz, nasıl adaletin hakkını aradınız! Bu konuda her bakımdan suçsuzluğunuzu kanıtladınız. Size yazdıysam, bunu haksızlık edeni de, haksızlığa uğrayanı da göz önünde tutarak yapmadım. Tanrı önünde bizim için gösterdiğiniz çabanın size açıklanması için böyle davrandım. Tesellimizin nedeni budur. Tesellimizin yanı sıra, Titus'un sevinci bizi daha da çok sevindirdi. Çünkü hepiniz onun ruhunu dinlendirdiniz. Bu konuda ona sizlerle övündüğüm için utanç duymadım. Size söylediğimiz her şey nasıl doğruysa, Titus'a övünmemiz de doğrulandı. Hepinizin buyruğa uyduğunu kendisini korkuyla, titreyerek kabul ettiğinizi anımsadığında, bağrının derininde size ayırdığı yer daha da genişledi. Seviniyorum, çünkü her konuda size büyük güvenim var.