ปฐมกาล 32:22-32

กลางคืนนั้นเอง ยาโคบก็ลุกขึ้นและพาภรรยาทั้งสอง สาวใช้ทั้งสองและลูกสิบเอ็ดคน ข้ามที่ท่า ลุยข้ามแม่น้ำยับบอก ยาโคบส่งครอบครัวข้ามลำธารไป และส่งทรัพย์สมบัติทั้งหมดข้ามไปด้วย ยาโคบอยู่ที่นั่นแต่ผู้เดียว มีบุรุษผู้หนึ่งมาปล้ำกับเขาจนเวลารุ่งสาง เมื่อบุรุษผู้นั้นเห็นว่าจะเอาชนะยาโคบไม่ได้ ก็ถูกต้องที่ข้อต่อตะโพกของยาโคบขณะที่ปล้ำสู้กัน ข้อต่อตะโพกของยาโคบก็เคล็ด บุรุษนั้นจึงว่า <<ปล่อยให้เราไปเถิดเพราะใกล้สว่างแล้ว>> แต่ยาโคบตอบว่า <<ข้าพเจ้าไม่ยอมให้ท่านไป นอกจากท่านจะอวยพรแก่ข้าพเจ้า>> บุรุษผู้นั้นจึงถามยาโคบว่า <<เจ้าชื่ออะไร>> ยาโคบตอบว่า <<ข้าพเจ้าชื่อยาโคบ>> บุรุษนั้นจึงว่า <<เขาจะไม่เรียกเจ้าว่ายาโคบต่อไป แต่จะเรียกว่า อิสราเอลเพราะเจ้าสู้กับพระเจ้าและมนุษย์ และได้ชัยชนะ>> ยาโคบจึงถามบุรุษผู้นั้นว่า <<ขอท่านบอกข้าพเจ้าว่าท่านชื่ออะไร>> แต่บุรุษนั้นกล่าวว่า <<เหตุไฉนเจ้าจึงถามชื่อเรา>> แล้วก็อวยพรยาโคบที่นั่น ยาโคบจึงเรียกสถานที่นั้นว่า เปนีเอล กล่าวว่า <<เพราะข้าพเจ้าได้เห็นพระพักตร์พระเจ้า แล้วยังมีชีวิตอยู่>> เมื่อยาโคบผ่านเปนูเอลดวงอาทิตย์ขึ้นแล้ว เขาเดินโขยกเขยกเพราะเจ็บตะโพก เหตุฉะนี้คนอิสราเอลจึงไม่กินเส้นเอ็นที่ตะโพก ซึ่งอยู่ที่ข้อต่อตะโพกนั้นจนทุกวันนี้ เพราะพระองค์ทรงถูกต้องข้อต่อตะโพก ของยาโคบตรงเส้นเอ็นที่ตะโพก