Eyub 17
17
BAP 17
1 RUHUM kırıldı, günlerim söndü,
Beni kabir bekliyor.
2Gerçek, müstehziler yanımdadır,
Ve gözüm onların hakaretile geceyi geçiriyor.
3Şimdi rehin ver, kendine karşı benim kefilim ol;
Benimle el tutuşacak kim var?
4Çünkü onların yüreğini anlayışa kapadın;
Bundan dolayı onları yükseltmiyeceksin.
5Pay alsın diye dostları ele veren adam,
Kendi oğullarının da gözleri söner.
6Ve beni kavmlara mesel etti;
Ve onlar yüzüme tükürmedeler.
7Ve gözüm kederden karardı
Azamın hepsi de gölge gibi.
8Doğru adamlar buna şaşacaklar,
Ve dinsize karşı suçsuz adam davranacak.
9Ve salih kendi yolunu tutacak,
Elleri temiz olan da gittikçe kuvvetlenecek.
10Fakat siz hepiniz, haydi yine gelin;
Ve aranızda bir hikmetli adam bulmıyacağım.
11Günlerim geçti, niyet ettiğim
Yüreğimin malı olan şeyler kırıldı.
12Geceyi gündüz yerine koyuyorlar:
Işık karanlığa yakındır, diyorlar.
13Eğer ölüler diyarını evimdir diye bekliyorsam,
Eğer yatağımı karanlığa serdimse;
14Eğer çukura: Babamsın sen,
Kurda: Anam ve kızkardeşimsin, dedimse,
15Öyle ise ümidim nerede?
Ve ümidim, onu kim görecek?
16Ölüler diyarının kapılarına inecek,
Toprakta birlikte rahata erdiğimiz zaman.
Seçili Olanlar:
Eyub 17: KMEYA
Vurgu
Paylaş
Kopyala
Önemli anlarınızın tüm cihazlarınıza kaydedilmesini mi istiyorsunuz? Kayıt olun ya da giriş yapın
© Kitab-ı Mukaddes Şirketi 1941