Mezmur 77:1-20

S ESİM Allahadır, ve feryat ederim; Sesim Allahadır, ve bana kulak verir. Sıkıntım gününde Rabbi aradım; Elimi geceleyin açtım ve gevşemedi; Canım teselli edilmek istemedi. Allahı anarım ve inlerim; Şikâyet eylerim ve ruhum bayılır. [Sela Göz kapaklarımı tutmaktasın; İçim sıkılıyor da söyliyemiyorum. Eski günleri, Geçmiş devirlerin yıllarını düşündüm. Gece içinde ilâhimi anarım; Yüreğimle konuşurum; Ruhum da inceden inceye soruşturur: Acaba Rab ebediyen bırakacak mı? Ve bir daha razı olmıyacak mı? Acaba inayeti ebediyen sona mı erdi? Sözü nesilden nesle boşa mı çıktı? Acaba Allah acımağı unuttu mu? Rahmetlerini öfke ile kapadı mı? [ Sela Benim derdim budur, dedim; Fakat Yüce Olanın sağ elinin yıllarını anarım. RABBİN işlerini anıyorum; Çünkü eski vakitten olan hârikalarını anarım. Ve senin bütün işlerini derin düşünürüm, Ve senin yaptıkların hakkında düşünceye dalarım. Ey Allah, senin yolun kudsiyettedir; Allah gibi büyük ilâh kimdir? Hârikalar eden Allah sensin; Kavmlar arasında kudretini bildirdin. Bazun ile kavmını, Yakub ve Yusuf oğullarını, kurtardın. [Sela Sular seni gördü, ey Allah; Sular seni görüp korktular; Enginler de titredi. Bulutlar su boşalttılar; Asüman ses verdi; Okların da uçuştular. Gürleyişinin sesi kasırgada idi; Şimşekler dünyayı aydınlattı; Yer titredi ve sarsıldı. Senin yolun denizde, Ve yolların büyük sularda idi, Ve izlerin belli değildi. Musa ve Harunun elile, Kavmını sürü gibi güttün.