SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 14:20-35
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 14:20-35 Kutsal Kitap Yeni Çeviri 2001, 2008 (TCL02)
Komşusu bile yoksulu sevmez, Oysa zenginin dostu çoktur. Komşuyu hor görmek günahtır, Ne mutlu mazluma lütfedene! Kötülük tasarlayan yolunu şaşırmaz mı? Oysa iyilik tasarlayan sevgi ve sadakat kazanır. Her emek kazanç getirir, Ama boş lakırdı yoksulluğa götürür. Bilgelerin tacı servetleridir, Akılsızlarsa ahmaklıklarıyla tanınır. Dürüst tanık can kurtarır, Yalancı tanık aldatıcıdır. RAB'den korkan tam güvenliktedir, RAB onun çocuklarına da sığınak olacaktır. RAB korkusu yaşam kaynağıdır, İnsanı ölüm tuzaklarından uzaklaştırır. Kralın yüceliği halkının çokluğuna bağlıdır, Halk yok olursa hükümdar da mahvolur. Geç öfkelenen akıllıdır, Çabuk sinirlenen ahmaklığını gösterir. Huzurlu yürek bedenin yaşam kaynağıdır, Hırs ise insanı için için yer bitirir. Muhtacı ezen, Yaradanı'nı hor görüyor demektir. Yoksula acıyansa Yaradan'ı yüceltir. Kötü kişi uğradığı felaketle yıkılır, Doğru insanın ölümde bile sığınacak yeri var. Bilgelik akıllı kişinin yüreğinde barınır, Akılsızlar arasında bile kendini belli eder. Doğruluk bir ulusu yüceltir, Oysa günah herhangi bir halk için utançtır. Kral sağduyulu kulunu beğenir, Utanç getirene öfkelenir.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 14:20-35 Turkish Bible Old Translation 1941 (KMEYA)
Fakir adamdan komşusu bile nefret eder; Fakat zengini sevenler çoktur. Komşusunu hor gören suç eder; Fakat hakirlere acıyan mutludur. Şer düşünenler yollarını şaşırmazlar mı? Fakat iyilik düşünenlere inayet ve hakikat olur. Her emekte menfaat vardır; Fakat boş lakırdı yoksulluğa götürür. Hikmetlilerin tacı zenginlikleridir; Fakat akılsızların sefaheti ancak sefahettir. Doğru şahit canlar kurtarır; Fakat yalanlar soluyan hileye sebep olur. RAB korkusunda kuvvetli itimat vardır; Ve oğullarının da sığınacak yeri olur. İnsan ölüm tuzaklarından ayrılsın diye, RAB korkusu hayat pınarıdır. Kıralın haşmeti kavmın çokluğundandır; Fakat hükümdarın helâki kavmın yok olmasındandır. Geç öfkelenen adamın anlayışı çoktur; Fakat dar ruhlu adam sefaheti üstün tutar. Rahat yürek bedenin hayatıdır; Fakat kıskançlık kemiklerin çürüklüğüdür. Fakiri sıkıştıran onu Yaratanı hor görür; Fakat yoksula acıyan onu izzetlendirir. Kötü adam kendi kötülüğü ile yıkılır. Fakat ölümünde salihin sığınacak yeri vardır. Hikmet anlayışlı adamın yüreğinde oturur; Fakat akılsızların içindeki şey belli olur. Salâh bir milleti yükseltir; Fakat günah ümmetler için utançtır. Kıralın lûtfu akıllı davranan kul içindir; Fakat kızgınlığı utanca sebep olana karşıdır.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 14:20-35 Kutsal Kitap ve Deuterokanonik Kitaplar (KKDEU)
Komşusu bile yoksulu sevmez, Oysa zenginin dostu çoktur. Komşuyu hor görmek günahtır, Ne mutlu mazluma lütfedene! Kötülük tasarlayan yolunu şaşırmaz mı? Oysa iyilik tasarlayan sevgi ve sadakat kazanır. Her emek kazanç getirir, Ama boş lakırdı yoksulluğa götürür. Bilgelerin tacı servetleridir, Akılsızlarsa ahmaklıklarıyla tanınır. Dürüst tanık can kurtarır, Yalancı tanık aldatıcıdır. RAB'den korkan tam güvenliktedir, RAB onun çocuklarına da sığınak olacaktır. RAB korkusu yaşam kaynağıdır, İnsanı ölüm tuzaklarından uzaklaştırır. Kralın yüceliği halkının çokluğuna bağlıdır, Halk yok olursa hükümdar da mahvolur. Geç öfkelenen akıllıdır, Çabuk sinirlenen ahmaklığını gösterir. Huzurlu yürek bedenin yaşam kaynağıdır, Hırs ise insanı için için yer bitirir. Muhtacı ezen, Yaradanı'nı hor görüyor demektir. Yoksula acıyansa Yaradan'ı yüceltir. Kötü kişi uğradığı felaketle yıkılır, Doğru insanın ölümde bile sığınacak yeri var. Bilgelik akıllı kişinin yüreğinde barınır, Akılsızlar arasında bile kendini belli eder. Doğruluk bir ulusu yüceltir, Oysa günah herhangi bir halk için utançtır. Kral sağduyulu kulunu beğenir, Utanç getirene öfkelenir.