RESULLERİN İŞLERİ 7
7
BAP 7
1 BAŞKÂHİN: Bu şeyler böyle midir? dedi. 2O da dedi:
Kardeşler ve babalar, dinleyin. Atamız İbrahim Haranda oturmazdan önce, Mezopotamyada bulunduğu zaman, izzet Allahı kendisine göründü, 3ve ona dedi: Memleketinden, ve akrabanın yanından çık, ve sana göstereceğim memlekete gel. 4O zaman Kildanîlerin memleketinden çıkıp Haranda oturdu; ve babası öldükten sonra, oradan şimdi oturduğunuz memlekete Allah onu getirdi. 5Ve orada kendisine miras olarak ayak koyacak yer bile vermedi; ve daha çocuğu yok iken, orayı kendisine ve kendisinden sonra zürriyetine mülk olarak vermeği vadetti. 6Allah şöyle dedi: Yabancı memlekette dört yüz yıl zürriyetin garip olacaktır, ve onu köle edecekler, ona cefa eyliyeceklerdir. 7Allah dedi: Ve kölelik edecekleri millete ben hükmedeceğim; ve bu şeylerden sonra çıkıp bu yerde bana kulluk edeceklerdir. 8Ve ona sünnet ahdini verdi; ve böylece İbrahim İshakın babası olup onu sekizinci günde sünnet etti; ve İshak Yakubun, Yakub da on iki büyük ataların babası oldu. 9Ve büyük atalar Yusufu kıskanarak Mısıra sattılar; ve Allah onunla idi, 10ve onu bütün sıkıntılarından kurtardı, ve Mısır kıralı Firavun önünde ona inayet ve hikmet verdi; o da kendisini Mısırın ve bütün evinin üzerine vali etti. 11Ve bütün Mısır ve Kenân memleketi üzerine kıtlık ve büyük sıkıntı geldi; ve atalarımız yiyecek bulmuyorlardı. 12Fakat Yakub Mısırda buğday olduğunu işitince, ilk defa atalarımızı gönderdi. 13Ve ikinci defada, Yusuf kardeşlerine bildirildi, ve Yusufun soyu Firavuna belli oldu. 14Yusuf da gönderip babası Yakubu ve bütün akrabası, yetmiş beş canı, çağırdı. 15Ve Yakub Mısıra indi; kendisi ve atalarımız öldüler; 16ve Şekeme götürülüp İbrahimin Şekemde Hamor oğullarından gümüş pahası ile satın aldığı kabre konuldular. 17Fakat Allahın İbrahime ettiği vadin vakti yaklaştığı zaman, kavm Mısırda büyüyüp çoğalmıştı; 18o vakte kadar ki, Mısır üzerine Yusufu tanımıyan başka bir kıral çıktı. 19O kıral soyumuza hile etti, ve yaşamasınlar diye çocuklarını dışarı atmaları için babalarımıza cefa eyledi. 20Musa o zamanda doğdu, ve gayet güzeldi; üç ay babası evinde beslendi; 21ve dışarı atıldığı zaman, Firavunun kızı onu kaldırıp kendisine oğul olsun diye besledi. 22Musa Mısırlıların her hikmetinde öğretilip sözlerinde ve işlerinde kudretli idi. 23Fakat kırk yaşı dolmak vakitlerinde yüreğine kardeşleri, İsrail oğullarını, yoklamak arzusu geldi. 24Ve haksızlık çeken birini görüp onu müdafaa etti, ve Mısırlıyı vurup ezilenin öcünü aldı. 25Allahın kendi elile onlara kurtuluş vermekte olduğunu kardeşleri anladılar sanıyordu; fakat anlamadılar. 26Ertesi gün onlar çekişmekte iken onlara göründü, ve kendilerini barıştırmak istiyip dedi: Efendiler, siz kardeşlersiniz, niçin birbirinize gaddarlık ediyorsunuz? 27Fakat komşusuna gadreden adam onu itip dedi: Seni üzerimize kim reis veya hâkim etti? 28Dün Mısırlıyı öldürdüğün gibi, beni de öldürmek mi istiyorsun? 29Bu söz üzerine Musa kaçtı, ve Midyan memleketinde konuk olup orada iki oğul babası oldu. 30Ve kırk yıl dolunca Sina dağı çölünde çalı ateşi alevinde kendisine bir melek göründü. 31Ve Musa gördüğü zaman, bu görünüşe şaştı, ve bakmak için yaklaşınca, Rabbin sesi geldi: 32Ben senin atalarının Allahı, İbrahimin, İshakın, ve Yakubun Allahıyım. Musayı titreme alıp bakmağa cesaret edemiyordu. 