I. SELÂNİKLİLERE 2
2
BAP 2
1 ÇÜNKÜ, ey kardeşler, yanınıza girişimizin boş olmadığını kendiniz bilirsiniz; 2fakat önce Filipide bildiğiniz gibi, eziyet çekmiş ve hakaret görmüş olduğumuz halde, size Allahın incilini çok ceht ile söylemek üzre Allahımızdan cesaret aldık. 3Çünkü teşvikimiz ne yanlışlıktan, ne murdarlıktandır, ne de hile iledir; 4fakat Allah tarafından incil ile emniyet edilmeğe lâyık görüldüğümüz gibi, insanları değil, fakat yüreklerimizi imtihan eden Allahı razı etmek için böyle söyliyoruz. 5Çünkü bildiğiniz gibi, hiç bir vakit yaltaklanma sözünde ve tamakârlık vesilesinde bulunmadık; Allah şahittir. 6Biz Mesihin resulleri olarak yük olmağa muktedir iken, insanlardan, ne sizden ne de başkalarından, izzet aramadık; 7fakat aranızda dadı kendi çocuklarını kayırdığı gibi, mülâyim olduk; 8böylece sizi özliyen bizler size yalnız Allahın incilini değil, fakat kendi canlarımızı da vermeğe razı idik; çünkü sevgilimiz olmuştunuz. 9Çünkü, ey kardeşler, emeğimizi ve zahmetimizi hatırlarsınız; sizden birine yük olmıyalım diye, gece ve gündüz işliyerek size Allahın incilini vâzettik. 10İman eden sizlere karşı nasıl kudsiyetle ve doğrulukla ve kusursuzca olduğumuza siz şahitsiniz, Allah da şahittir; 11nitekim sizi kendi melekûtuna ve izzetine çağıran Allaha lâyık surette yürümeniz için sizi teşvik ve teselli ederek ve şehadet eyliyerek, 12her birinizle, baba kendi çocukları ile olduğu gibi, muamele ettiğimizi bilirsiniz.
13Ve bunun için biz de durmadan Allaha şükrederiz ki Allahtan olan haber sözünü bizden aldığınız zaman, onu insanların sözü olarak değil, fakat gerçekten olduğu gibi, Allahın sözü olarak kabul ettiniz; o da iman eden sizlerde âmil oluyor. 14Çünkü, ey kardeşler, siz Yahudiyede Mesih İsada bulunan Allahın kiliselerine uyanlar oldunuz; çünkü siz de millettaşlarınızdan, onların Yahudilerden çektikleri gibi, ayni şeyleri çektiniz; 15o Yahudiler ki Rab İsayı ve peygamberleri öldürdüler, ve bizi kovdular, ve Allahı razı etmeyip bütün insanlara muhaliftirler; 16daima kendi günahlarını doldurmak üzre bizi kurtulmaları için Milletlere söylemekten menederler. Fakat onların üzerine son derece gazap erişti.
17Fakat biz, ey kardeşler, kısa bir müddet için gönülde değil, fakat yüzde sizden mahrum olarak, büyük arzu ile yüzünüzü görmeğe daha ziyade gayret ettik; 18çünkü biz, ben Pavlus bir kaç defa, yanınıza gelmek istedik, ve Şeytan bize mani oldu. 19Çünkü ümidimiz, yahut sevincimiz, yahut övünme tacımız nedir? Evet, Rabbimiz İsanın huzurunda, onun gelişinde siz değil misiniz? 20Çünkü izzetimiz ve sevincimiz sizsiniz.
Seçili Olanlar:
I. SELÂNİKLİLERE 2: KMEYA
Vurgu
Paylaş
Kopyala
Önemli anlarınızın tüm cihazlarınıza kaydedilmesini mi istiyorsunuz? Kayıt olun ya da giriş yapın
© Kitab-ı Mukaddes Şirketi 1941