ปฐมกาล 32

32
ยาโคบ​เตรียม​ประจัน​หน้า​กับ​เอซาว
1ฝ่าย​ยาโคบ​ก็​ไป​ตาม​ทาง​ของ​เขา และ​เหล่า​ทูต​สวรรค์​ของ​พระ​เจ้า​พบ​กับ​เขา 2เมื่อ​ยาโคบ​เห็น​ทูต​สวรรค์​ก็​พูด​ว่า “นี่​เป็น​กอง​ทัพ​ของ​พระ​เจ้า” เขา​จึง​เรียก​ชื่อ​ที่​นั้น​ว่า มาหะนาอิม#32:2 มาหะนาอิม มี​ความหมาย​ว่า สอง​ค่าย
3ยาโคบ​ให้​ผู้​ส่ง​ข่าว​ไป​ล่วง​หน้า เพื่อ​ไป​หา​เอซาว​พี่​ชาย​ของ​ตน ที่​ดินแดน​เสอีร์​ใน​อาณาเขต​เอโดม 4โดย​สั่ง​ว่า “เจ้า​จะ​ต้อง​พูด​กับ​เอซาว​นาย​ของ​เรา​ตาม​นี้​คือ ยาโคบ​ผู้​รับใช้​ของ​ท่าน​ฝาก​พูด​ดังนี้​ว่า ‘ข้าพเจ้า​ได้​อาศัย​อยู่​กับ​ลาบัน​จน​กระทั่ง​บัดนี้ 5และ​ข้าพเจ้า​มี​โค ลา ฝูง​แพะ​แกะ ผู้​รับใช้​ชาย​และ​หญิง และ​ข้าพเจ้า​ส่ง​คน​มา​บอก​นาย​ท่าน เผื่อ​ข้าพเจ้า​อาจ​จะ​เป็น​ที่​โปรดปราน​ใน​สายตา​ของ​ท่าน​บ้าง’”
6แล้ว​พวก​ผู้​ส่ง​ข่าว​กลับ​มา​บอก​ยาโคบ​ว่า “พวก​เรา​ไป​หา​เอซาว​พี่​ชาย​ของ​ท่าน และ​เขา​กำลัง​มา​พบ​ท่าน มา​กับ​ชาย 400 คน” 7ยาโคบ​ตกใจ​กลัว​และ​เป็น​กังวล เขา​จึง​แยก​ผู้​คน​ที่​อยู่​กับ​เขา​พร้อม​ทั้ง​ฝูง​แพะ​แกะ ฝูง​โค และ​อูฐ​ออก​เป็น 2 พวก 8โดย​คิด​ว่า “ถ้า​เอซาว​โจมตี​พวก​หนึ่ง​จน​ราบคาบ อีก​พวก​ที่​เหลือ​จะ​ได้​หนี​ไป​ได้”
9ยาโคบ​พูด​ว่า “โอ พระ​เจ้า​ของ​อับราฮัม​บิดา​ของ​ข้าพเจ้า และ​พระ​เจ้า​ของ​อิสอัค​บิดา​ของ​ข้าพเจ้า โอ พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ผู้​กล่าว​กับ​ข้าพเจ้า​ว่า ‘จง​กลับ​ไป​ยัง​ประเทศ​ของ​เจ้า​และ​ญาติ​พี่​น้อง​ของ​เจ้า และ​เรา​จะ​ทำ​ให้​เจ้า​เจริญ’ 10ข้าพเจ้า​ไม่​มี​ค่า​แม้แต่​น้อย ที่​จะ​ได้​รับ​ความ​รัก​อัน​มั่นคง​และ​ความ​สัตย์​ซื่อ ที่​พระ​องค์​ได้​แสดง​ให้​ผู้​รับใช้​ของ​พระ​องค์​เห็น เพราะ​ครั้ง​ที่​ข้าพเจ้า​ข้าม​แม่น้ำ​จอร์แดน​ไป ก็​มี​แต่​ไม้​เท้า​เท่า​นั้น แต่​ตอน​นี้​ข้าพเจ้า​มี​ถึง 2 กลุ่ม 11ข้าพเจ้า​อธิษฐาน​ต่อ​พระ​องค์ ให้​ช่วย​ข้าพเจ้า​ให้​รอด​จาก​เงื้อมมือ​ของ​พี่​ชาย​ข้าพเจ้า จาก​มือ​ของ​เอซาว เพราะ​ข้าพเจ้า​กลัว​เขา เกรง​ว่า​เขา​จะ​ฆ่า​เรา​ทุก​คน​แม้​กระทั่ง​พวก​ผู้​หญิง​และ​เด็ก 12แต่​พระ​องค์​กล่าว​ไว้​ว่า ‘เรา​จะ​ทำ​ให้​เจ้า​เจริญ และ​ให้​บรรดา​ผู้​สืบ​เชื้อสาย​ของ​เจ้า​มี​มากมาย​จน​นับ​ไม่​ถ้วน ราว​กับ​เม็ด​ทราย​บน​ชาย​ฝั่ง​ทะเล’”
13ฉะนั้น เขา​ค้าง​แรม​ที่​นั่น​ใน​คืน​นั้น แล้ว​เขา​ก็​เลือก​บาง​สิ่ง​ที่​เขา​มี​ติด​ตัว​มา เพื่อ​เป็น​ของ​กำนัล​แก่​เอซาว​พี่​ชาย​ของ​ตน 14คือ​แพะ​ตัว​เมีย 200 ตัว แพะ​ตัว​ผู้ 20 ตัว แกะ​สาว 200 ตัว และ​แกะ​ตัว​ผู้ 20 ตัว 15อูฐ​แม่​ลูก​อ่อน 30 ตัว​กับ​ลูก​ของ​มัน โค​ตัว​เมีย 40 ตัว โค​ตัว​ผู้ 10 ตัว ลา​ตัว​เมีย 20 ตัว และ​ลา​ตัว​ผู้ 10 ตัว 16เขา​แยก​สัตว์​เป็น​ฝูงๆ ให้​คน​รับใช้​ดูแล​แต่​ละ​ฝูง และ​บอก​พวก​เขา​ว่า “ล่วง​หน้า​ไป​ก่อน​เรา และ​เว้น​ระยะ​ห่าง​ระหว่าง​ฝูง” 17เขา​สั่ง​กลุ่ม​แรก​ว่า “เมื่อ​เอซาว​พี่​ชาย​ของ​เรา​พบ​เจ้า​และ​ถาม​เจ้า​ว่า ‘เจ้า​รับใช้​ผู้​ใด เจ้า​กำลัง​จะ​ไป​ไหน และ​สัตว์​ที่​อยู่​ข้าง​หน้า​เจ้า​นี้​เป็น​ของ​ใคร’ 18เจ้า​จง​บอก​ไป​ว่า ‘มัน​เป็น​ของ​ยาโคบ​ผู้​รับใช้​ของ​ท่าน และ​เป็น​ของ​กำนัล​ฝาก​มา​ให้​เอซาว​นาย​ของ​ข้าพเจ้า และ​ยิ่ง​กว่า​นั้น ยาโคบ​ท่าน​กำลัง​ตาม​หลัง​พวก​เรา​มา’” 19เขา​สั่ง​กลุ่ม​ที่​สอง ที่​สาม​และ​กลุ่ม​อื่นๆ ที่​ดูแล​ฝูง​สัตว์​ใน​ทำนอง​เดียวกัน​ว่า “เจ้า​จะ​ต้อง​พูด​กับ​เอซาว​แบบ​เดียวกัน เวลา​เจ้า​พบ​เขา 20และ​เจ้า​จะ​พูด​ว่า ‘ยิ่ง​กว่า​นั้น ยาโคบ​ผู้​รับใช้​ของ​ท่าน​กำลัง​ตาม​หลัง​พวก​เรา​มา’” เพราะ​ยาโคบ​คิด​ว่า “ฉัน​คง​จะ​คืนดี​กับ​เขา​ได้​ด้วย​ของ​กำนัล​ที่​ไป​ล่วง​หน้า​ฉัน และ​หลัง​จาก​นั้น​ฉัน​ก็​จะ​เจอ​หน้า​เขา เขา​อาจ​จะ​ยอม​รับ​ฉัน” 21ดังนั้น​ของ​กำนัล​จึง​ไป​ล่วง​หน้า​เขา และ​ตัว​เขา​เอง​ก็​พัก​แรม​ที่​ค่าย​คืน​นั้น