33Ve Rab ona dedi: Ayaklarından çarıkları çıkar; çünkü üzerinde durduğun yer mukaddes topraktır. 34Gerçekten Mısırda olan kavmımın sıkıntısını gördüm, ve onun iniltisini işittim, onları kurtarmağa indim; şimdi gel, seni Mısıra göndereceğim. 35Seni kim reis veya hâkim etti? diyerek istemedikleri bu Musayı, Allah çalıda kendisine görünen meleğin elile reis ve kurtarıcı olarak gönderdi. 36Bu adam Mısırda, ve Kızıl Denizde, ve kırk yıl çölde hârikalar ve alâmetler yaparak onları çıkardı. 37İsrail oğullarına: “Allah size kardeşlerinizden benim gibi bir peygamber çıkaracaktır,”#Tesniye 18:15. diyen o Musadır. 38Sina dağında kendisine söyliyen melek ile ve atalarımız ile çöldeki kilisede olan odur, o ki, bize vermek üzre diri sözler aldı. 39Ve atalarımız ona itaat etmek istemiyip kendisini reddederek yüreklerile Mısıra döndüler. 40Ve Haruna dediler: “Önümüzden gidecek bize ilâhlar yap; çünkü bizi Mısır diyarından çıkaran o Musaya ne oldu bilmiyoruz.”#Çıkış 32:1. 41O günlerde bir buzağı yaptılar; puta kurban takdim edip ellerinin işlerile sevindiler. 42Ve Allah döndü, ve onları gök ordusuna kulluk etmeğe bıraktı; nitekim peygamberlerin kitabında yazılmıştır:
“Ey İsrail evi, kırk yıl çölde
Bana mı zebihalar ve kurbanlar takdim ettiniz?
43Ve Molokun çardağını,
Ve Refan ilâhının yıldızını,
Onlara tapmak için yaptığın suretleri taşıdınız;
Ve sizi Babilden öte götüreceğim.”#Amos 5:25-27.
44Şehadet çadırını gördüğü örneğe göre yapsın diye, Musaya söylemiş olanın emrettiği gibi, şehadet çadırı çölde atalarımızda idi. 45Atalarımız sırası ile alarak Yeşu ile beraber milletlerin mülküne onu getirdiler; o milletleri Allah Davudun günlerine kadar atalarımızın önünden kovdu. 46Davud Allah indinde inayet bulup Yakubun Allahına bir mesken bulmak diledi. 47Fakat Süleyman ona bir ev yaptı. 48Lâkin Yüce Olan el ile yapılan evlerde oturmaz; nitekim peygamber diyor:
49“Tahtım gök, ve ayaklarıma basamak yerdir;
Siz bana nasıl bir ev yaparsınız? Rab diyor;
Yahut neresi rahatım yeri?
50Bütün bunları yapan benim elim değil mi?”#İşaya 66:1, 2.
51Ey boyunları sert, yürekleri ve kulakları sünnetsiz adamlar! Siz daima Ruhülkudüse karşı duruyorsunuz; atalarınızın ettiği gibi siz de ediyorsunuz. 52Atalarınız peygamberlerin hangisine eza etmediler? ve o Salihin geleceğini önceden bildirenleri öldürdüler; siz de şimdi onun hainleri ve katilleri oldunuz. 53Siz ki, şeriati meleklerin tertip ettikleri gibi aldınız, ve tutmadınız.
54Onlar bu şeyleri işitince çok kızıp üzerine diş gıcırdattılar. 55Fakat o, Ruhülkudüsle dolu olup gözlerini göke dikerek Allahın celâlini, ve Allahın sağında durmakta olan İsayı gördü, 56ve dedi: İşte, gökleri açılmış, ve İnsanoğlunu Allahın sağında durmakta görüyorum. 57Fakat onlar yüksek sesle bağırıp kulaklarını tıkadılar, ve hep birden üzerine saldırdılar; 58ve onu şehirden dışarı atıp taşladılar; ve şahitler kendi esvaplarını Saul denilen bir gencin ayakları yanına koydular. 59İstefanos: Ya Rab İsa, ruhumu al, diyerek dua etmekte iken onu taşladılar. 60Diz çöküp yüksek sesle: Ya Rab, onlara bu günahı yükleme, dedi. Ve bunu söyleyince uykuya vardı.
Seçili Olanlar:
RESULLERİN İŞLERİ 7: KMEYA
Vurgu
Paylaş
Kopyala
Önemli anlarınızın tüm cihazlarınıza kaydedilmesini mi istiyorsunuz? Kayıt olun ya da giriş yapın
© Kitab-ı Mukaddes Şirketi 1941
