โฮเชยา 4:2-17

มีแต่การสบถสาบาน การมุสา การฆ่ากัน การโจรกรรมและการล่วงประเวณี เขาหาญหักพันธะทั้งสิ้น มีแต่การฆาตกรรมซ้อนการฆาตกรรม เพราะฉะนั้น แผ่นดินจึงเป็นทุกข์ บรรดาคนที่อยู่ในแผ่นดินนั้นก็อ่อนระอาใจ ทั้งสัตว์ป่าทุ่ง และนกในอากาศด้วย และปลาในทะเลก็ถูกนำเอาไปเสียหมด แต่อย่าให้ผู้ใดใส่ความ หรืออย่าให้ผู้ใดฟ้อง เพราะคดีของเราก็อยู่กับท่านนะ ปุโรหิต เวลากลางวันท่านจะสะดุด และผู้เผยพระวจนะจะสะดุดกับท่านในเวลากลางคืน และเราจะทำลายมารดาของท่าน ประชากรของเราถูกทำลายเพราะขาดความรู้ เพราะเจ้าปฏิเสธไม่รับความรู้ เราก็ปฏิเสธเจ้าไม่ให้รับเป็นปุโรหิตของเรา เพราะเจ้าหลงลืมพระบัญญัติแห่งพระเจ้าของเจ้า เราก็จะลืมพงศ์พันธุ์ของเจ้าเสียด้วย เขาทวีมากขึ้นเท่าใด เขาก็กระทำบาปต่อเรามากขึ้นเท่านั้น เราจะให้ศักดิ์ศรีของเขากลายเป็นความอับอาย เขาเลี้ยงชีพอยู่ด้วยบาปแห่งประชากรของเรา เขามุ่งที่จะอิ่มด้วยความบาปชั่วของคนเหล่านั้น ปุโรหิตเป็นอย่างไร ประชาชนก็จะเป็นอย่างนั้น เราจะลงทัณฑ์เขาเนื่องด้วยวิธีการของเขา เราจะลงโทษเขาตามการกระทำของเขา เขาจะรับประทาน แต่ไม่รู้จักอิ่มหนำ เขาจะเล่นชู้ แต่ไม่เกิดผลดก เพราะว่าเขาได้ทอดทิ้งพระเจ้า เพื่อจะประกอบการเล่นชู้ เหล้าองุ่น และเหล้าองุ่นใหม่ ชิงเอาความเข้าใจไปเสีย ประชากรของเราไปขอความเห็นจากสิ่งที่ทำด้วยไม้ และไม้ติ้วก็ให้คำพยากรณ์แก่เขา เพราะจิตใจที่ชอบเล่นชู้นำให้เขาหลงไป และเขาทั้งหลายได้ละทิ้งพระเจ้าของ เขาเสียเพื่อไปเล่นชู้ เขาถวายสัตวบูชาอยู่ที่ยอดภูเขา และทำสักการบูชาเผาอยู่ที่เนินเขา ใต้ต้นก่อ ต้นไค้ และต้นก่อหลวง เพราะว่าร่มไม้เหล่านี้เย็นดี เพราะฉะนั้นธิดาทั้งหลายของเจ้าจึงเล่นชู้ และเจ้าสาวทั้งหลายจึงล่วงประเวณี เมื่อธิดาทั้งหลายของเจ้าเล่นชู้ เราก็ไม่ลงโทษ หรือเมื่อเจ้าสาวของเจ้าล่วงประเวณี เราก็ไม่ลงทัณฑ์ เพราะผู้ชายเองก็หลงไปกับหญิงแพศยา และทำสักการบูชากับหญิงผู้ทำกามพลี ชนชาติที่ไม่มีความเข้าใจมาถึงความพินาศ โอ อิสราเอลเอ๋ย ถึงเจ้าจะเล่นชู้ ก็อย่าให้ยูดาห์มีความผิด อย่าเข้าไปในเมืองกิลกาล หรือขึ้นไปยังเบธาเวน และอย่าสาบานว่า <<พระเจ้าทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด>> อิสราเอลนั้นดื้อดึง เหมือนวัวสาวที่ดื้อ พระเจ้าจะทรงเลี้ยงเขา อย่างเลี้ยงแกะที่ทุ่งกว้างได้หรือ เอฟราอิมก็ผูกพันอยู่กับรูปเคารพแล้ว ปล่อยเขาแต่ลำพัง