ความเย่อหยิ่ง

เราได้ผ่านมาถึงวันที่ห้าของการทำให้ตัวเราเองว่างเปล่า ซึ่งไม่ใช่เป็นเรื่องง่าย!

กี่ครั้งที่พระเจ้าได้ขอให้เราทำบางสิ่ง และเราก็ไม่ได้ทำหรือทำแค่ครึ่งๆ กลางๆ? นี่คือความเย่อหยิ่ง นี่คือเรากำลังพูดว่า “ฉันคือพระเจ้า และฉันรู้ว่าอะไรดีที่สุดสำหรับฉันในสถานการณ์นี้”

ความเย่อหยิ่งกำลังวิ่งพล่านในโลกยุคนี้ ความเย่อหยิ่งในศักดิ์ศรีส่วนตน ความเย่อหยิ่งในรายได้ ความเย่อหยิ่งในความสามารถ ความเย่อหยิ่งในครอบครัว และอื่นๆ อีกมากมาย ความเย่อหยิ่งนี้หันเราให้ออกจากพระเจ้าและกำลังทำให้เราจดจ่อกับตัวเราเองและสิ่งที่เราสามารถทำได้สำเร็จ

ใน ยากอบ 4:6-8, ยากอบกล่าวว่า พระเจ้าอยู่ด้านตรงข้ามกับความภาคภูมิใจและชื่นชอบความถ่อมตน เราต้องถ่อมตัวเราต่อพระพักตร์ของพระเจ้าเพื่อรับความชื่นชอบของพระองค์ เมื่อเราตระหนักได้ว่าทุกอย่างที่เรามีและทุกอย่างที่เราทำสำเร็จได้คือพระพรจากพระเจ้า เราไม่มีช่องว่างให้กับความเย่อหยิ่ง

สุภาษิต 16:18 เพิ่มเติมถึงอันตรายของความเย่อหยิ่งโดยเอ๋ยว่า มันคือเครื่องแสดงถึงการทำลายร้าง ความเย่อหยิ่งนำไปสู่ความหายนะ! ถ้าเรารู้ว่าสิ่งนี้จะเป็นจริง ทำไมเรายังคงครอบครองความเย่อหยิ่งต่อสิ่งที่ไม่เป็นสาระสำคัญต่อชีวิตของเรา?

เพื่อดำรงชีวิตอย่างเต็มล้น เราต้องจำกัดตัวเราจากความเย่อหยิ่ง ถ้าเราต้องการได้รับการเติมด้วยพระวิญญาณ ก็ไม่ช่องว่างให้กับความเย่อหยิ่ง อธิษฐานและขอพระเจ้าให้เปิดเผยความเย่อหยิ่งใดๆ ที่ซ่อนไว้ในชีวิตของเราเพื่อว่าเราสามารถติดตามพระองค์ได้อย่างเต็มที่