สดุดี 140:1-11

ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์จากคนชั่วร้าย ขอทรงสงวนข้าพระองค์ไว้จากคนทารุณ ผู้คิดปองร้ายอยู่ในจิตใจของเขา และก่อกวนต่อเนื่องกันให้มีสงครามขึ้น เขาทำลิ้นของเขาให้คมเหมือนลิ้นงู และภายใต้ริมฝีปากของเขามีพิษของงูหางไหม้ ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงระแวดระวังข้าพระองค์ ไว้ให้พ้นจากมือของคนอธรรม ขอทรงสงวนข้าพระองค์ไว้จากคนทารุณ ผู้คิดแผนการพลิกเท้าของข้าพระองค์ คนโอหังได้ซ่อนกับดักข้าพระองค์และวางบ่วงไว้ ที่ข้างทาง เขากางตาข่าย เขาตั้งบ่วงแร้วดักข้าพระองค์ ข้าพเจ้าทูลพระเจ้าว่า <<พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของ ข้าพระองค์ ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงเงี่ยพระกรรณฟังคำทูลวิงวอน ของข้าพระองค์ ข้าแต่พระเจ้า ผู้ช่วยกู้เข้มแข็งของข้าพระองค์ พระองค์ทรงคลุมศีรษะข้าพระองค์ไว้ในยามศึก ข้าแต่พระเจ้า ขออย่าทรงอนุมัติตามความ ปรารถนาของคนอธรรม อย่าให้การคิดปองร้ายของเขาคืบหน้าไป เกลือกว่าเขาจะยกตัวขึ้น ฝ่ายศีรษะของคนที่ล้อมข้าพระองค์ไว้นั้น ขอให้ความสาระแนแห่งริมฝีปากของเขาท่วมเขา ขอให้ถ่านที่ลุกอยู่ตกใส่เขา ขอให้เขาถูกทิ้งในไฟลงไปในบ่อ ไม่ให้ลุกขึ้นมาอีก ขออย่าให้เขาตั้งคนส่อเสียดไว้ในแผ่นดิน ขอให้ความร้ายล่าคนทารุณจนได้>>