อาโมส 9:1-10

ข้าพเจ้าเห็นพระเจ้าประทับยืนอยู่ข้างแท่นบูชา และพระองค์ตรัสว่า <<จงตีที่หัวเสาเพื่อให้ธรณีประตูหวั่นไหว และจงหักมันเสียให้เป็นชิ้นๆเหนือศีรษะของประชาชนทั้งหมด คนที่ยังเหลืออยู่ เราจะสังหารเสียด้วยดาบ จะไม่มีผู้ใดหนีไปได้เลย จะไม่รอดไปได้สักคนเดียว แม้ว่าเขาจะขุดไปถึงแดนคนตาย มือของเราจะจับเขามาจากที่นั่น ถ้าเขาจะปีนไปฟ้าสวรรค์ เราจะนำเขาลงมาจากที่นั่น แม้ว่าเขาจะซ่อนอยู่ที่ยอดเขาคารเมล เราจะหาเขาที่นั่น แล้วจับเขามา แม้ว่าเขาจะไปซ่อนอยู่ที่ก้นทะเลให้พ้นตาเรา เราจะบัญชางูที่นั่น และมันจะกัดเขา แม้ว่าเขาจะตกไปเป็นเชลยต่อหน้าศัตรูของเขาทั้งหลาย เราจะบัญชาดาบที่นั่น และดาบจะฆ่าเขาเสีย เราจะจ้องมองดูเขาอยู่ เป็นการมองร้ายไม่ใช่มองดี>> พระเจ้าจอมโยธา พระองค์ผู้ทรงแตะต้องแผ่นดิน และแผ่นดินก็ละลายไป และบรรดาที่อาศัยอยู่ในนั้นก็ไว้ทุกข์ และแผ่นดินนั้นทั้งหมดก็เอ่อขึ้นมาอย่างแม่น้ำไนล์ และยุบลงอีก เหมือนแม่น้ำไนล์แห่งอียิปต์ ผู้ทรงสร้างห้องชั้นบนไว้ในสวรรค์ และตั้งฟ้าครอบไว้ที่พื้นโลก ผู้ทรงเรียกน้ำทะเลมา แล้วราดน้ำนั้นบนพื้นโลก พระนามของพระองค์คือ พระเยโฮวาห์ พระเจ้าตรัสว่า <<โอ คนอิสราเอลเอ๋ย แก่เราเจ้าไม่เป็นเหมือนคนเอธิโอเปียดอกหรือ เรามิได้พาอิสราเอลขึ้นมาจากแผ่นดินอียิปต์หรือ และพาคนฟีลิสเตียมาจากคัฟโทร์ และพาคนซีเรียมาจากคีร์หรือ ดูเถิด พระเนตรของพระเจ้าจับอยู่ที่ ราชอาณาจักรอันบาปหนา และเราจะทำลายมันเสียจากพื้นโลก เว้นแต่เราจะไม่ทำลายพงศ์พันธุ์ยาโคบให้สิ้นเสียทีเดียว>> พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ <<เพราะว่า นี่แน่ะ เราจะบัญชา และสั่งพงศ์พันธุ์อิสราเอลท่ามกลางประชาชาติทั้งหลาย อย่างกับสั่นตะแกรง แต่ไม่มีเม็ดในสักเม็ดเดียวที่ตกลง ถึงดิน คนบาปทั้งปวงในประชากรของเราจะตายด้วยดาบ คือผู้ที่กล่าวว่า <ความชั่วจะตามไม่ทัน และจะไม่พบเรา>