โย​ฮัน 10

10
คำ​เปรียบ​ผู้​เลี้ยง​แกะ
1“เรา​บอก​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ตาม​จริง​ว่า, ผู้​ที่​มิได้​เข้า​ไป​ใน​คอก​ทาง​ประตู​นั้น, แต่​ปีน​ขึ้น​ไป​ทาง​อื่น, ผู้​นั้น​เป็น​ขะโมย​และ​โจร. 2แต่​ผู้​ที่​เข้า​ทาง​ประตู​ก็​เป็น​ผู้​เลี้ยง​แกะ. 3นาย​ประตู​จึง​เปิด​ให้​แก่​ท่าน​นั้น, และ​ฝูง​แกะ​ย่อม​ฟัง​เสียง​ของ​ท่าน และ​ท่าน​เรียก​แกะ​ของ​ท่าน​ตาม​ชื่อ, และ​นำออกไป. 4เมื่อ​ต้อน​แกะ​ของ​ท่าน​ออก​แล้ว​ก็​เดิน​นำ​หน้า, และ​ฝูง​แกะ​ก็​ตาม​ท่าน​ไป. เพราะ​รู้จัก​เสียง​ของ​ท่าน. 5ผู้อื่น​แกะ​จะ​ไม่​ตาม​เลย, แต่​ย่อม​หนี​จาก​เขา. เพราะ​ไม่​รู้จัก​เสียง​ของ​ผู้อื่น.’ 6คำ​เปรียบ​นั้น​พระ​เยซู​ได้​ตรัส​แก่​เขา, แต่​เขา​มิได้​เข้าใจ​ความหมาย​ซึ่ง​พระ​องค์​ได้​ตรัส​นั้น
ทรง​มี​สิทธิ​ที่​จะ​สละ​ชีวิต​และ​จะ​รับ​เอา​คืน​อีก
7พระ​เยซู​จึง​ตรัส​แก่​เขา​อีก​ว่า, “เรา​บอก​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ตาม​จริง​ว่า. เรา​เป็น​ประตู​ของ​แกะ​ทั้ง​หลาย. 8บรรดา​คน​ที่​ได้มา​ก่อน​เรา​นั้น​เป็น​ขะโมย​และ​โจร แต่​ฝูง​แกะ​มิได้​ฟัง​เขา. 9เรา​เป็น​ประตู ถ้า​ผู้ใด​เข้า​ไป​ทาง​เรา​ผู้​นั้น​จะ​รอด, เขา​จะ​เข้า​ออก​ได้​โดย​สะดวก​แล้ว​จะ​พบ​อาหาร. 10ขะโมย​นั้น​ย่อม​ไม่​มา​นอกจาก​จะ​ลัก​และ​ฆ่า​และ​ทำลาย​เสีย เรา​ได้มา​เพื่อ​เขา​ทั้ง​หลาย​จะ​ได้​ชีวิต, และ​จะ​ได้​ชีวิต​นั้น​ครบ​บริบูรณ์ 11เรา​เป็น​ผู้​เลี้ยง​อัน​ดี ผู้​เลี้ยง​อัน​ดี​นั้น​ย่อม​สละ​ชีวิต​ของ​ตน​เพื่อ​ฝูง​แกะ. 12ผู้​ที่​รับจ้าง​นั้น​มิได้​เป็น​ผู้​เลี้ยง​แกะ, และ​ฝูง​แกะ​นั้น​มิได้​เป็น​ของ​เขา เมื่อ​เขา​เห็น​สุนัข​ป่า​มา, เขา​ก็​ละ​ทิ้ง​ฝูง​แกะ​หนี​ไป, และ​สุนัข​ป่า​ก็​ชิง​เอา​แกะ​ไป​เสีย, และ​ทำ​ให้​ฝูง​แกะ​กระจัด​กระจาย​ไป. 13ผู้รับ​จ้าง​นั้น​ย่อม​หนี​เพราะ​เป็น​ลูก​จ้าง, และ​มิได้​เป็น​กังวล​ด้วย​ฝูง​แกะ​นั้น 14เรา​เป็น​ผู้​เลี้ยง​อัน​ดี เรา​รู้จัก​แกะ​ของ​เรา, และ​แกะ​ของ​เรา​รู้จัก​เรา, 