โยบ 9
9
โยบไม่สามารถที่จะทูลตอบพระเจ้าได้
1แล้วโยบตอบว่า
2<<จริงทีเดียว ข้าทราบว่าเป็นอย่างนั้น
แต่คนเราจะชอบธรรมจำเพาะพระพักตร์พระเจ้าได้อย่างไร
3ถ้าคนหนึ่งคนใดปรารถนาจะโต้แย้งกับพระองค์
ในพันครั้งผู้นั้นก็ตอบพระองค์ไม่ได้สักครั้งเดียว
4พระองค์ฉลาดอยู่ในพระทัย และพระกำลังก็แข็งแรง
ผู้ใดเคยได้แข็งต่อพระองค์และชนะได้เล่า
5พระองค์ผู้ทรงเคลื่อนภูเขา และภูเขาทั้งหลายก็ไม่รู้
เมื่อพระองค์ทรงคว่ำมันเสียด้วยพระพิโรธของพระองค์
6ผู้ทรงสั่นแผ่นดินโลกให้ออกจากที่ของมัน
และเสาของมันก็สั่นสะเทือน
7ผู้ทรงบัญชาดวงอาทิตย์ และมันไม่ขึ้น
ผู้ทรงผนึกเก็บบรรดาดวงดาวไว้
8ผู้ทรงขึงฟ้าสวรรค์ออกแต่พระองค์เดียว
และทรงย่ำคลื่นของทะเล
9ผู้ทรงสร้างดาวจระเข้และดาวไถ
ดาวลูกไก่#โยบ 38:31; อมส. 5:8 และหมู่ดาวทิศใต้
10ผู้ทรงกระทำมหกิจเหลือที่จะเข้าใจได้
และการอัศจรรย์อย่างนับไม่ถ้วน
11นี่แน่ะ พระองค์ทรงผ่านไป และข้าหาเห็นพระองค์ไม่
พระองค์ทรงเลยไป และข้าหาสังเกตเห็นไม่
12ดูเถิด พระองค์ทรงฉวยไป ใครจะห้ามพระองค์ได้
ใครจะทูลพระองค์ว่า <พระองค์ทรงกระทำอะไรนั่น>
13<<พระเจ้าจะไม่ทรงหันพระพิโรธของพระองค์กลับ
ต่อพระองค์ เหล่าสมุนของความอหังการต้องกราบอยู่
14แล้วข้าจะตอบพระองค์ได้อย่างไร
จะเลือกถ้อยคำอะไรมาโต้ตอบพระองค์
15แม้ว่าข้าไร้ผิด ข้าก็ตอบพระองค์ไม่ได้
ข้าจะต้องขอพระกรุณาต่อโจทก์ของข้า
16ถ้าข้าร้องทูลต่อพระองค์ และพระองค์ทรงตอบข้า
ข้าจะไม่เชื่อว่า พระองค์ทรงฟังเสียงของข้า
17เพราะพระองค์ทรงขยี้ข้าด้วยพายุ
และทวีบาดแผลของข้าโดยไม่มีเหตุ
18พระองค์จะไม่ทรงให้ข้าหายใจได้
แต่เติมความขมขื่นให้ข้าเต็ม
19ถ้าเป็นการประลองกำลัง ก็ดูพระองค์ซิ
ถ้าเป็นเรื่องการพิพากษา ใครจะนัดฟ้องพระองค์ได้
20ถึงแม้ข้าชอบธรรม ปากของข้า จะกล่าวโทษข้า
แม้ว่าข้าจะดีรอบคอบ พระองค์จะพิสูจน์ว่าข้าบกพร่อง
21ข้าดีรอบคอบ ข้าไม่ไยดีในตัวข้า
ข้าเกลียดชีวิตของข้า
22ก็เหมือนกันหมด เพราะฉะนั้นข้าจึงว่า
พระองค์ทรงทำลายทั้งคนดีรอบคอบและคนอธรรม
23เมื่อภัยพิบัตินำความตายมาโดยฉับพลัน
พระองค์ทรงเยาะเย้ยความลำบากยากเย็นของผู้ไร้ผิด
24แผ่นดินโลกนี้ทรงมอบไว้ในมือของคนอธรรม
พระองค์ทรงปิดหน้าบรรดาผู้วินิจฉัยโลก
ถ้าไม่ใช่พระองค์ แล้วใครเล่า
25<<วันทั้งหลายของข้าพระองค์เร็วกว่านักวิ่ง
มันพ้นไป มันไม่เห็นสิ่งดีอะไร
26มันผ่านไปอย่างกับเรือเร็ว
ดังนกอินทรีโฉบลงบนเหยื่อ
27ถ้าข้าพระองค์ว่า <ข้าจะลืมคำร้องทุกข์ของข้า
ข้าจะทิ้งหน้าเศร้าของข้าเสียและเบิกบาน>
28ข้าพระองค์เกิดกลัวบรรดาความทุกข์ของข้าพระองค์
เพราะข้าพระองค์ทราบว่า พระองค์จะไม่ถือว่าข้าพระองค์ไร้ผิด
29ข้าพระองค์จะถูกกล่าวโทษ
ข้าพระองค์ตรากตรำเปล่าๆทำไม
30ถ้าข้าพระองค์ชำระตัวของข้าพระองค์ด้วยหิมะ
และล้างมือของข้าพระองค์ด้วยน้ำด่าง
31พระองค์ยังจะทรงจุ่มข้าพระองค์ลงไปในบ่อ
แม้เสื้อผ้าของข้าพระองค์จะรังเกียจข้าพระองค์
32พระองค์มิใช่มนุษย์อย่างข้า ที่ข้าจะตอบพระองค์
ซึ่งเราจะมาสู้คดีด้วยกัน
33ไม่มี#หรือ อยากให้มีคนกลางระหว่างเรา
ผู้ซึ่งจะไกล่เกลี่ยเราทั้งสองได้
34ขอให้พระองค์ทรงนำไม้เรียว ไปจากข้าเสียที
และขออย่าให้ความครั่นคร้ามจากพระองค์ กระทำให้ข้ากลัว
35แล้วข้าจะพูดและไม่กลัวพระองค์
เพราะใจจริงของข้าไม่เป็นอย่างนั้น
ที่ได้เลือกล่าสุด:
โยบ 9: TH1971
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้