การหลุดพ้นจากความอิจฉาริษยา แผนการอ่าน 6 วัน โดย แอนนา ไลท์ตัวอย่าง

วันที่6-มันไม่ยุติธรรม

บางทีอุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดในการค้นหาอิสรภาพ คือความรู้สึกที่ว่าเราไม่สามารถควบคุมอนาคตของเราได้ เราชอบที่จะคิดว่าเราเป็นใครและโลกก็บอกเราว่าเราสามารถเป็นได้ แต่ในเป็นความจริง มันมีสิ่งที่ซึ่งเราไม่สามารถทำมันให้เกิดขึ้นได้ หรือป้องกันจากการเกิดขึ้น ความรู้สึกถึงความไม่ยุติธรรมนั้นไหลลึกเข้ามาในหัวใจของเรา เรารู้สึกถึงความเจ็บใจจากความอิจฉาและเราก็คร่ำครวญข้างใน "มันไม่ยุติธรรมเสียเลย"

และเราก็ไม่ผิด หนึ่งในบทเรียนที่สำคัญที่สุดที่ฉันเคยเรียนรู้มา ก็คือ อาณาจักรของพระเจ้าไม่ได้สนใจในความไม่เท่าเทียมกันแม้แต่น้อย พระเจ้าแย้งต่อการทำสิ่งต่างๆ ให้เท่าเทียม

ฉันเริ่มตระหนักสิ่งนี้ เมื่อตอนที่ฉันอ่านคำอุปมาอุปไมยเรื่องคนงานในสวนองุ่น ในแมทธิว 20 เจ้าของที่จ้างคนงานและตกลงที่จะจ่ายพวกเขาหนึ่งเหรียญเงินต่อวัน หลายครั้งตลอดทั้งวัน เจ้าของที่ได้ออกไปหาคนงานเพิ่ม แต่ละคนตกลงกับหนึ่งเหรียญเงินสำหรับค่าแรงของเขา เมื่อสิ้นวัน คนงานเหล่านั้นได้มาเบิกค่าแรง พวกคนงานที่รับจ้างงานก่อนคาดหวังว่าจะได้รับเงินมากกว่า คนงานที่ทำงานเพียงแค่สามชั่วโมง

ขณะที่ฉันอ่านเนื้อเรื่อง ฉันก็รู้สึกถึงความไม่ยุติธรรมเช่นกัน เนื้อหาที่ทิ่มแทงฉันก็คือ คำตอบที่เจ้าของที่กล่าวกับพวกคนงานที่บ่นเกี่ยวกับความไม่ยุติธรรม "ฉันไม่สิทธิ์ที่จะทำในสิ่งที่ฉันต้องการกับเงินของฉันหรือไง?" คุณอิจฉาเพราะว่าฉันเป็นคนเอื้อเฟื้อยังงั้นหรือ?

พระเจ้าไม่เท่าเทียม พระองค์ไม่ได้ให้ของประทาน, ความสามารถ, หรือการอวยพรเท่าๆ กัน ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันรู้คือ: พระเจ้าไม่เท่าเทียม แต่พระเจ้าทรงเอื้อเฟื้อ

ในความรักสุดจิตสุดใจทั้งหมดของพระองค์ พระองค์ละทิ้งพระองค์เอง มาเป็นมนุษย์ และดำรงอยู่ท่ามกลางเราทั้งหลาย พระองค์ได้ประสบกับสิ่งล่อลวงทั้งหลายที่เราพบเจอ แต่โดยปราศจากความบาป จากนั้นพระองค์ก็รับโทษทัณฑ์การทรมาณอย่างทารุณและความตายแทนเรา พระองค์ไม่ทรงเท่าเทียมจริงๆ ถ้าพระองค์ทรงเท่าเทียม เราทุกคนคงจะถูกพิพากษ์ไปสู่นรก

พระองค์ทรงไม่เท่าเทียม และฉันรู้สึกขอบคุณอย่างยิ่งที่พระองค์ไม่เท่าเทียม

อย่างไรก็ตาม พระองค์ใส่ใจอย่างมากในสถานภาพของหัวใจของเราต่อความอิจฉาริษยา พระองค์ต้องการให้เราหลุดพ้นจากอารมณ์ด้านลบที่ดึงรั้งเราไว้จากความบริบูรณ์ของพระองค์

