ออสวอลด์ แชมเบอร์ส: ความชื่นชมยินดี - กำลังในองค์พระผู้เป็นเจ้าตัวอย่าง

สมมุติว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าของเราประเมินชีวิตของพระองค์ โดยการประเมินว่าพระองค์เป็นพระพรแก่ผู้อื่นหรือไม่ เหตุใด พระองค์จึงทรงเป็น “หินสะดุด” แก่ผู้คนนับพัน ตามจริงแล้วก็คือเพื่อนบ้านของพระองค์เอง คือประชาชาติของพระองค์ เพราะว่าโดยทางพระองค์ พวกเขาได้ดูหมิ่นพระวิญญาณบริสุทธิ์ และในประเทศของพระองค์เอง “พระองค์ก็ไม่ได้ [do] ทรงทำการอัศจรรย์มากนักในเมืองนั้น เพราะความไม่เชื่อของพวกเขา” (มัทธิว 13:58)

หากองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงประเมินชีวิตของพระองค์ด้วยผลลัพธ์ตามที่เกิดขึ้นจริง พระองค์จะต้องเต็มไปด้วยความชอกช้ำใจ เราไม่ได้อยู่ที่นี่เพื่อช่วงชิงดวงวิญญาณ เพื่อทำดีต่อผู้อื่น; นั่นคือผลลัพธ์ตามธรรมชาติ แต่มันไม่ใช่เป้าหมายของเรา และนี่คือจุดที่พวกเราหลายคนหยุดที่จะเป็นผู้ติดตาม เราจะติดตามพระเจ้าตราบใดที่พระองค์ทำให้เราเป็นพรต่อผู้อื่น แต่เมื่อพระองค์ไม่ทำอย่างนั้นเราก็จะไม่ติดตาม ความชื่นชมยินดีของสิ่งใดก็ตาม ตั้งแต่ปลายยอดหญ้าขึ้นมา ก็คือการเติมเต็มจุดประสงค์ที่มันถูกสร้างขึ้นมานั่นเอง—จุดประสงค์ที่พวกเราควรเป็นอยู่เพื่อสรรเสริญพระสิริของพระองค์

คำถามเพื่อใคร่ครวญ: ฉันประเมินชีวิตของฉันอย่างไร? ฉันได้ใช้ ความเชื่อและความยำเกรงตามมาตรฐานของพระเจ้า หรือ ความนิยมและประสิทธิภาพตามค่านิยมของโลก ในการประเมินตัวเอง?

บทความอ้างอิงจาก The Love of God, © สำนักพิมพ์ Discovery House