เศคาริยาห์ 13:2-9

<<พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า ในวันนั้น เราจะกำจัดชื่อของรูปเคารพเสียจากแผ่นดิน เพื่อว่าเขาจะระลึกถึงอีกไม่ได้เลย และเราจะไล่ผู้เผยพระวจนะและวิญญาณที่ไม่สะอาดไปเสียจากแผ่นดิน ถ้ามีผู้ใดปรากฏตัวเป็นผู้เผยพระวจนะอีก บิดามารดาผู้ให้เขาบังเกิดมานั้นจะพูดกับเขาว่า <เจ้าอย่ามีชีวิตอยู่เลย เพราะเจ้าพูดมุสาในพระนามของพระเจ้า> เมื่อเขาเผยพระวจนะ บิดามารดาผู้ให้เขาเกิดมาจะแทงเขาให้ทะลุ ในวันนั้น ผู้เผยพระวจนะทุกคนจะมีความละอายเพราะนิมิตของเขาเมื่อเผยพระวจนะ เขาจะไม่สวมผ้ามีขนเพื่อล่อลวงอีกต่อไป แต่เขาจะกล่าวว่า <ข้าพเจ้าไม่ใช่ผู้เผยพระวจนะ ข้าพเจ้าเป็นชาวนา เพราะว่าพื้นดินเป็นกรรมสิทธิ์ของข้าพเจ้า ตั้งแต่ข้าพเจ้ายังหนุ่มๆ> และถ้าผู้ใดจะถามเขาว่า <ทำไมท่านมีแผลเป็นที่หลัง> เขาจะตอบว่า <ข้าพเจ้าได้แผลเป็นนั้นในเรือนของพวกเพื่อนของข้าพเจ้า> >> พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า <<ดาบเอ๋ย จงตื่นขึ้นต่อสู้เมษบาลของเรา จงต่อสู้ผู้ที่สนิทกับเรา จงตีเมษบาล และฝูงแกะนั้นจะกระจัดกระจายไป เราจะกลับมือของเราต่อสู้กับตัวเล็กตัวน้อย พระเจ้าตรัสว่า ทั่วทั้งแผ่นดิน จะต้องกำจัดเสียให้พินาศสองในสาม และเหลือไว้หนึ่งในสาม เราจะเอาหนึ่งในสามนี้ใส่ในไฟ และถลุงเขาเหมือนถลุงเงิน และลองดูเขาเหมือนทดลองทองคำ เขาจะร้องทูลออกนามของเรา และเราจะตอบเขา เราจะกล่าวว่า <เขาทั้งหลายเป็นชนชาติของเรา> และเขาจะกล่าวว่า <พระเยโฮวาห์คือพระเจ้าของข้าพเจ้า> >>