อิสยาห์ 16:1-14

อิสยาห์ 16:1-14 NTV

พวก​ท่าน​จง​ส่ง​ลูก​แกะ ให้​แก่​ผู้​ปกครอง​แผ่นดิน จาก​เมือง​เส-ลา ไป​ตาม​ทาง​ถิ่น​ทุรกันดาร ไป​ยัง​ภูเขา​ของ​ธิดา​แห่ง​ศิโยน ธิดา​แห่ง​โมอับ​ที่​เขต​ลำน้ำ​แห่ง​อาร์โนน จะ​เป็น​เหมือน​นก​ที่​กำลัง​บิน เหมือน​นก​แตก​รัง “โปรด​ให้​คำ​แนะนำ ให้​ความ​เป็นธรรม ขอ​ท่าน​เป็น​ร่ม​เงา​ดั่ง​ยาม​ราตรี ขณะ​ที่​ดวง​อาทิตย์​ส่อง​แสง​ใน​ยาม​เที่ยง​วัน เป็น​ที่​พักพิง​ของ​บรรดา​ผู้​ถูก​ขับไล่ โปรด​อย่า​หัก​หลัง​ผู้​ลี้ภัย ปล่อย​ให้​ผู้​ถูก​ขับไล่​ของ​โมอับ ร่วม​ทาง​ไป​กับ​ท่าน และ​เป็น​ที่​พักพิง​ให้​พวก​เขา พ้น​จาก​ผู้​สังหาร” เมื่อ​ไม่​มี​ผู้​บีบบังคับ​อีก​ต่อ​ไป​แล้ว และ​ความ​พินาศ​ยุติ​ลง และ​ผู้​ที่​เหยียบ​ย่ำ​สิ้น​สูญ​ไป​จาก​แผ่นดิน​แล้ว บัลลังก์​ก็​จะ​ได้​รับ​การ​สถาปนา​ด้วย​ความ​รัก​อัน​มั่นคง และ​จะ​นั่ง​ใน​ความ​ภักดี ใน​กระโจม​ของ​ดาวิด ซึ่ง​เป็น​ผู้​ตัดสิน​ความ​และ​แสวงหา​ความ​เป็นธรรม และ​พร้อม​จะ​ปฏิบัติ​ด้วย​ความ​ชอบธรรม พวก​เรา​เคย​ได้ยิน​ถึง​ความ​ภูมิใจ​ของ​โมอับ​คือ เขา​ภูมิใจ​เพียง​ใด ความ​ยโส ความ​ภูมิใจ และ​การ​สบประมาท​ของ​เขา การ​คุยโว​โอ้อวด​ของ​เขา​นั้น​ไม่​เป็น​ความ​จริง ฉะนั้น ให้​โมอับ​ร้องไห้​ฟูมฟาย​เพื่อ​โมอับ​เอง ให้​ทุก​คน​ร้องไห้​ฟูมฟาย คร่ำครวญ​ถึง​ขนม​ลูกเกด ของ​เมือง​คีร์หะเรเซท​เป็น​ที่​สุด เพราะ​ไร่​นา​ของ​เมือง​เฮชโบน และ​เถา​องุ่น​ของ​เมือง​สิบมาห์​แล้ง​นัก บรรดา​ผู้​ปกครอง​ของ​บรรดา​ประชา​ชาติ ได้​หัก​โค่น​กิ่ง​ซึ่ง​เคย​ยื่น​ไป​จน​ถึง​เมือง​ยาเซอร์ และ​แผ่​ออก​ไป​ถึง​ถิ่น​ทุรกันดาร หน่อ​ของ​มัน​แตก​ออก​ไป​ยัง​ที่​ต่าง​แดน และ​ผ่าน​ข้าม​ทะเล​ไป “ฉะนั้น เรา​ร้องไห้​ด้วย​การ​ร้อง​ของ​ยาเซอร์ เพื่อ​เถา​องุ่น​ของ​สิบมาห์ โอ เมือง​เฮชโบน​และ​เมือง​เอเลอาเลห์​เอ๋ย น้ำตา​ของ​เรา​ทำให้​เจ้า​เปียก​ชุ่ม เพราะ​ผล​ไม้​หน้า​ร้อน​และ​การ​เก็บ​เกี่ยว​ข้าว​ของ​เจ้า การ​โห่​ร้อง​ก็​ได้​หยุด​ลง​แล้ว ความ​ยินดี​และ​ร่าเริง​ใจ​ถูก​พราก​ไป​พร้อม​กับ​ไร่​นา​ที่​เคย​อุดม​สมบูรณ์ และ​ไม่​มี​เสียง​เพลง​บรรเลง​ใน​สวน​องุ่น ไม่​มี​เสียง​ไชโย​โห่​ร้อง ไม่​มี​คน​ย่ำ​องุ่น​ที่​เครื่อง​สกัด​เหล้า​องุ่น เรา​ได้​ทำ​ให้​เสียง​ร้อง​ตะโกน​ยุติ​ลง ฉะนั้น ส่วน​ลึก​ใน​ใจ​ของ​เรา​ร้อง​คร่ำครวญ​ให้​โมอับ​เหมือน​พิณ​เล็ก และ​ส่วน​ลึก​สุด​ของ​เรา​ก็​กระทำ​เช่น​เดียว​กัน​ต่อ​คีร์หะเรเซท เมื่อ​โมอับ​จะ​มา​ปรากฏ​ตัว เมื่อ​เขา​เหนื่อยล้า​ที่​สถาน​บูชา​บน​ภูเขา​สูง เมื่อ​เขา​มา​ยัง​พระ​ตำหนัก​เพื่อ​อธิษฐาน เขา​ก็​จะ​ทำ​ไม่​ได้” นี่​เป็น​สิ่ง​ที่​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​กล่าว​ถึง​โมอับ​มา​นาน​แล้ว แต่​บัดนี้ พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ได้​กล่าว​ว่า “ใน​อีก 3 ปี ซึ่ง​เป็น​เหมือน​วัน​เวลา​ของ​ข้าทาส บารมี​ของ​โมอับ​จะ​ถูก​ดูหมิ่น แม้ว่า​จะ​มี​ผู้​คน​จำนวน​มากมาย บรรดา​ผู้​ที่​ยัง​เหลือ​อยู่​จะ​มี​เพียง​ไม่​กี่​คน​คือ​น้อย​เหลือ​เกิน”

YouVersion ใช้คุกกี้สำหรับการปรับแต่งการใช้งาน และประสบการณ์ของคุณ การที่คุณได้ใช้เว็บไซต์ของเรา ถือเป็นการที่คุณยอมรับวัตถุประสงค์ของการใช้คุกกี้ ซึ่งมีคำอธิบายอยู่ในนโยบายความเป็นส่วนตัวของเรา