ความหวังที่ยั่งยืน: นับถอยหลังสู่เทศกาลอีสเตอร์ตัวอย่าง

“จงมีใจกล้าเถิด” 

พระคัมภีร์ไม่ได้บอกเรามากเกี่ยวกับห้วงเวลาระหว่างการสิ้นพระชนม์ของพระเยซูและการฟื้นคืนพระชนม์ แต่เรารู้ว่าเหตุการณ์เกิดขึ้นระหว่างงานเฉลิมฉลองเทศกาลปัสกา เป็นวันหยุดหนึ่งสัปดาห์ที่ระลึกถึงการที่พระเจ้าปลดปล่อยชาวอิสราเอลจากการเป็นทาส 

ระหว่างงานฉลอง ชาวยิวจะรับประทานอาหารร่วมกันและถวายแกะที่ไม่มีตำหนิเป็นเครื่องบูชาที่พระวิหารก่อนที่จะหยุดพักในวันสะบาโต มันคือวันก่อนวันสะบาโตที่ร่างพระเยซูถูกฝังอยู่ในอุโมงค์ฝังศพ 

ลองจินตนาการว่าคุณเป็นสาวกของพระเยซูขณะที่สิ่งนี้เกิดขึ้น ไม่เพียงแต่มิตรที่สนิทที่สุดของคุณถูกฆ่าโดยไม่มีความผิด แต่คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ไว้ทุกข์อย่างเหมาะสมให้กับการเสียชีวิตของเขาจนกว่าวันสะบาโตผ่านพ้นไป 

สิ่งที่เหล่าสาวกไม่ตระหนักในขณะนั้นคือความเจ็บปวดที่พวกเขาเผชิญอยู่เป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราวที่ใหญ่กว่า—แผนการไถ่บาปให้แก่พวกเราทุกคน พระเจ้าทรงทราบว่าการฟื้นพระชนม์จะเกิดขึ้น แม้ว่าเหล่าสาวกจะไม่รู้ก็ตาม 

การหยุดพักเตือนใจให้เรารู้ว่าพระเจ้าคือเจ้านายเหนือทุกสถานการณ์ และการหยุดพักช่วยให้เรากลับมาจดจ่อกับสิ่งที่สำคัญมากที่สุด องค์ผู้สัญญาที่จะมอบทุกอย่างที่เราจำเป็น ยามที่เราเลือกที่จะหยุดนิ่งในห้วงเวลาแห่งความทุกข์ เราเลือกที่จะนมัสการพระเจ้า 

ดังนั้น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นรอบตัวคุณก็ตาม จงเลือกที่จะพักพิงในพระเจ้า—ถึงแม้ว่าโลกรอบตัวคุณจะเลือกที่จะกังวล ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้สำหรับพระองค์

อธิษฐาน: ข้าแต่พระเยซูเจ้า วันนี้ ขอทรงช่วยให้ข้าพระองค์พักพิงในพระองค์ ข้าพระองค์รู้ว่าพระองค์ยิ่งใหญ่กว่าอะไรก็ตามที่กำลังเกิดขึ้นอยู่รอบๆ ตัวข้าพระองค์ ความหวังของข้าพระองค์อยู่ในพระองค์แต่เพียงผู้เดียว เพราะพระองค์เป็นความรอดของข้าพระองค์ ข้าพระองค์เชื่อว่าพระองค์ได้ทรงตอบเสียงคร่ำครวญของหัวใจของข้าพระองค์แล้ว ถึงแม้ว่าข้าพระองค์ยังรอคอยคำตอบอยู่ ดังนั้น ในวันนี้ ข้าพระองค์เลือกที่จะเพ่งมองไปที่พระองค์ ในพระนามพระเยซูคริสต์ เอเมน