SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 14:20-35

Komşusu bile yoksulu sevmez, Oysa zenginin dostu çoktur. Komşuyu hor görmek günahtır, Ne mutlu mazluma lütfedene! Kötülük tasarlayan yolunu şaşırmaz mı? Oysa iyilik tasarlayan sevgi ve sadakat kazanır. Her emek kazanç getirir, Ama boş lakırdı yoksulluğa götürür. Bilgelerin tacı servetleridir, Akılsızlarsa ahmaklıklarıyla tanınır. Dürüst tanık can kurtarır, Yalancı tanık aldatıcıdır. RAB'den korkan tam güvenliktedir, RAB onun çocuklarına da sığınak olacaktır. RAB korkusu yaşam kaynağıdır, İnsanı ölüm tuzaklarından uzaklaştırır. Kralın yüceliği halkının çokluğuna bağlıdır, Halk yok olursa hükümdar da mahvolur. Geç öfkelenen akıllıdır, Çabuk sinirlenen ahmaklığını gösterir. Huzurlu yürek bedenin yaşam kaynağıdır, Hırs ise insanı için için yer bitirir. Muhtacı ezen, Yaradanı'nı hor görüyor demektir. Yoksula acıyansa Yaradan'ı yüceltir. Kötü kişi uğradığı felaketle yıkılır, Doğru insanın ölümde bile sığınacak yeri var. Bilgelik akıllı kişinin yüreğinde barınır, Akılsızlar arasında bile kendini belli eder. Doğruluk bir ulusu yüceltir, Oysa günah herhangi bir halk için utançtır. Kral sağduyulu kulunu beğenir, Utanç getirene öfkelenir.