พระเจ้า แล้วฉันล่ะ?ตัวอย่าง

ระหว่างที่ฉันรอ 

ระหว่างที่คุณรอ จงระลึกเสมอว่าในฐานะลูกของพระเจ้าในที่สูงสุดนั้นทุกช่วงเวลาคือวาระของคุณ ความคิดที่ว่าวาระของเราคือเมื่อสิ่งต่างๆ ดำเนินไปอย่างดีเท่านั้น ความคิดนี้ไม่ถูกต้องและเป็นพิษ 

เมื่อดาวิดดูแลฝูงแกะ มันยังนับเป็น “วาระ” ของท่าน และเมื่อโจเซฟถูกคุมขังในคุกเพราะอาชญากรรมที่ท่านไม่ได้ก่อ ยังคงเป็น “วาระ” ของท่าน

ระหว่างที่เรารอ สิ่งที่เรามองเห็นจะท้าทายความเชื่อที่เรามีต่อพระเจ้า เพราะไม่ใช่ทุกครั้งที่มีหลักฐานที่มองเห็นได้ว่าเรามีความเชื่อ ในช่วงเวลานั้นจงจำไว้ว่าเราดำเนินชีวิตด้วยความเชื่อไม่ใช่ด้วยสิ่งที่มองเห็น เราตัดสินใจบนพื้นฐานของความเชื่อในพระเจ้า ไม่ใช่จากข้อจำกัดจากสถานการณ์ปัจจุบันของเรา ระหว่างที่เรารอ เราเรียนรู้วิธียอมจำนนความต้องการของเรา—ลำดับเวลาของเราว่าสิ่งต่างๆ ควรจะเกิดขึ้นอย่างไร—และแม้กระทั่งเป้าหมายของเราต่อพระเจ้า พระหัตถ์ของพระองค์เป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุด เพราะมีเพียงพระองค์เท่านั้นที่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ในวันนี้ พรุ่งนี้ และปีหน้า  

การรอคอยจะเผยให้เห็นว่าเรานมัสการอะไรและใคร มันเผยให้เห็นถึงความกลัวที่หยั่งรากลึกในใจของเรา และแม้แต่กังวลใจที่ซ่อนอยู่ เมื่อชาวอิสราเอลกำลังรอที่จะไปให้ถึงดินแดนแห่งพันธสัญญา พวกเขากลับแสวงหาความพึงพอใจตรงหน้า นั่นคือสิ่งที่พวกเขาให้ความสำคัญ พวกเขาต้องการที่จะกลับไปเป็นทาสแทนที่จะรอและอดทนกับการเดินทาง เพราะในใจของพวกเขากำลังบูชาพระอื่นอยู่ 

การรอคอยไม่เคยสูญเปล่า พระเจ้าไม่ได้ทรงสงวนพระสัญญาของพระองค์จากชาวอิสราเอล—พระองค์ทรงเตรียมพร้อมพวกเขา เมื่อคุณพบว่าตัวเองไม่พอใจกับสถานการณ์ของตัวเอง คุณจะหันไปพึ่งอะไร? คำตอบสำหรับคำถามนี้เผยให้เห็นสิ่งต่างๆ ในใจของคุณ 

ระหว่างที่เรารอ พระเจ้าเตรียมพร้อมเราสำหรับสิ่งที่อยู่ข้างหน้าในแต่ละวัน ขณะที่พระเจ้ากำลังตรัส แต่หากว่าเรามัวแต่มุ่งความสนใจไปที่อนาคตและละเลยพระองค์ผู้ทรงนำเรา เราก็จะไม่ได้ยินพระสุรเสียงของพระองค์ ดังนั้น เมื่อเวลาผ่านไป แต่เราก็จะยังหัวเสียและรู้สึกมืดแปดด้านเหมือนวันแรก เพราะเรายังไม่ได้รับคำชี้แนะใดๆ จากผู้ที่เราอ้างว่าเรานั้นรับใช้พระองค์อยู่