ตามที่ ซี.เอส.ลูวิส เขียนไว้ในนวนิยายคลาสสิคของเขาThe Screwtape Letters"{God} ต้องการที่นำพามนุษย์ไปถึงสถานะของจิตใจที่ๆ ซึ่งเขาสามารถออกแบบพระวิหารที่ดีที่สุดในโลก และรู้จักมันได้อย่างดีที่สุด และชื่มชมยินดีในความเป็นจริง โดยปราศจากความรู้สึกมากกว่า (หรือน้อยกว่า) หรือไม่เช่นนั้น เขาควรยินดีกับการที่ได้ทำสิ่งนั้นเอง มากกว่าหากสิ่งนั้นได้ถูกทำโดยคนอื่น ท้ายที่สุด {God}ต้องการให้เขาได้หลุดพ้นจากความลำเอียงในความชื่นชอบส่วนตัว เพื่อว่าเขาสามารถชื่นชมยินดีในความสามารถของตัวเองอย่างจริงใจและปลื้มใจเหมือนกับในความสามารถของเพื่อนบ้าน --หรือ ในการขึ้นของพระอาทิตย์ ช้าง หรือน้ำตก

เพื่อสะท้อนถึงพระเกียรติของพระเจ้า เราสามารถชื่นชมยินดี เมื่อเราเห็นพระเกียรตินั้น ดำรงอยู่ในธรรมชาติ หรือในความสามารถและความรุ่งเรืองของผู้อื่น ถ้าทุกสิ่งมีไว้เพื่อพระองค์ และทุกสิ่งมาจากพระองค์ หากเราต้องเผชิญกับสิ่งที่อาจทำให้เนื้อหนังของเรากระโดดกลับไปในความอิจฉาขมขื่น เราสามารถฝึกจิตวิญญาณของเราให้รู้สึกขอบคุณในความเอื้อเฟื้อของพระเจ้า - แม้ว่าความเอื้อเฟื้อนั้นมีไว้เพื่อผู้อื่น

เพื่อมีชัยชนะเหนือความอิจฉาอย่างแท้จริง เราต้องปลูกฝังหัวใจของการยินดีและขอบคุณ วิธีทำอย่างหนึ่งที่ดีที่สุดก็คือ อวยพรในสิ่งที่คุณอิจฉา พูดออกมาให้ได้ยินถึงพระเกียรติคุณที่เป็นเอกลักษณ์ที่คุณเห็นในคนอื่น แล้วทำให้คุณรู้สึกอิจฉา เชื่อฉันเถอะ บางทีเขาต้องการได้ยินคำพูดนั้น การเป็นผู้รู้จักให้กำลังใจคนอื่นจะช่วยตัดความอิจฉาที่เรายึดไว้ในหัวใจของเรา และพลิกเปลี่ยนมันเพื่อให้มันเป็นสิ่งที่ควรจะเป็น: การขอบคุณในความเอื้อเฟิื้อของพระเจ้า ฝึกฝนการชื่นชมยินดึกับผู้อื่นที่ชื่นชมยินดี และอธิษฐานเพื่อความสำเร็จของคนอื่น แม้ว่าจะเหนือกว่าความสำเร็จของตนเอง

การขอบคุณจะปลดปล่อยคุณจากความอิจฉาริษยา เมื่อเราตระหนักได้ว่าจริงแล้วพระเจ้าทรงไม่เท่าเทียมอย่างไร เราสามารถนำหัวใจที่ปะเปื้อนของเรามาไว้ในอ้อมแขนแห่งความรักของพระองค์ และพร้อมกับลมหายใจออกอย่างผ่อนคลาย, กระซิบว่า, "ขอบคุณ พระเยซูเจ้า"

สำหรับบทเรียนอีกมากมายเพื่อช่วยให้คุณได้รับการปลดปล่อย ติดตามได้ที่ @annalight09 ในอินสตาแกรม หรือเข้าดูได้ที่www.livelaughlight.com