เริ่มใหม่อีกครั้งตัวอย่าง

พระผู้ช่วยให้รอดชาวสะมาเรีย

นี่คือข้อเท็จจริงของการช่วยชีวิต: คนที่กำลังจมน้ำคือศัตรูตัวฉกาจที่สุดของพวกเขาเอง ในขณะที่พวกเขายังมีพลังงานเพียงพอที่จะตะเกียกตะกายอยู่ในน้ำ อย่าแม้แต่จะเข้าใกล้พวกเขาเลย พวกเขาอยู่ในภาวะตื่นตระหนกและจะคว้าตัวคุณและทำให้ทั้งคู่จมน้ำตาย รอจนกว่าพวกเขาจะหมดพลังงานทั้งหมดเท่านั้น หลังจากนั้นพวกเขาก็พร้อมที่จะให้คุณเข้าไปช่วยแล้ว คนที่ต้องการพระผู้ช่วยให้รอดในชีวิตก็เฉกเช่นกัน

อ่าน ลูกา 10:25-37 อีกครั้ง คำถาม: “ข้าพเจ้าจะต้องทำอะไรเพื่อจะได้ชีวิตนิรันดร์?” พระเยซูตรัสเพียงแค่เป็น “เพื่อนบ้านที่ดี” แล้วคุณก็จะรอดใช่หรือเปล่า? เป็นแม่ชีเทเรซ่าหรือ? ไม่ เราไม่สามารถเป็นคนชอบธรรมได้ด้วยการเชื่อฟังธรรมบัญญัติ (อ่าน โรม 3:20) แรงผลักดันของคำสอนของพระเยซูคือการผลักดันผู้ฟังอย่างไม่ลดละไปสู่ข้อสรุปที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ว่า ความหวังเดียวของพวกเขาในการได้รับความรอดก็คือพระผู้ช่วยให้รอด

“เพราะฉะนั้นพวกท่านจงเป็นคนดีพร้อม เหมือนอย่างที่พระบิดาของท่าน ผู้สถิตในสวรรค์ทรงดีพร้อม” (มัทธิว 5:48)

“เราเป็นชีวิตและการเป็นขึ้นจากตาย คนที่วางใจในเราจะมีชีวิตอีกแม้ว่าเขาจะตายไป” (ยอห์น 11:25)

“เราเป็นทางนั้น เป็นความจริง และเป็นชีวิต ไม่มีใครมาถึงพระบิดาได้นอกจากจะมาทางเรา” (ยอห์น 14:6)

ในลูกา 10:27 กล่าวว่ารักพระเจ้าและรักเพื่อนบ้าน การรักเพื่อนบ้านของคุณเป็นอย่างไร? ไม่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวอย่างเหลือเชื่อ เสียสละและขัดต่อวัฒนธรรมและสามัญสำนึก

“ท่านจงไปทำเหมือนอย่างนั้น” (ลูกา 10:37) เกือบจะหมายถึงทำต่อไปโดยไม่เว้นแม้แต่ครั้งเดียว ความรักต่อเพื่อนบ้านในแบบที่พระเจ้าต้องการ – หากเราต้องถูกทำให้ชอบธรรมโดยธรรมบัญญัติ ใครเป็นผู้แสดงความเมตตา? “ผู้นับถือศาสนา” อย่างเช่น ปุโรหิตหรือชาวเลวีหรือ? ศาสนาของคุณจะไม่ช่วยคุณ! บุคคลที่ไม่น่าจะเป็นไปได้มากที่สุด คือ ชาวสะมาเรีย กลับกลายเป็นพระผู้ช่วยให้รอด

คุณเคยรู้สึกสิ้นหวังอยู่ข้างทางมาก่อนหรือไม่? คุณเคยร่ำร้องด้วยถ้อยคำเช่นนี้ต่อพระผู้ช่วยให้รอดชาวสะมาเรียเพราะคุณรู้ว่า พระองค์คือความหวังสุดท้ายของคุณหรือไม่?

“เยซู บุตรดาวิดเจ้าข้า ขอทรงพระเมตตาข้าพระองค์เถิด!” ชายตาบอดชื่อบารทิเมอัส (มาระโก 10:47)

“ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพระองค์ ข้าพระองค์จะแสวงหาพระองค์ จิตใจของข้าพระองค์กระหายหาพระองค์ เนื้อหนังของข้าพระองค์กระเสือกกระสนหาพระองค์ ในดินแดนที่แห้งแล้งและอ่อนระโหย ที่ซึ่งไม่มีน้ำ” (สดุดี 63:1-2)

หรือคุณรู้จักใครที่ยังคงปฏิเสธที่จะยอมรับพระคริสต์เพราะพระองค์เป็นคำตอบที่ไม่น่าจะเป็นไปได้สำหรับความต้องการทางโลกและชั่วคราวของพวกเขาหรือเปล่า? ญาติหรือเพื่อนสักคนที่คุณติดต่อมาเป็นเวลานานเช่นกัน ใช้เวลาสักครู่อธิษฐานเผื่อเขาหรือเธอในตอนนี้เลยสิ

เหมือนเช่นคนคนหนึ่งที่กำลังเดินผ่านหุบเขามืดมิดชื้นแฉะพร้อมกับไม้ขีดในมือของเธอ พยายามเท่าที่เขาจะทำได้ ทุกอย่างเปียกเกินกว่าจะจุดไฟให้ติด แต่เมื่อคุณอธิษฐาน ลมของพระวิญญาณก็เริ่มพัดและทำให้ความชื้นนั้นแห้งไป และทันใดนั้นก็มีการเปลี่ยนแปลง! ไฟเริ่มแผดเผาในหัวใจของชายและหญิงในท้องถิ่นนั้น – และพวกเขาก็ส่งมันต่อไปยังผู้อื่น – จนกระทั่งทั้งหุบเขาลุกโชนด้วยพระเจ้า! นั่นคือความสำคัญของการอธิษฐาน