คุณสามารถให้ได้แม้ในยามขัดสน

เคยมีสักครั้งในชีวิตไหมที่คุณให้ทุกสิ่งที่คุณมีทั้งหมด เพราะคุณคิดว่าเมื่อเราให้มาก เราจะได้รับกลับมามาก ตามขนาดของความต้องการของเราที่มากมาย ขณะเดียวกันก็รู้ว่าสิ่งที่คุณมอบให้คือการเสียสละ? อาจเป็นเรื่องท้าทายที่จะให้ เมื่อเราเองก็ยังมีความต้องการอยู่มาก โดยรู้ว่าความเชื่อคือสิ่งเดียวที่เราเหลืออยู่ หลังจากถวายเงินก้อนสุดท้ายนั้น หรือใช้พลังงานส่วนสุดท้ายไป

ยอห์นเล่าถึงช่วงเวลาหนึ่งที่พระเยซูทรงสอนฝูงชน พระองค์คงกำลังสับสนอยู่เหมือนกัน เพราะเวลานั้นเริ่มที่จะเย็นเกินไปแล้ว (ดู ยอห์น 6:1-15) ในฐานะศิษยาภิบาล ผมเข้าใจว่า บางครั้งพระวิญญาณก็เคลื่อนไหว ข้อความก็ไหลออกมา และผมก็สามารถพูดต่อไปได้อีกหลายชั่วโมง ในช่วงวเลานั้นฟ้าเริ่มมืดแล้ว ผู้คนก็เริ่มหิวโหย ซึ่งสถานการณ์จะต่างจากทุกวันนี้ เพราะไม่มีบริการส่งอาหารถึงบ้าน คนเหล่านี้คงเดินไปหลายไมล์เพื่อฟังพระเยซูตรัส

พระเยซูจึงตรัสถามว่า “เราจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้? เราควรเลี้ยงคนเหล่านี้อย่างไร” ฟิลิป (อาจจะมองดูผู้คนด้วยความคิดที่ว่างเปล่า และเงียบไปสักพัก) จากนั้นจึงทูลตอบพระเยซูว่า เราไม่มีเงินเพียงพอที่จะซื้ออาหารสำหรับคนเหล่านี้ทั้งหมด

แต่เดี๋ยวก่อน แอนดรูว์กลับกล่าวขึ้นมาว่า “ที่นี่มีเด็กชายคนหนึ่งมีขนมปังบาร์เลย์ห้าก้อนกับปลาสองตัว แต่เท่านั้นจะพออะไรกับคนมากอย่างนี้?” (ยอห์น 6:9)

คุณสังเกตไหมว่า แอนดรูว์ไม่ได้ถวายอาหารของตัวเอง แต่เป็นอาหารของเด็กน้อย? ถึงจะไม่มีการบันทึกเกี่ยวกับสิ่งที่เด็กชายพูด แต่เขาเพียงให้ปลาและขนมปังโดยไม่ลังเลใจ เราไม่ได้ยินคำพูดที่กล่าวว่า…. “คุณรู้ไหมว่านี่เป็นอาหารชิ้นสุดท้ายที่ผมนำมา แล้วฉันจะกินอะไรล่ะ?” เลยสักนิด

เขาเพียงแต่ถวายอาหารแด่พระเยซู โดยวางใจว่าสิ่งเล็กๆน้อยๆ ที่เขาถวายจะนำพระพรมาสู่คนจำนวนมาก และการเสียสละของเขา ควบคู่ไปกับความเชื่ออันแน่วแน่ในพระเยซู อาหารของเขาได้เป็นพรแก่คนมากมายอย่างล้นเหลือ

“เมื่อพวกเขากินอิ่มแล้วพระเยซูตรัสกับพวกสาวกของพระองค์ว่า “จงเก็บเศษอาหารที่เหลือไว้ อย่าให้มีสิ่งใดตกหล่น”” (ยอห์น 6:12)

​​เป็นเรื่องยากที่จะเป็นผู้ให้ที่เต็มใจและซื่อสัตย์ เมื่อเราเองก็ไม่ได้มีมาก แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ วันนี้ เราจะดำเนินชีวิตตามความจริงของ 2 ซามูเอล 24:24 ได้หรือไม่?

“ไม่ได้ เพราะเราจะซื้อจากท่านจริงๆ ตามราคานั้น เราจะถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา โดยที่เราไม่เสียอะไรเลยนั้นไม่ได้”

วันนี้คุณจะวางใจและให้ตามภาระใจที่พระเจ้าใส่ไว้ในคุณ แทนที่จะให้ตามความบริบูรณ์ของคุณได้หรือไม่?

คุณคือการอัศจรรย์