การสนทนากับพระเจ้าตัวอย่าง

หลายครั้งพระเจ้าทรงตรัสผ่านทางครอบครัว มิตรสหาย ศิษยาภิบาล หรือแม้กระทั่งนักเขียนที่เราไม่รู้จัก เช่นเดียวกับที่พระคำของพระเจ้ามาถึงกษัตริย์ดาวิดทางนาธัน มาถึงราชินีเอสเธอร์ผ่านทางโมรเดคัย ลุงของเธอ และมาถึงทิโมธีผ่านทางอัครทูตเปาโล ถ้อยคำหนุนใจและแบบอย่างจากผู้อื่นอาจมีอิทธิพลต่อเราอย่างมาก  

ฉันสามารถแบ่งปันสัจธรรมที่ได้เรียนรู้จากพี่เลี้ยงได้หลายหน้าเลยทีเดียว ในสมุดบันทึกของฉันเต็มไปด้วยภูมิปัญญาเหล่านั้น แต่ฉันจะขอจำกัดไว้แค่เรื่องเดียว. 

เมื่อสองสามปีที่ผ่านมา ฉันได้มีโอกาสได้พบกับที่ปรึกษาท่านหนึ่งซึ่งได้ให้คำแนะนำที่เป็นประโยชน์อย่างมาก เมื่อฉันถามเกี่ยวกับลักษณะนิสัยของฉัน ทุกครั้งที่ก้าวเข้าไปมีบทบาทนำมักรู้สึกอยากจะถอยหลังกลับแทบจะในทันที ท่านอธิบายว่าสิ่งที่เริ่มต้นด้วยความเชื่ออาจจะเจือจางลงเพราะความไม่แน่ใจในตัวเอง ในวิญญาณอาจจะกระโดดและกระโจนเข้าใส่แต่ในจิตใจละล่ำละลักว่า “คุณคิดอะไรอยู่น่ะ? ทำไมคุณต้องเสี่ยงขนาดนั้น? ให้ตายเถอะ กลับคำเสีย!” 

เพื่อเป็นการสาธิต เธอลากเก้าอี้ไปวางตรงกลางห้อง และก้าวขึ้นไปยืนบนเก้าอี้นั้น เพื่อเป็นสัญลักษณ์ของการยอมรับโอกาสการเป็นผู้นำ ท่านหนุนใจฉันว่าเมื่อใดที่พระเจ้าทรงเชื้อเชิญให้ฉัน “ก้าวขึ้นมา” ฉันควรคาดเอวด้วยความกล้าที่จะยืนหยัดในความเชื่อและมองจากตำแหน่งใหม่ และเมื่อนั้น พระเจ้าจะทรงนำ ทรงชักนำให้จิตใจของฉันลุกขึ้นเคียงข้างวิญญาณที่เปี่ยมด้วยความเชื่อแทนที่จะปล่อยให้จิตใจเรียกร้องขอให้ฉันถอยหนีอย่างรวดเร็ว 

ฉันยังคงทำตามคำแนะนำนี้อยู่ ในบางครั้ง ฉันยังคงไปในห้องคนเดียว นำเก้าอี้ไปวางตรงกลางห้องและก้าวขึ้นไปยืนบนนั้น และจากจุดนั้น ฉันซึมซับห้องและใคร่ครวญถึงบทบาทผู้นำที่พระเจ้าทรงเรียกฉัน ขณะที่ยังยืนอยู่บนนั้น ฉันอธิษฐานเผื่อผู้อื่นและตัวเอง แล้วฉันก็สั่งออกเสียงมาดังๆ ให้จิตวิญญาณของฉันอยู่ในตำแหน่งใหม่นั้นและพักสงบ ฉันตอบ ตกลง กับองค์พระผู้เป็นเจ้าและ ปฏิเสธ ความไม่แน่ใจของตัวเอง คำแนะนำนี้กลายเป็นภูมิปัญญาที่มั่นคงในชีวิตของฉัน เป็นสุรเสียงของพระเจ้าผ่านที่ปรึกษาที่วางใจได้คนหนึ่ง