Eyub 7
7
BAP 7
1 YERYÜZÜNDE savaş insan için değil midir?
Günleri de gündelikçinin günleri gibi değil midir?
2Gölgeyi özliyen köle gibi,
Ücretini bekliyen gündelikçi gibi,
3Böylece miras olarak bana sefalet ayları verildi,
Pay olarak da bana meşakkat geceleri.
4Yatarsam: Ne zaman kalkacağım? derim.
Fakat gece uzar, ve fecre kadar iki yanıma dönmekten bıkarım.
5Etim kurtlarla ve topraktan kabuklarla kaplanmış;
Derim büzülüyor ve yine açılıyor.
6Günlerim çulhanın mekiğinden daha tez,
Ve bir ümit olmaksızın tükenmedeler.
7Hatırla ki, hayatım bir soluktur;
Gözüm bir daha iyilik görmiyecek.
8Bana bakmakta olanın gözü bir daha beni görmiyecek;
Senin gözlerin üzerimde olacak, fakat ben yok olacağım.
9Bulut dağılır ve gider,
Böylece ölüler diyarına inen bir daha çıkmaz.
10Artık evine dönmez,
Ve artık yeri kendisini tanımaz.
11Ben de dilimi tutmıyayım;
Ruhumun sıkıntısı ile söyliyeyim;
Canımın acılığı ile şekva edeyim.
12Ben deniz miyim, yahut deniz canavarı mıyım ki.
Üzerime bekçi koydun?
13Yatağım beni teselli edecek,
Döşeğim şekvamı dindirecek, dediğim zaman,
14Beni ruyalarla korkutuyorsun,
Ve rüyetlerle beni yıldırıyorsun;
15Ve canım boğulmağı,
Ve bu kemiklerden ziyade ölümü iyi sayar.
16Hayatımdan tiksiniyorum; ebediyen yaşamak istemem;
Benden el çek, çünkü günlerim bir boşluk!
17İnsan nedir ki, onu büyütesin,
Ve yüreğin onunla meşgul olsun,
18Ve her sabah onu yoklıyasın,
Ve her lâhza onu deniyesin?
19Daha ne kadar gözünü üzerimden çevirmiyeceksin,
Ve salyamı yutacak zaman kadar beni bırakmıyacaksın?
20Suç ettimse, sana ne ettim, ey insan gözcüsü?
Niçin beni kendine hedef ettin?
Ve ben kendime bir yük oldum.
21Ve niçin günahımı bağışlamaz, fesadımı da gidermezsin?
Çünkü şimdi toprakta yatacağım;
Ve beni çok arıyacaksın, fakat ben bulunmıyacağım.
Seçili Olanlar:
Eyub 7: KMEYA
Vurgu
Paylaş
Kopyala
Önemli anlarınızın tüm cihazlarınıza kaydedilmesini mi istiyorsunuz? Kayıt olun ya da giriş yapın
© Kitab-ı Mukaddes Şirketi 1941