ออสวาลด์ แชมเบอร์ส: สันติสุข - ชีวิตในพระวิญญาณตัวอย่าง

ซาตานไม่เคยถูกบรรยายไว้ในพระคัมภีร์ว่ามีความผิดในการทำสิ่งชั่วร้าย: มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ชั่วร้าย มนุษย์จะต้องรับผิดชอบต่อการทำสิ่งที่ผิด และพวกเขาทำสิ่งที่ผิดเพราะอุปนิสัยที่ชั่วร้ายในตัวพวกเขา เล่ห์เหลี่ยมทางศีลธรรมตามธรรมชาติของเราทำให้เราตำหนิซาตานเมื่อเรารู้เป็นอย่างดีว่าเราควรโทษตัวเอง; สิ่งที่ควรถูกตำหนิที่แท้จริงสำหรับบาปนั้นอยู่ในอุปนิสัยที่ชั่วร้ายในตัวเรานั่นเอง

ในบรรดาสิ่งที่น่าจะเป็นไปได้ทั้งหมดนั้น ซาตานก็อารมณ์เสียมากพอ ๆ กับพระวิญญาณบริสุทธิ์เมื่อมนุษย์ตกลงในบาปภายนอก แต่ด้วยเหตุผลที่ต่างกัน เมื่อมนุษย์เข้าไปทำบาปภายนอกและทำให้ชีวิตของพวกเขาแย่ ซาตานรู้เป็นอย่างดีว่าพวกเขาจะต้องอยากได้ผู้ปกครองอีกคนหนึ่ง ผู้ไถ่และผู้ช่วยให้รอด; ตราบใดที่ซาตานสามารถทำให้มนุษย์มีสันติสุขและความปรองดองเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันนอกเหนือจากพระเจ้า มันก็จะทำเช่นนั้น (ดูลูกา 11:21-22)

คำถามสะท้อนคิด: ฉันจะโทษใครสำหรับความบาปของฉัน? ซาตานจะได้อะไรถ้าฉันดำเนินชีวิตที่ซื่อตรงและมีศีลธรรม? มันจะสูญเสียอะไรบ้างถ้าฉันทำผิดพลาดอย่างหนักมากจนกระทั่งรับรู้ถึงความต้องการสันติสุขนอกเหนือจากความพยายามของตัวเอง?

ข้อความถูกยกมาจาก Biblical Psychology, © สำนักพิมพ์ Discovery House