สดุดี 39
39
ชีวิตที่ไม่เที่ยงของมนุษย์
ถึงหัวหน้านักร้อง ถึงเยดูธูน เพลงสดุดีของดาวิด
1ข้าพเจ้าว่า <<ข้าพเจ้าจะระแวดระวังทางของข้าพเจ้า
เพื่อข้าพเจ้าจะไม่ทำบาปด้วยลิ้นของข้าพเจ้า
ข้าพเจ้าจะใส่บังเหียนปากของข้าพเจ้า
ตราบเท่าที่คนอธรรมอยู่ต่อหน้าข้าพเจ้า>>
2ข้าพเจ้าก็เป็นใบ้เงียบไป
ข้าพเจ้านิ่งเงียบแต่ไม่สำเร็จ
ความทุกข์ใจของข้าพเจ้ารุนแรงขึ้น
3จิตใจข้าพเจ้าร้อนอยู่ภายในข้าพเจ้า
ขณะที่ข้าพเจ้ากำลังรำพึงอยู่นั้นไฟก็ลุก
ข้าพเจ้าจึงพูดด้วยลิ้นของข้าพเจ้าว่า
4<<ข้าแต่พระเจ้า ขอให้ข้าพระองค์ทราบถึงบั้นปลาย ของข้าพระองค์
และวันเวลาของข้าพระองค์จะนานสักเท่าใด
ขอให้ข้าพระองค์ทราบว่าชีวิตข้าพระองค์ไม่เที่ยงอย่างไร
5ดูเถิด พระองค์ทรงกระทำให้วันเวลาของข้าพระองค์ ยาวสองสามฝ่ามือเท่านั้น
ชั่วชีวิตของข้าพระองค์ ไม่เท่าไรเลย เฉพาะพระพักตร์พระองค์
มนุษย์ทุกคนดำรงอยู่อย่างลมหายใจแน่ทีเดียว
6มนุษย์ไปๆมาๆอย่างเงาแน่ทีเดียว
เขาทั้งหลายยุ่งอยู่เปล่าๆแน่ทีเดียว
มนุษย์โกยกองไว้ และไม่ทราบว่าใครจะเก็บไป>>
7<<ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า บัดนี้ข้าพระองค์จะรอคอยอะไร
ความหวังของข้าพระองค์อยู่ในพระองค์
8ขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ไว้จากการละเมิด ของข้าพระองค์
อย่าให้ข้าพระองค์เป็นขี้ปากของคนโง่
9ข้าพระองค์เป็นใบ้ ข้าพระองค์ไม่อ้าปาก
เป็นพระองค์เองที่ทรงกระทำเช่นนั้น
10ขอทรงถอนทัณฑ์จากข้าพระองค์เสียเถิด
ข้าพระองค์ร่วงโรยไปด้วยพระหัตถ์ของพระองค์
11เมื่อพระองค์ทรงตีสอนมนุษย์
ด้วยการขนาบเพราะเรื่องบาป
พระองค์ทรงเผาผลาญสิ่งที่เขารักเสียอย่างแมลงเม่า
มนุษย์ทุกคนเป็นแต่ลมหายใจแน่ทีเดียว>>
12<<ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงสดับคำอธิษฐานของข้าพระองค์
ขอทรงเงี่ยพระกรรณแก่การร้องทูลของข้าพระองค์
ขออย่าทรงเฉยเมยต่อน้ำตาของข้าพระองค์
เพราะข้าพระองค์เป็นแต่แขกที่ผ่านไปของพระองค์
เป็นคนที่อาศัยอยู่ อย่างบรรพบุรุษของข้าพระองค์
13ขอทรงเมินพระพักตร์จากข้าพระองค์ เพื่อข้าพระองค์จะเบิกบานขึ้น
ก่อนที่ข้าพระองค์จะจากไปและไม่มีอยู่อีก>>
ที่ได้เลือกล่าสุด:
สดุดี 39: TH1971
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้