ออสวอลด์ แชมเบอร์ส: ความชื่นชมยินดี - กำลังในองค์พระผู้เป็นเจ้าตัวอย่าง

วิธีเดียวที่เราสามารถเพลิดเพลินกับ “ต้นไม้แห่งชีวิต” ของเราได้คือการทำให้วัตถุประสงค์ที่เราถูกสร้างขึ้นนั้นสมบูรณ์ พระเยซูคริสต์ได้ทรงอธิษฐานว่า “เพื่อให้เขาได้รับความชื่นชมยินดีของข้าพระองค์อย่างเต็มเปี่ยม” สิ่งที่ทำให้พระเยซูมีความชื่นชมยินดีอยู่เสมอนั้นไม่ใช่ด้วยการที่พระองค์ทรงแยกตัวเองออกจากความเป็นจริง แต่พระองค์ทรงมีพระราชอาณาจักรของพระองค์อยู่ภายใน ทั้งชีวิตขององค์พระผู้เป็นเจ้าของเรานั้นหยั่งรากและวางพื้นฐานอยู่ในพระเจ้า ดังนั้นพระองค์จึงไม่เคยเหน็ดเหนื่อยหรือเหยียดหยามผู้อื่น

ภายในขอบเขตของการเกิดและความตายฉันสามารถทำสิ่งใดก็ได้ตามใจต้องการ; แต่ฉันไม่สามารถทำให้ตัวเองไม่เกิดมา รวมทั้งไม่สามารถหนีจากความตายได้ ความจำกัดทั้งสองนี้ยังมีอยู่ ฉันไม่มีปัญหาอะไรกับการวางข้อจำกัดเหล่านั้น แต่ภายในข้อจำกัดเหล่านั้นฉันสามารถสร้างสิ่งที่ฉันพอใจจะเลือก ไม่ว่าฉันจะมีเวลาที่เป็นทุกข์หรือเวลาที่สนุกสนาน ล้วนขึ้นอยู่กับสิ่งที่ฉันทำในระหว่างขีดจำกัดของช่วงเวลานี้

คำถามสำหรับใคร่ครวญ: ผู้คนแบบไหนที่ทำให้ฉันกลายเป็นคนมักเยาะเย้ย? เหตุใดฉันจึงยอมให้ค่านิยมและทางเลือกของพวกเขามาทำให้ความเบิกบานของฉันลดลง? เมื่อฉันยอมให้มีการเยาะเย้ยเกิดขึ้น สิ่งนั้นบอกอะไรกับฉันเกี่ยวค่านิยมของฉันบ้าง? ฉันสามารถเลือกสิ่งใดเพื่อแทนที่การเยาะเย้ยเหยียดหยามด้วยความชื่นชมยินดี?

บทความอ้างอิงจาก Still Higher for His Highest, © สำนักพิมพ์ Discovery House