ฉันยอมจำนน: บทเฝ้าเดี่ยวที่สร้างแรงบัลดาลใจเขียนโดยนักโทษตัวอย่าง

ผมเคยตาบอด แต่ตอนนี้ผมมองเห็นแล้ว

“แต่พระองค์ตรัสกับผมว่า ‘การมีพระคุณของเราก็เพียงพอกับเจ้า เพราะว่าความอ่อนแอมีที่ไหน ฤทธานุภาพของเราก็ปรากฏเต็มที่ที่นั่น’ เพราะฉะนั้น ข้าพเจ้าจะอวดบรรดาความอ่อนแอของข้าพเจ้ามากขึ้นด้วยความยินดีอย่างยิ่ง เพื่อว่าฤทธานุภาพของพระคริสต์จะอยู่ในข้าพเจ้า” —2 โครินธ์ 12:9

ชีวิตที่ผ่านมาของผมเป็นเรื่องราวของความสำเร็จ เป็นเรื่องราวของความใฝ่ฝันอันยิ่งใหญ่ของคนอเมริกาที่ได้รับการเติมเต็มแล้ว แต่ทั้งหมดนี้ ผมตระหนักว่ามันไม่ใช่ความสำเร็จของผมที่พระเจ้าทรงให้ผมได้ช่วยเหลือผู้คนที่อยู่ในคุกคุมขัง ความสำเร็จของผมทั้งหมดไม่มีความหมายในหลักเศรษฐศาสตร์ของพระเจ้า ตำนานที่แท้จริงในชีวิตของผมคือความล้มเหลวอันใหญ่หลวงที่สุดของผม-คือผมเป็นผู้เคยติดคุกมาก่อน จุดต่ำต้อยที่สุดของผม—ตอนที่ถูกส่งให้เข้าคุก—เป็นจุดเริ่มต้นของการใช้ชีวิตอันยิ่งใหญ่ที่สุดกับพระเจ้า พระองค์ทรงเลือกประสบการณ์ซึ่งข้าพเจ้าไม่สามารถยกย่องตัวเอง เพื่อพระเกียรติคุณของพระองค์

หลังจากเผชิญหน้ากับความจริงนี้ ผมค้นพบว่าโลกของผมถูกพลิกกลับตารปัด ผมได้เข้าใจด้วยกระทบอย่างจังว่าผมมองชีวิตกลับหลังมาตลอด แต่ตอนนี้ผมพบแล้วว่า: ตอนที่ผมคิดว่าผมสูญเสียทุกอย่างได้ทำให้ ชัค โคลซัน นี้กลายเป็นคนดีที่สุด ผมได้พบความจริงเกี่ยวกับตัวเองที่พระเจ้าทรงประสงค์ให้เป็นและเป้าหมายที่แท้จริงในชีวิตของผม

สิ่งที่เราทำจึงไม่ใช่เรื่องสำคัญ แต่เป็นสิ่งที่พระเจ้าผู้ครอบครองเลือกที่จะทำผ่านเรา อาณาจักรของพระเจ้าเป็นเรื่องของสิ่งตรงกันข้าม ที่ซึ่งชัยชนะมาจากการพ่ายแพ้ การได้รับรักษาผ่านการแตกสลาย และการพบตนเองผ่านการสูญสิ้นตนเอง แน่นอนสิ่งนั้นเกิดขึ้นในชีวิตของผม ถ้าหากคุณได้เดินผ่านความล้มเหลวมากมายเหมือนกัน ผมอธิษฐานว่ามันจะเป็นจริงในชีวิตของคุณเช่นกัน

—ชัค โคลซัน

อธิษฐาน: พระเจ้าขอบคุณพระองค์ที่พระเมตตาคุณของพระองค์ก็เพียงพอสำหรับทุกความต้องการของพวกเรา ขอให้เราได้พบเป้าหมายและคุณค่าของเราในพระองค์ วันนี้และตลอดไป อาเมน