เรารู้จักเจ้า: ใคร่ครวญจากช่วงเวลาแห่งพระคุณตัวอย่าง

เรารู้เรื่องความรักและความเชื่อของเจ้า



เราทุกคนต่างหิวกระหายต่อการมีตัวตน ยอมรับมันเสียเถอะ เมื่อเราทำสิ่งที่ดีหรือช่วยเหลือใครบางคน เราก็คาดหวังและรอคอยคำว่า “ต้องอย่างนี้สิ!” หรือ “คุณยอดเยี่ยมมาก!” อย่างไรก็ตาม การงานแห่งความเชื่อที่ยิ่งใหญ่ที่สุดส่วนใหญ่ ก็สำเร็จโดยมีผู้รู้เห็นเพียงไม่กี่คน หรืออาจไม่มีเลยก็ได้ ใครบ้างจะมองเห็นเวลาที่ถูกใช้ไปกับผู้ป่วยสมองพิการ? ใครบ้างจะเห็นคุณเมื่อคุณขุดทางเท้าของหญิงม่ายชราข้างบ้าน เมื่อคุณทำภาษีของพี่เขยผู้ไม่เก่งเรื่องตัวเลข? เมื่อคุณไปซื้อของชำให้คนที่ต้องอยู่ติดบ้าน? เมื่อคุณติวหนังสือให้เด็กที่เรียนไม่เก่งในโรงเรียน? เมื่อคุณใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงทางโทรศัพท์กับเพื่อนที่อยากจะฆ่าตัวตาย?



พระเจ้าไงล่ะ คุณอาจคิดว่าพระองค์ทรงมองเห็นทุกอย่างและทุกครั้งที่คุณช่วยคนอื่นในระหว่างการเดินทางของเขาหรือเธอ พระพักตร์ของพระเจ้าก็สว่างขึ้น พระองค์ทรงตรัสกับคริสเตียนที่ธิยาทิราว่า “เรารู้จักความประพฤติของเจ้า รู้เรื่องความรัก ความเชื่อ การปรนนิบัติ และความทรหดอดทนของเจ้า และรู้ว่าความประพฤติในตอนปลายนั้นดีกว่าตอนต้น” (วิวรณ์ 2:19)



เมื่อพระเยซูทรงจากโลกนี้ไป พระองค์ทรงส่งพระวิญญาณของพระองค์มาเพื่อเสริมกำลังให้สำหรับการเลื่อนขั้นของเรา พระองค์ทรงมอบหมายงานของพระองค์แก่เรา--คือการประกาศข่าวประเสริฐแห่งพระกิตติคุณ และสนับสนุนความสมบูรณ์ของเนื้อหาด้วยชีวิตที่ทำให้คำบอกเล่าของเราน่าเชื่อถือ ไม่ต้องกังวลหากบางครั้งการรับใช้ของคุณต่อคนอื่น ๆ ดูเหมือนไม่มีใครมองเห็นและไม่เห็นคุณค่า คนที่คุณห่วงใยส่วนใหญ่จะรู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่คุณกำลังทำอย่างแน่นอน