Eyub 30
30
BAP 30
1 ŞİMDİ ise, yaşça benden küçük olanlar üzerime gülmekteler,
O adamlar ki, babalarını sürümün köpeklerine ortak etmekten çekinirdim.
2Ellerinin kuvveti de, ne işime yarardı?
Onlarda dinçlik yoktur.
3Yoksulluktan ve açlıktan porsumuşlardır;
Çöl ve ıssızlık karanlığında kurak yeri kemirmekteler.
4Çalılık yanında ebegümeci koparıyorlar;
Ve onların yiyecekleri retem çalısının köküdür.
5İnsanlar arasından kovulurlar;
Hırsız ardından bağırır gibi onlara bağırırlar;
6Korkunç vadilerde oturmaktalar,
Yerin deliklerinde, ve kaya kovuklarında.
7Çalılıklar arasında anırırlar;
Kara çalının altında uzanırlar.
8Ahmakların oğullarıdır onlar, hem de adsızların oğulları;
Memleketten kamçı ile kovulmuşlardır.
9Ve şimdi ben onların türküsü oldum,
Ve onların meseliyim de.
10Benden tiksiniyorlar, uzakta duruyorlar,
Yüzüme tükürmekten de çekinmiyorlar.
11Çünkü ipini çözdü, ve beni düşkün etti;
Ve onlar benim önümde yular sıyırdılar.
12Sağımda ayak takımı kalkıyorlar:
Ayaklarımı itiyorlar,
Ve bana karşı helâk edici yollarını yapıyorlar.
13Yolumu bozuyorlar;
Yardımcısı olmıyan o adamlar,
Benim felâketime yardım etmekteler.
14Sanki geniş bir gedikten girmekteler;
Yıkılma gürültüsü içinde üzerime yuvarlanıyorlar.
15Dehşetler dönüp üzerime yıkıldı;
Şerefimi yel gibi kovmaktalar;
Ve saadetim bulut gibi geçip gitti.
16Ve şimdi içimde canım erimektedir.
Düşkünlük günleri beni ele geçirdiler.
17Geceleri içimde kemiklerim deliniyor,
Ve beni kemiren ağrılar hiç durmuyor.
18Allahın şiddeti çokluğundan üzerimde esvabım buruştu,
Gömleğimin yakası gibi beni sarmakta.
19Beni çamura attı,
Ve toz gibi ve kül gibi oldum.
20Sana çağırıyorum, ve bana cevap vermiyorsun;
Ayağa kalkıyorum, ve gözünü bana dikiyorsun.
21Bana karşı insafsız oldun;
Elinin kuvvetile bana eza etmektesin.
22Beni yelin üzerine bindirip kaldırıyorsun;
Ve beni fırtına içinde eritip bitirmektesin.
23Çünkü bilirim, beni ölüme,
Ve bütün yaşıyanların toplanacağı eve götüreceksin.
24Fakat insan düşerken el uzatmaz mı?
Ve felâketi içinde ondan ötürü yardıma çağırmaz mı?
25Ben sıkıntıda olan için ağlamaz mı idim?
Yoksul için canım kederlenmez mi idi?
26Ben iyilik beklerken kötülük geldi;
Ben ışık umarken karanlık geldi.
27Yüreğim kaynıyor, ve rahatı yok;
Düşkünlük günleri karşıma çıktılar.
28Yaslı gezinmekteyim, güneş yok;
Cemaat içinde kalkıp yardıma çağırmaktayım.
29Çakallara kardeş oldum,
Ve deve kuşlarına arkadaş.
30Derim karardı, ve üzerimden düşüyor,
Kemiklerim de sıcaktan yanmakta.
31Ve çengimin sesi yas feryadına,
Kavalımınki de ağlıyanların sesine döndü.
Seçili Olanlar:
Eyub 30: KMEYA
Vurgu
Paylaş
Kopyala
Önemli anlarınızın tüm cihazlarınıza kaydedilmesini mi istiyorsunuz? Kayıt olun ya da giriş yapın
© Kitab-ı Mukaddes Şirketi 1941