โฮเชยา 4:2-17

มีแต่การสบถสาบาน การโกหก การฆ่าคน การลักขโมยและการล่วงประเวณี สิ่งเหล่านี้แพร่ไปทั่ว มีการฆาตกรรมซ้อนการฆาตกรรม เพราะฉะนั้น แผ่นดินจึงเศร้าโศก บรรดาคนที่อยู่ในแผ่นดินนั้นก็อ่อนใจ ทั้งสัตว์ในป่า และนกบนฟ้า แม้แต่ปลาในทะเลก็จะสูญไป แต่อย่าให้ผู้ใดกล่าวโทษ อย่าให้ผู้ใดฟ้องร้อง เพราะประชาชนของเจ้าเป็นเหมือนผู้กล่าวโทษปุโรหิต เวลากลางวันเจ้าจะสะดุด และผู้เผยพระวจนะจะสะดุดกับเจ้าในเวลากลางคืน และเราจะทำลายมารดาของเจ้า ประชากรของเราถูกทำลายเพราะขาดความรู้ เพราะเจ้าเองปฏิเสธความรู้ เราก็ปฏิเสธเจ้าไม่ให้เป็นปุโรหิตของเรา เพราะเจ้าลืมธรรมบัญญัติแห่งพระเจ้าของเจ้า เราเองก็จะลืมพงศ์พันธุ์ของเจ้าด้วย พวกเขาทวีมากขึ้นเท่าใด ก็ทำบาปต่อเรามากขึ้นเท่านั้น เราจะให้ศักดิ์ศรีของเขากลายเป็นความอับอาย เขาเลี้ยงชีพด้วยบาปแห่งประชากรของเรา เขาชื่นชอบความผิดของคนเหล่านั้น ปุโรหิตเป็นอย่างไร ประชาชนก็จะเป็นอย่างนั้น เราจะลงโทษเขาเนื่องด้วยวิธีการของเขา เราจะตอบแทนเขาตามการกระทำของเขา เขาจะรับประทาน แต่ไม่รู้จักอิ่มหนำ เขาจะเล่นชู้ แต่ไม่เกิดผลดก เพราะเขาได้ทอดทิ้งพระยาห์เวห์ เพื่อจะปล่อยตัวเล่นชู้ เหล้าองุ่นเก่าและเหล้าองุ่นใหม่ ชิงเอาความเข้าใจไปเสีย ประชากรของเราไปขอความเห็นจากสิ่งที่ทำด้วยไม้ และไม้ติ้วก็ให้คำพยากรณ์แก่เขา เพราะวิญญาณแห่งการเล่นชู้นำให้เขาหลงไป และเขาทั้งหลายได้ละทิ้งพระเจ้าของเขาเพื่อไปเล่นชู้ เขาถวายสัตวบูชาบนยอดภูเขา และเผาเครื่องบูชาบนเนินเขา ใต้ต้นโอ๊ก ต้นกำยาน และต้นก่อหลวง เพราะว่าร่มไม้เหล่านี้เย็นดี เพราะฉะนั้นบรรดาบุตรีของเจ้าจึงเล่นชู้ และบรรดาบุตรสะใภ้ของเจ้าจึงล่วงประเวณี เมื่อบุตรีของเจ้าเล่นชู้ เราก็ไม่ลงโทษ หรือเมื่อบุตรสะใภ้ของเจ้าล่วงประเวณี เราก็ไม่ลงทัณฑ์ เพราะผู้ชายเองก็ปลีกตัวไปกับหญิงแพศยา และถวายสัตวบูชากับเทวทาสี ดังนั้นชนชาติที่ไม่มีความเข้าใจจะมาถึงความพินาศ โอ อิสราเอลเอ๋ย ถึงเจ้าเองเล่นชู้ ก็อย่าให้ยูดาห์มีความผิด อย่าเข้าไปในเมืองกิลกาล อย่าขึ้นไปยังเบธาเวน และอย่าสาบานว่า “พระยาห์เวห์ทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด” อิสราเอลนั้นดื้อดึง เหมือนวัวสาวที่ดื้อดึง พระยาห์เวห์จะทรงเลี้ยงเขา อย่างเลี้ยงแกะที่ทุ่งกว้างได้หรือ? เอฟราอิมก็ผูกพันอยู่กับรูปเคารพแล้ว ปล่อยเขาไปเถิด