โยบ 6:1-16

แล้วโยบตอบว่า <<โอ ข้าอยากให้ชั่งดูความร้อนใจของข้า และเอาความลำบากยากเย็นของข้าใส่ไว้ในตราชู ก็จะหนักกว่าทรายในทะเล เพราะเหตุนี้คำพูดของข้าก็หุนหัน เพราะธนูขององค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ก็อยู่ในตัวข้า จิตใจของข้าดื่มพิษของมัน ความน่าหวาดเสียวจากพระเจ้าขยายแนวเข้าใส่ข้า ลาป่าร้องเมื่อมันมีหญ้าหรือ วัวผู้ร้องบนกองหญ้าของมันหรือ จะรับประทานสิ่งที่จืดโดยไม่ใส่เกลือได้หรือ หรือมะเขือมอญมีรสอะไรบ้าง สิ่งที่จิตใจของข้าไม่ยอมแตะต้องนั้น กลับเป็นอาหารที่เบื่อหน่ายของข้า <<โอ ข้าอยากจะได้สมดังที่ทูลขอ และขอพระเจ้าทรงประทานตามความปรารถนาของข้า ว่าพระเจ้าพอพระทัยที่จะขยี้ข้า ว่าพระองค์จะใช้พระหัตถ์ของพระองค์อย่างเต็มที่ และตัดข้าออกเสีย นี่จะเป็นการปลอบโยนใจของข้า ข้าคงเต้นโลดแม้ในความเจ็บปวดจะขาดใจ เพราะข้ามิได้ปฏิเสธพระวจนะขององค์ผู้บริสุทธิ์นั้น ข้ามีกำลังอะไร ที่ข้าจะคอย และอะไรเป็นอวสานของข้าที่ข้าจะต้องอดทน กำลังของข้าเป็นกำลังของหินหรือ เนื้อของข้าเป็นเนื้อทองสัมฤทธิ์หรือ ที่จริงข้าไม่มีความช่วยเหลือในตัวข้าเลย ข้าจนปัญญาเสียแล้ว <<บุคคลผู้ใด หน่วงเหนี่ยวความกรุณาไว้จากเพื่อน ก็ทอดทิ้งความยำเกรงองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ พี่น้องของข้าทรยศอย่างห้วย อย่างห้วยที่น้ำไหลล้น ซึ่งดำไปเหตุด้วยน้ำแข็ง และที่หิมะซ่อนตัวอยู่ในนั้น