เหล็กลับเหล็ก: การเป็นพี่เลี้ยงแบบชีวิตต่อชีวิต (Life-to-Life®) ในพันธสัญญาเดิมตัวอย่าง

วันที่ 4: ดาวิดกับโยนาธาน

มิตรภาพซึ่งกันและกันระหว่างดาวิดและโยนาธาน นำเสนอภาพอีกมุมหนึ่งว่าการเป็นพี่เลี้ยงแบบชีวิตต่อชีวิตเป็นอย่างไร 

กษัตริย์ซาอูลเป็นกษัตริย์องค์แรกของอิสราเอล และโยนาธานเป็นราชบุตรของพระองค์ แม้จะเริ่มต้นด้วยความถ่อมใจของพระองค์ ซาอูลค่อยๆ เริ่มจะไม่ใส่ใจพระเจ้า และย้ายไปก่อตั้งราชวงศ์ของพระองค์เอง ส่วนหนึ่งของราชวงศ์คือการมุ่งมั่นเพื่อให้แน่ใจว่า วันหนึ่งโยนาธานจะมาแทนที่พระองค์ในฐานะกษัตริย์

กระนั้นนี่ไม่ใช่แผนการของพระเจ้า แทนที่จะเป็นเช่นนั้น พระเจ้าทรงนำผู้เผยพระวจนะซามูเอลไปเจิมตั้งเด็กหนุ่มเลี้ยงแกะ ดาวิด ว่าจะมาแทนที่ซาอูลในที่สุด ดาวิดนั้นเป็นคนที่ “ตามชอบพระทัยพระองค์” น่าเศร้าที่กษัตริย์ซาอูลที่สุดแล้วเป็นทุกสิ่งยกเว้นสิ่งนี้ ด้วยเหตุนี้ ด้วยความอิจฉาล้วนๆ ซาอูลจึงได้ไล่ล่าดาวิดอย่างไม่ลดละด้วยความมุ่งมั่นที่จะสังหารดาวิด และปูทางให้กับโยนาธานไปถึงบัลลังก์และให้สืบบัลลังก์ต่อไป (ดู 1 ซามูเอล 1-31) 

ท่ามกลางความโกลาหล บางสิ่งที่ดูเหมือนไม่น่าเกิดขึ้น: ดาวิดกับโยนาธานกลายเป็นเพื่อนรักกัน; “พระทัยของโยนาธานก็ผูกพันกับจิตใจของดาวิด และโยนาธานทรงรักดาวิดอย่างรักชีวิตของพระองค์” ไม่มีการแข่งขัน ไม่กังวลว่าจะมีใครคนหนึ่งส่งผลเสียต่อมิตรภาพนี้; ทั้งสองผูกพันกันว่าจะอยู่เคียงข้างอีกคนหนึ่งไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น 

เราเห็นการทรงเรียกให้มีความสัมพันธ์ที่เป็นประโยชน์ร่วมกันเช่นนี้ตลอดทั้งพระคัมภีร์ สิ่งนี้สะท้อนอยู่ในสุภาษิตสองข้อโดยเฉพาะ: “มีเพื่อนบางคนนำความหายนะมาให้ แต่มีสหายที่ใกล้ชิดยิ่งกว่าพี่น้อง” และ “เหล็กลับเหล็กให้คมได้ฉันใด คนหนึ่งก็ลับเพื่อนของตนให้เฉียบแหลมได้ฉันนั้น” (สุภาษิต 18:24; 27:17) 

จากมิตรภาพของดาวิดกับโยนาธาน เราเรียนรู้ความสำคัญของบางคนที่ "ระวังหลังให้คุณ" อย่างแท้จริง อันที่จริงตามที่ซาโลมอนบุตรของดาวิดได้เขียนไว้ สองคนดีกว่าคนเดียว (ปัญญาจารย์ 4:9-12) และให้มีพระเจ้าอยู่ในความสัมพันธ์ “เชือกสามเกลียวจะขาดง่ายก็หามิได้” (ข้อ 12)