15เหมือน​พระ​บิดา​ทรง​รู้จัก​เรา​และ​เรา​รู้จัก​พระ​บิดา และ​ชีวิต​ของ​เราๆ สละ​เพื่อ​ฝูง​แกะ​นั้น. 16แกะ​อื่น​ซึ่ง​มิได้​เป็น​ของ​คอก​นี้​เรา​ก็​มี​อยู่ แกะ​เหล่านั้น​เรา​ต้อง​พา​มา​ด้วย, และ​แกะ​นั้น​จะ​ฟัง​เสียง​ของ​เรา และ​เรา​จะ​รวม​เป็น​ฝูง​เดียว, และ​มี​ผู้​เลี้ยง​ผู้​เดียว. 17เหตุ​ฉะนั้น​พระ​บิดา​ทรง​รัก​เรา, เพราะ​เรา​สละ​ชีวิต​ของ​เรา, เพื่อ​จะ​รับ​เอา​ชีวิต​นั้น​อีก. 18ไม่​มี​ผู้​ใด​ชิง​เอา​ชีวิต​นั้น​จาก​เรา, แต่​เรา​สละ​ชีวิต​นั้น​โดย​ใจ​สมัคร​ของ​เรา​เอง. เรา​มี​สิทธิ​ที่​จะ​สละ​ชีวิต​นั้น, และ​มี​สิทธิ​ที่​จะ​รับ​เอา​คืน​อีก. สิทธิ​นั้น​เรา​ได้​รับ​มา​จาก​พระ​บิดา​ของ​เรา.” 19พวก​ยู​ดาย​จึง​เกิด​แตก​แยกกัน​เป็น​พวกๆ อีก​เพราะ​คำ​เหล่านั้น. 20หลาย​คน​ว่า, “เขา​มี​ผี​สิง​และ​คลั่ง​ไป​ฟัง​เขา​ทำไม?” 21พวก​อื่น​ว่า, “คำ​อย่าง​นั้น​ไม่​เป็น​คำ​ของ​ผู้​ที​มี​ผี​สิง​อยู่. ผี​จะ​เมต​ตา​ของ​คน​ตา​บอด​ได้​หรือ”
พระ​บิดา​อยู่​ใน​เรา​และ​เรา​อยู่​ใน​พระ​บิดา
22เวลา​นั้น​เป็น​เทศกาล​ฉลอง​โบสถ์​ใน​กรุง​ยะ​รู​ซาเลม 23และ​เป็น​ฤดู​หนาว. พระ​เยซู​ทรง​ดำเนิน​อยู่​ใน​บริเวณ​โบสถ์​ที่​เฉลียง​ของ​ซะโล​โม. 24พวก​ยู​ดาย​จึง​ล้อม​พระ​องค์​ไว้, และ​ทูล​พระ​องค์​ว่า, “จะ​ให้​เรา​สงสัย​นาน​เท่าใด? ถ้า​ท่าน​เป็น​พระ​คริสต์​จง​บอก​เรา​ให้​แจ้ง​เถิด.” 25พระ​เยซู​ตรัส​ตอบ​เขา​ว่า, “เรา​ได้​บอก​ท่าน​ทั้ง​หลาย​แล้ว, และ​ท่าน​มิได้​เชื่อ การ​ซึ่ง​เรา​กระทำ​ใน​นาม​พระ​บิดา​ของ​เรา, การ​นั้น​เป็น​พะยาน​ถึง​เรา. 26แต่​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ไม่​เชื่อ. เพราะ​มิได้​เป็น​ฝูง​แกะ​ของ​เรา. 27แกะ​ของ​เรา​ย่อม​ฟัง​เลี้ยง​ของ​เรา เรา​รู้จัก​แกะ​นั้น, และ​แกะ​นั้น​ตาม​เรา. 28เรา​ให้​ชีวิต​นิ​รันดร์​แก่​แกะ​นั้น, แกะ​นั้น​จะ​มิได้​พินาศ​เลย​เป็น​นิตย์, และ​จะ​ไม่​มี​ผู้ใด​ชิง​แกะ​นั้น​ไป​จาก​มือ​ของ​เรา​ได้. 29พระ​บิดา​ของ​เรา​ที่​ประทาน​แกะ​นั้น​แก่​เรา​เป็น​ใหญ่​กว่า​สาร​พัตร​ทั้ง​ปวง, และ​ไม่​มี​ผู้ใด​อาจ​ชิง​แกะ​นั้น​จาก​พระ​หัตถ์​พระ​บิดา​ของ​เรา​ได้. 