เมื่อคำอธิษฐานกลายเป็นจริงตัวอย่าง

วันที่ 4

การอธิษฐานเมื่อไม่มีการกล่าวโทษ

เมื่อเราพบว่าเราได้รับการอภัยแล้ว เราจะรู้สึกถึงอิสรภาพอันน่าทึ่งในหัวใจของเรา เรารู้สึกมีชีวิตชีวาและเป็นอิสระ แต่เราก็สามารถละทิ้งสถานที่แห่งนั้นและพบกับการเป็นทาสรูปแบบใหม่ หลายคนพบว่าแม้ว่าเราจะเชื่อว่าพระเจ้าให้อภัยเรา แต่เรากลับคิดว่าพระองค์ผิดหวังในตัวเราอย่างสุดซึ้ง ความรู้สึกผิดและความละอายเกิดขึ้นอีกครั้งในหัวใจของเรา และเราต้องต่อสู้กับความกลัวและความวิตกกังวลขณะที่พยายามดำเนินชีวิตอย่างสัตย์ซื่อ 

ในช่วงเวลานี้เองที่เราจำเป็นต้องได้ยินถ้อยคำจากโรม 8:1 “เพราะฉะนั้นไม่มีการลงโทษคนที่อยู่ในพระเยซูคริสต์” ไม่มีการกล่าวโทษอีกต่อไป หากการรู้ว่าได้รับการอภัยนำมาซึ่งอิสรภาพ แล้วการตระหนักว่าพระเจ้าไม่กล่าวโทษเราจะนำมาซึ่งอิสรภาพมากเพียงใด? แต่อิสรภาพที่เราได้รับนี้กลับตรงกันข้ามกับสิ่งที่เราคิดตามสามัญสำนึก อิสรภาพนี้ไม่ได้หมายความว่าเราสามารถทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ ไม่ใช่อิสรภาพที่ไร้กฎเกณฑ์ แต่อิสรภาพนี้นำเราไปสู่การเป็นคนซื่อสัตย์และจริงใจกับพระเจ้าและตัวเราเอง 

ข้าพเจ้าคิดว่าไม่มีใครตั้งใจจะไม่สัตย์ซื่อระหว่างการอธิษฐาน แม้ว่าการอธิษฐานของเราบางครั้งอาจเต็มไปด้วยความไม่จริงใจก็ตาม เราเห็นบาป การกบฏ ความแตกสลาย และการต่อสู้ของเรา แต่แทนที่จะยอมรับความจริงของมัน เรากลับเพียงแค่ขอให้พระเจ้าทำให้มันหายไปหรือแก้ไขให้เรา เมื่อเราตระหนักถึงบาปของตนเอง เรามักจะขอโทษอย่างมากมาย หวังว่าหากเราทำให้พระเจ้าเห็นว่าเราจริงใจเพียงพอ พระองค์อาจจะยอมรับคำขอโทษของเรา แต่เรากลับลืมไปว่า “เพราะฉะนั้นไม่มีการลงโทษคนที่อยู่ในพระเยซูคริสต์” (โรม 8:1) แทนที่จะยอมรับความจริงข้อนี้และนำตัวตนที่แท้จริงของเราไปสู่พระองค์ เรากลับซ่อนตัวจากสายพระเนตรของพระเจ้าโดยการลงโทษตัวเอง 

วิธีเดียวที่จะเชื่อจากก้นบึ้งของหัวใจว่า ไม่มีการกล่าวโทษในพระเยซูคริสต์ คือการนำทุกสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกถูกกล่าวโทษมาถวายต่อพระองค์และวางลงแทบพระบาทของพระองค์ เราไม่สามารถเพียงแค่กล่าวยืนยันความจริงข้อนี้เท่านั้น แต่เราจำเป็นต้องทดสอบมัน เราจำเป็นต้องทดสอบว่าเราเชื่อจริงหรือไม่ว่าความรอดมาจากความเชื่อในพระคริสต์เพียงเท่านั้น เราจำเป็นต้องทดสอบว่าไม่มีการกล่าวโทษจริงหรือไม่ เราทดสอบสิ่งเหล่านี้โดยการนำตัวตนทั้งหมดของเราไปสู่พระเจ้า 

คุณมีปัญหาในการนำความจริงเรื่องใดไปมอบแก่พระเจ้า? อะไรที่คุณรู้สึกว่ายากที่จะเชื่อว่าพระเจ้าจะสามารถรับไปจากคุณได้? เป็นความโกรธ ความใคร่ ความอิจฉา หรืออาจเป็นความรู้สึกไม่สะอาด การกล่าวโทษตัวเอง หรือความกลัวของคุณหรือไม่? ลองจินตนาการดูว่า หากคุณพบว่าพระเยซูกำลังอธิษฐานเผื่อคุณ ไม่ใช่ในอดีต แต่ในปัจจุบัน ขณะที่คุณกำลังเผชิญกับสิ่งเหล่านี้ มันจะเป็นอย่างไร?