ยาโคบ​ปล้ำ​สู้​กับ​พระ​เจ้า
22ใน​คืน​เดียวกัน​นั้น​เขา​ลุก​ขึ้น​และ​พา​ภรรยา​ทั้ง​สอง หญิง​รับใช้ 2 คน และ​บุตร​ชาย 11 คน​ของ​เขา​ไป​ข้าม​ลำธาร​ยับบอก 23เมื่อ​พา​ส่ง​ข้าม​ลำธาร​ไป​แล้ว ก็​ได้​ส่ง​ทุก​สิ่ง​ที่​เป็น​ของ​เขา​ข้าม​ไป​พร้อม​กัน 24ฝ่าย​ยาโคบ​ไม่​ได้​ไป​ด้วย ครั้น​แล้ว​ก็​มี​ชาย​ผู้​หนึ่ง​มา​ปล้ำ​สู้​กับ​เขา​จนถึง​ฟ้า​สาง 25เมื่อ​ชาย​ผู้​นั้น​เห็น​ว่า​ไม่​สามารถ​เอา​ชนะ​ยาโคบ​ได้​ระหว่าง​ที่​สู้​กัน จึง​แตะ​ข้อ​ตะโพก​ของ​ยาโคบ และ​ตะโพก​ของ​เขา​เคลื่อน​หลุด​ขณะ​ที่​สู้​กัน 26ชาย​ผู้​นั้น​พูด​ว่า “ปล่อย​เรา เพราะ​ฟ้า​จะ​สาง​แล้ว” แต่​ยาโคบ​พูด​ว่า “ข้าพเจ้า​จะ​ไม่​ปล่อย​ให้​ท่าน​ไป จนกว่า​ท่าน​จะ​อวยพร​ข้าพเจ้า” 27ชาย​ผู้​นั้น​พูด​กับ​เขา​ว่า “เจ้า​ชื่อ​อะไร” เขา​ตอบ​ว่า “ยาโคบ” 28ชาย​ผู้​นั้น​พูด​ว่า “ชื่อ​ของ​เจ้า​จะ​ไม่​ใช่​ยาโคบ​อีก​ต่อ​ไป แต่​จะ​เป็น​อิสราเอล#32:28 อิสราเอล มี​ความหมาย​ว่า พยายาม​ต่อสู้​กับ​พระ​เจ้า เพราะ​เจ้า​ได้​สู้​กับ​พระ​เจ้า​และ​มนุษย์ และ​เจ้า​ก็​ชนะ” 29แล้ว​ยาโคบ​ถาม​ว่า “ได้​โปรด​เถิด บอก​ข้าพเจ้า​เถิด​ว่า​ท่าน​ชื่อ​อะไร” แต่​ชาย​ผู้​นั้น​ตอบ​ว่า “ทำไม​เจ้า​จึง​ถาม​ชื่อ​ของ​เรา” แล้ว​ก็​อวยพร​ยาโคบ​ที่​นั่น 30ดังนั้น​ยาโคบ​เรียก​ชื่อ​สถาน​ที่​นั้น​ว่า เปนูเอล พลาง​พูด​ว่า “เพราะ​ฉัน​ได้​เห็น​พระ​เจ้า​จังหน้า และ​ฉัน​ยัง​มี​ชีวิต​อยู่​อีก” 31ดวง​อาทิตย์​ขึ้น​ขณะ​ที่​ยาโคบ​ข้าม​เปนูเอล ขา​กะโผลก​กะเผลก​ก็​เพราะ​ขา​อ่อน​ของ​เขา​ยอก 32ฉะนั้น​จนถึง​บัดนี้​ชาว​อิสราเอล​ไม่​รับประทาน​เส้น​เอ็น​ขา​อ่อน​ที่​ข้อ​ตะโพก เพราะ​พระ​องค์​แตะ​ข้อ​ตะโพก​ของ​ยาโคบ​ที่​เอ็น​ขา​อ่อน

ที่ได้เลือกล่าสุด:

ปฐมกาล 32: NTV

เน้นข้อความ

แบ่งปัน

คัดลอก

None

ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้