30เรา​กับ​พระ​บิดา​เป็น​อันหนึ่ง​อัน​เดียวกัน.” 31พวก​ยู​ดาย​จึง​หยิบ​ก้อน​หิน​จะ​ขว้าง​พระ​องค์​อีก. 32พระ​เยซู​ตรัส​แก่​เขา​ว่า, “การ​ดี​หลาย​ประการ​ซึ่ง​มา​จาก​พระ​บิดา​ของ​เราๆ ได้​สำแดง​แก่​ท่าน​ทั้ง​หลายๆ จะ​หยิบ​เอา​ก้อน​หิน​ขว้าง​เรา​เพราะ​ข้อ​ใด​ใน​การ​ดี​เหล่านั้น?” 33พวก​ยู​ดาย​ตอบ​ว่า, “เรา​จะ​ขว้าง​ตัว​เพราะ​การ​ดี​ก็​หา​มิได้, แต่​เพราะ​การ​หมิ่น​ประมาท, และ​เพราะ​ตัว​เป็น​มนุษย์​แต่​ตั้ง​ตัว​เป็น​พระ​เจ้า.” 34พระ​เยซู​ตรัส​ถาม​เขา​ว่า, “ใน​พระ​คัมภีร์​ของ​ท่าน​ทั้ง​หลาย​มี​คำ​เขียน​ไว้​มิใช่​หรือ​ว่า, เรา​ได้​กล่าว​แล้ว​ว่า. ‘ท่าน​ทั้ง​หลาย​เป็น​พระ.’ 35ถ้า​พระ​องค์​ได้​ทรง​เรียก​ผู้​ที่​รับ​คำ​ของ​พระ​เจ้า​ว่า เขา​เป็น​พระ, และ​พระ​คัมภีร์​นั้น​จะ​ถูก​ทำลาย​เสีย​ไม่ได้, 36ท่าน​ทั้ง​หลาย​จะ​ว่า​ถึง​ท่าน​ที่​พระ​บิดา​ได้​ทรง​ตั้ง​ไว้, และ​ทรง​ใช้​เข้า​มา​ใน​โลก, ว่า​ท่าน​กล่าว​คำ​หมิ่น​ประมาท, เพราะ​เรา​ได้​ว่า เรา​เป็น​บุตร​ของ​พระ​เจ้า​หรือ” 37ถ้า​เรา​ไม่​ทำ​การ​ของ​พระ​บิดา​ของ​เรา, อย่า​เชื่อ​เรา​เลย. 38แต่​ถ้า​เรา​ทำ​การ​นั้น แม้​ท่าน​มิได้​เชื่อ​เรา, จง​เชื่อ​เพราะ​การ​นั้น, เพื่อ​ท่าน​ทั้ง​หลาย​จะ​รู้​และ​เข้าใจ​ว่า​พระ​บิดา​อยู่​ใน​เรา. และ​เรา​อยู่​ใน​พระ​บิดา,” 39เหตุ​ฉะนั้น​เขา​ได้​หา​โอกาส​ที่​จะ​จับ​พระ​องค์​อีก, แต่​พระ​องค์​ทรง​ดำเนิน​พ้น​มือ​เขา​ไป
40แล้ว​พระ​องค์​จึง​เสด็จ​ข้าม​แม่​น้ำยา​ระ​เดน​อีก, ไป​ถึง​ตำบล​ที่​โยฮัน​ให้​บัพ​ติศ​มา​แต่​ก่อน, และ​ได้​อาศัย​อยู่​ที่​นั่น. 41คน​เป็น​อัน​มาก​มา​หา​พระ​องค์​กล่าว​ว่า, “โย​ฮัน​มิได้​ทำ​การ​อัศจรรย์​ประการ​ใด, แต่​สาร​พัตร​ซึ่ง​โย​ฮัน​ได้​กล่าวถึง​ท่าน​นี้​เป็น​ความ​จริง.” 42ที่​นั้น​มี​คน​หลาย​คน​ได้​เชื่อถือ​ใน​พระ​องค์

ที่ได้เลือกล่าสุด:

โย​ฮัน 10: TH1940

เน้นข้อความ

แบ่งปัน

คัดลอก

None

ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้