อิสยาห์ 16:1-14

อิสยาห์ 16:1-14 THA-ERV

ให้​ส่งส่วย​พวกลูกแกะ​ไปให้​กับ​ผู้ปกครอง​แผ่นดิน ให้​ส่ง​ลูกแกะ​จาก​เสลา ผ่าน​ทะเลทราย​ไปยัง​ภูเขา​แห่ง​นางสาวศิโยน สาวๆ​ของโมอับ อยู่​ตรง​ท่าลุยข้าม​ของ​แม่น้ำ​อารโนน พวกเขา​เป็น​เหมือนกับ​นกน้อย​กระดุกกระดิก​ปีก​ไปมา เหมือน​ลูกนก​ที่ตก​จากรัง​กระจัด​กระจายอยู่ พวกเขา​พูดว่า “ขอ​คำแนะนำหน่อย ช่วย​บอกหน่อย​ว่า​จะทำยังไงดี ตอนเที่ยงวัน ช่วย​ให้​ร่มเงา​เหมือน​กลางคืนหน่อย ช่วย​แอบซ่อน​พวกเรา​ที่​ถูกขับไล่​ออกมา​จาก​แผ่นดิน​ของตนเอง อย่า​มอบ​พวกเรา​ที่​หนี​มาหลบภัย​ให้กับศัตรูเลย ปล่อย​ให้​พวกเรา​ที่​ถูกขับไล่​ออกมา​จากโมอับ​ตั้งรกราก​อยู่กับท่าน​ด้วยเถิด ขอให้​เป็น​ที่หลบภัย​สำหรับ​พวกเรา​จากผู้ทำลาย” เมื่อ​พวกที่​มา​ปล้นสะดม​โมอับ​หยุดแล้ว และ​การทำลาย​ได้​จบลงแล้ว และ​พวกนั้น​ที่​เหยียบย่ำ​แผ่นดิน​ได้หายตัว​ไปแล้ว เมื่อนั้น จะ​มีบัลลังก์​ถูกตั้งขึ้น​ในเต็นท์​ของดาวิด ด้วยความรักมั่นคง และ​ผู้ที่​นั่ง​บนบัลลังก์นั้น​ก็จะ​สัตย์ซื่อ คนผู้นี้​จะ​ตัดสิน​อย่างยุติธรรม​และ​จะไว​ใน​การทำ​สิ่งที่ถูกต้อง พวกเรา​ได้ยินว่า คนโมอับนั้น​เย่อหยิ่งจองหองมาก เรา​ได้ยิน​เกี่ยวกับ​ความหยิ่งยโส ความทะนงตน และ​ความเดือดดาล​ของเขา เรื่อง​ที่​พวกเขา​โอ้อวดนั้น ไม่เป็น​ความจริง ดังนั้น​ชาวโมอับเอ๋ย ให้​พวกเจ้า​ทุกคน​ร้องคร่ำครวญ​สำหรับ​ชนชาติ​ของตนเถิด ให้​โอดครวญ​อย่าง​สะเทือนใจ​ถึง​ขนมเค้ก​ที่​เอร็ดอร่อย​ที่ทำ​จาก​ลูกเกด​ของ​เมืองคีร์หะเรเชท สวนองุ่น​ของ​เฮชโบน และ​เถาองุ่น​ของ​สิบมาห์​ไม่สามารถ​ออกรวงได้ เพราะ​พวกเจ้านาย​ของ​ชนชาติต่างๆ​ได้พังทลาย​เถาองุ่น​พวกนั้นไป เถาองุ่น​พวกนี้​เคย​แผ่ไปไกล​ถึง​เมืองยาเซอร์ พวกมัน​เคย​เลื้อยไป​ถึง​ทะเลทราย กิ่งก้าน​ของมัน​เคย​แผ่กระจาย และ​ข้ามทะเลไป เพราะ​อย่างนี้ ผม​ถึงได้​ร้องไห้​ร่วมกับ​คนยาเซอร์​สำหรับ​สวนองุ่น​ของสิบมาห์ เฮชโบน​และ​เอเลอาเลห์เอ๋ย ผม​จะ​ราดคุณ​ด้วยน้ำตา​ของผม เพราะ​เสียง​โห่ร้องยินดี​กับ​การเก็บเกี่ยว​ผลไม้​และ​เมล็ดข้าว​ได้หยุด​ไปแล้ว ความสุข​สนุก​สนาน​ได้ถูกยึด​ไปจาก​สวน​ที่​เกิดผล​นั้นแล้ว และ​ใน​สวนองุ่น​ทั้งหลาย​ก็​ไม่มี​เสียงเพลง​หรือ​เสียง​โห่ร้องยินดี​อีกต่อไป ไม่มีใคร​เหยียบย่ำ​องุ่น​ในบ่อย่ำอีก เสียง​โห่ร้องยินดี​ของ​พวกคนเก็บเกี่ยว​ได้หยุดไป เพราะ​อย่างนี้ จิตใจ​ของผม​ได้​ร้องคร่ำครวญ​ให้กับ​โมอับ​เหมือนกับ​เสียงพิณ​ใน​งานศพ และ​ส่วนลึก​ของผม​ก็​ร้องไห้​ให้กับ​คีร์เฮเรส เมื่อ​คนโมอับ​ขึ้นไป​ที่นมัสการ​ของเขา เมื่อ​พวกเขา​เข้าไป​ใน​สถานที่ศักดิ์สิทธิ์​ของเขา พวกเขา​ก็​อธิษฐาน​จนหมดแรง แต่​มัน​ก็​ไม่มี​ประโยชน์​อะไร นั่นคือ​ข่าวสาร​ที่​พระยาห์เวห์​พูด​ในอดีต​เกี่ยวกับ​คนโมอับ แต่​เดี๋ยวนี้ พระยาห์เวห์ บอกว่า “ใน​อีกสามปี ตรงเผง​อย่างกับ​ที่​ลูกจ้าง​นับวันเวลา​ที่​เขา​ตกลง​ทำงาน ศักดิ์ศรี​ของโมอับ​ก็จะ​ถูกลบหลู่ ถึงแม้​จะมี​คนมากมาย​ก็ตาม แต่​ในที่สุด​ก็จะ​มี​ไม่กี่คน​เหลือรอด และ​พวกมัน​ก็จะ​อ่อนแอด้วย”