รักเหมือนพระเยซูตัวอย่าง

เจ้าทำเพื่อเรา

เป็นตอนเย็นที่หนาวเย็นในเดือนกุมภาพันธ์เมื่อเราขับรถเข้าสู่ละแวกบ้านของเรา ริมถนนมีเด็กสาวคนหนึ่งนั่งอยู่ร้องห่มร้องไห้ เธอสวมเพียงเสื้อกล้ามและกางเกงขาสั้น เราจอดรถและฉันลงจากรถและเดินไปหาผู้หญิงนั้น ถามเธอว่า “ให้ฉันช่วยอะไรเธอได้บ้างจ๊ะ?”

เธอพึมพำคำพูด “เขาไล่หนูออกมา หนูท้อง และแฟนหนูก็ไล่หนูออกมา”

ในขณะที่ฉันพยายามหาคำพูด ความคิดเดียวของฉันก็คือ เธอเป็นคน ๆ หนึ่ง ให้เกียรติเธอ ดังนั้นฉันเลยถามว่า “เธอชื่ออะไรจ๊ะ?”

“บริทนีย์”

ฉันตอบไปว่า “ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ บริทนีย์ อยากติดรถไปลงที่ไหนบ้างมั้ยจ๊ะ?”

“ค่ะ คุณยายหนูอยู่ใกล้ๆ แถวนี้” เธอตอบ

เราเดินกลับมาที่รถ และสามีของฉันก็โดดไปนั่งเบาะหลังกับลูกสองคนของเรา – ที่นั่งอยู่ด้วยตาเบิกกว้างและอ้าปากค้าง โดยไม่ให้เสียจังหวะ ฉันแนะนำครอบครัวของฉันกับบริทนีย์เหมือนกับว่าฉันรู้จักเธอมาหลายปี

“บริทนีย์ จะเป็นไรมั้ยจ๊ะถ้าฉันจะหยิบเสื้อให้เธอ? ฉันสามารถวิ่งเข้าไปหยิบในบ้านเรามาให้นะ”

“ได้ค่ะ หนูหนาวมากเลย”

ฉันจอดรถที่ทางเข้าหน้าบ้าน และเข้าไปในบ้าน ด้วยความแปลกใจ บริทนีย์เดินตามฉันมาติด ๆ ฉันฉวยเอาเสื้อสวมศรีษะแขนยาว กางเกงวอร์ม และรองเท้าแตะ ฉันส่งเสื้อผ้าให้เธอ และเธอก็เข้าไปเปลี่ยนเสื้อในห้องน้ำ

จากนั้นเราก็พาเธอไปที่บ้านคุณยายและบอกลา ตอนขับรถกลับบ้าน ลูกๆ ของเราถามว่าเพิ่งจะเกิดอะไรขึ้น และฉันก็บอกแค่ว่า “แม่มั่นใจว่า นั่นเป็นสิ่งที่พระเยซูทรงอยากให้เราทำ” เด็ก ๆ เห็นด้วย และเราก็ใช้เวลาช่วงเย็นที่เหลือของเรา

เช้าวันถัดมา ฉันกำลังอ่านบทใคร่ครวญประจำวันแบบผ่าน ๆ เมื่อตอนที่เหมือนถ้อยคำเหล่านี้กระโดดออกมาจากหน้ากระดาษ “เราเปลือยกาย พวกท่านก็ให้เสื้อผ้าเรานุ่งห่ม” ใจฉันเต้นรัวเร็วเมื่อฉันนึกถึงเรื่องเมื่อคืนก่อน

โอกาสที่จะรักเหมือนกับพระเยซูอาจเกิดขึ้นได้ทุกที่ทุกเวลา เราสามารถรักคนแปลกหน้าบนถนนเหมือนกับพระเยซูโดยไม่ได้ต้องแม้กระทั่งเอ่ยพระนามของพระองค์ เมื่อบริทนีย์พบพระเยซู ฉันอธิษฐานให้เธอจำพระองค์ได้ว่าเป็นผู้ที่เธอได้พบบนถนนทางไปบ้านคุณยายของเธอในตอนเย็นอันเหน็บหนาวของเดือนกุมภาพันธ์

ธาชา ซาลินัส
Life.Church มิดด์เวสท์ ซิตี้