โรม 14
14
1ฝ่ายคนที่ยังอ่อนในความเชื่อ เคร่งในข้อหยุมๆ หยิมๆ ก็จงรับเขาไว้, แต่มิใช่เพื่อจะได้เถียงกันด้วยข้อที่เชื่อต่างกันนั้น. 2คนหนึ่งถือว่าจะกินของสารพัตรได้ แต่อีกคนหนึ่งที่ยังอ่อนในความเชื่อก็กินผักเท่านั้น. 3อย่าให้คนที่กินนั้นดูหมิ่นคนที่มิได้กิน และอย่าให้คนที่มิได้กินนั้นกล่าวโทษคนที่ได้กิน. เหตุว่าพระเจ้าได้ทรงโปรดรับเขาแล้ว. 4ท่านคือผู้ใดเล่าจึงปรับโทษบ่าวของคนอื่น? บ่าวคนนั้นจะได้ดีหรือจะล่มจมก็สุดแล้วแต่นายของตัว. เขาคงจะได้ดีแน่นอน, ด้วยว่าพระเจ้าทรงฤทธิ์อาจให้เขาได้ดีได้
เราเป็นคนขององค์พระผู้เป็นเจ้า
5คนหนึ่งถือว่าวันหนึ่งดีกว่าวันอื่น, แต่คนอื่นๆ ถือว่าทุกวันเหมือนกันให้ทุกคนเชื่อตามความเห็นแน่ในใจของตนเอง. 6ผู้ที่ถือวันก็ถือเพราะเห็นแก่องค์พระผู้เป็นเจ้า และผู้ที่กินก็ได้กินเพราะเห็นแก่องค์พระผู้เป็นเจ้า, ด้วยว่าเขาขอบพระคุณพระเจ้า, และผู้ที่มิได้กินก็มิได้กินเพราะเห็นแก่องค์พระผู้เป็นเจ้า, และยังขอบพระคุณพระเจ้า. 7ด้วยว่าในพวกเราไม่มีผู้หนึ่งผู้ใดมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเองฝ่ายเดียว, และไม่มีผู้หนึ่งผู้ใดตายเพื่อตัวเองฝ่ายเดียว. 8ด้วยว่าถ้าเราทั้งหลายมีชีวิตอยู่ก็มีเพื่อองค์พระผู้เป็นเจ้า, ถ้าเราตายก็ตายเพื่อองค์พระผู้เป็นเจ้า เหตุฉะนั้นถ้าเรามีชีวิตอยู่ก็ดีหรือตายก็ดี, เราเป็นคนขององค์พระผู้เป็นเจ้า. 9ด้วยว่าเพราะเหตุนั้นเองพระคริสต์จึงได้ทรงปลงพระชนม์และได้ทรงคืนพระชนม์อีก, เพื่อจะได้เป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าของคนตายและคนเป็น
10แต่ฝ่ายท่าน, เหตุไฉนท่านางพิพากษาพี่น้องของตัว? หรืออีกประการหนึ่ง, ไฉนท่านจึงประมาทพี่น้องของตัว? ด้วยว่าเราทั้งหมดต้องยืนต่อหนาบัลลังก์ของพระเจ้า. 11เพราะว่ามีคำเขียนไว้ว่า, องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ตรัสว่า, “เรามีชีวิตอยู่แน่นอนฉันใด, หัวเข่าทุกหัวเข่าจะต้องคุกลงต่อเรา, และลิ้นทุกลิ้นจะต้องร้องสรรเสริญพระเจ้า.” 12เหตุฉะนั้นเราทั้งหลายทุกคนต้องให้การด้วยตัวเองแก่พระเจ้า
จงประพฤติสิ่งซึ่งให้เกิดความสงบสุข
13เพราะฉะนั้นอย่าให้เราทั้งหลายพิพากษาซึ่งกันและกันเลยแต่กระทำเช่นนี้ดีกว่า, คืออย่าให้ผู้หนึ่งผู้ใดวางสิ่งซึ่งให้สะดุด หรือสิ่งซึ่งเป็นเหตุให้ล้มลงไว้ต่อหน้าพี่น้อง 14ข้าพเจ้ารู้และปลงใจเชื่อเป็นแน่ในพระเยซูเจ้าว่า, ไม่มีสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่เป็นมลทินในตัวเอง แต่ว่าผู้หนึ่งผู้ใดที่ถือว่าของสิ่งนั้นเป็นมลทินก็เป็นมลทินแก่คนนั้น. 15แต่ถ้าพี่น้องของท่านหมองใจเพราะอาหารที่ท่านกิน, ท่านก็ไม่ได้ประพฤติตามความรักเสียแล้ว. พระคริสต์ทรงปลงพระชนม์แล้วเพื่อคนได, อย่าให้คนนั้นพินาศเพราะเรื่องอาหารของท่าน. 16ฉะนั้นอย่าให้การดีของท่านเป็นที่ให้เขาติเตียนได้ 17เพราะว่าแผ่นดินของพระเจ้าไม่ใช่การกินและการดื่ม, แต่เป็นความชอบธรรมและความสุข และความยินดีในพระวิญญาณบริสุทธิ์. 18เพราะว่าผู้หนึ่งผู้ใดที่ปฏิบัติพระคริสต์ในการเหล่านั้นก็เป็นที่ชอบพระทัยพระเจ้า, และเป็นที่สรรเสริญของมนุษย์ทั้งหลายด้วย. 19เหตุฉะนั้นให้เราทั้งหลายประพฤติตามสิ่งเหล่านั้นซึ่งทำให้เกิดความสงบสุขแก่กันและกัน และสิ่งเหล่านั้นซึ่งทำให้เกิดมีความเจริญแก่กันและกัน. 20อย่าทำลายการของพระเจ้าเสียเพราะเรื่องอาหาร. อาหารทุกอย่างปราศจากมลทินก็จริง, แต่คนใดที่กินเป็นเหตุให้คนอื่นทำผิด ขืนความเชื่อในใจของเขา ก็เป็นการผิดแก่คนนั้น. 21ซึ่งจะไม่กินเนื้อสัตว์หรือเหล้าองุ่นหรือทำสิ่งใดๆ ที่เป็นเหตุให้พี่น้องสะดุดกะดากใจก็เป็นการดีอยู่. 22ความเชื่อที่ท่านมีอยู่นั้น, จงถือไว้ให้มั่นระหว่างตัวท่านเองกับพระเจ้าผู้ที่ใจมิได้ติโทษตัวเองในการที่ตนเห็นชอบกระทำนั้นก็เป็นสุข. 23แต่ผู้ใดที่มีความสงสัยแล้วยังกินก็ได้ปรับโทษแก่ตัวเอง, เหตุว่ามิได้กินตามที่ตนเชื่อ, เพราะการทุกอย่างที่มิได้ประพฤติตามหลักแห่งความเชื่อก็บาปทั้งสิ้น
ที่ได้เลือกล่าสุด:
โรม 14: TH1940
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
