กิจการ​ 28

28
1ครั้น​รอด​พ้น​ภัย​แล้ว, พวก​เรา​จึง​รู้​ว่า​เกาะ​นั้น​ชื่อ​เม​ลี​เต. 2ฝ่าย​ชาว​เกาะ​นั้น​เป็น​ชาวนา เขา​ได้​มี​ความ​กรุณา​แก่​พวก​เรา​เป็น​อัน​มาก เขา​ก่อ​ไฟ​ไว้​รับ​เรา​ทั้ง​หลาย​เพราะ​ฝน​ตก​และ​หนาว. 3เมื่อ​เปาโล​เก็บ​กิ่ง​ไม้​แห้ง​มัด​หนึ่ง​มา​ใส่​ไฟ, มี​งู​พิษ​ตัว​หนึ่ง​ออก​มา​เพราะ​ถูก​ความ​ร้อน กัด​มือ​ของ​เปาโล​ติด​อยู่. 4เมื่อ​พวก​ชาว​ป่า​นั้น​เห็น​งู​กัด​ติด​ห้อย​อยู่​ที่​มือ​ของ​เปา​โล จึง​พูด​กัน​ว่า, “คน​นี้​คง​เป็น​ผู้​ฆ่า​คน​แน่นอน ถึงแม้ว่า​รอด​พ้น​จาก​ทะเล​แล้ว, พระ​ผู้​ทรง​ธรรม​ก็​ยัง​ไม่​ยอม​ให้​รอด​ตาย​ไป​ได้.” 5แต่​เปาโล​ได้​สะบัด​มือ​ให้​งู​ตก​ลง​ไป​ใน​ไฟ, และ​หา​เป็น​อันตราย​ประการ​ใด​ไม่. 6ฝ่าย​เขา​ทั้ง​หลาย​คอย​ดู​อยู่, คิด​ว่า​มือ​เปา​โล​จะ​บวม​ขึ้น​หรือ​จะ​ล้ม​ลง​ตาย​กัน​ที แต่​ครั้น​เขา​คอย​ดู​อยู่​ช้า​นาน​มิได้​เห็น​ท่าน​เป็น​อะไร, เขา​จึง​กลับ​ถือ​ว่า​ท่าน​เป็น​พระ
โดย​พระ​เยซู​เปา​โล​รักษา​บิดา​ของปป​เลียว
7เจ้า​แห่ง​เกาะ​นั้น​ชื่อปป​เลียว​มี​ไร่​นา​อยู่​ใกล้​ตำบล​นั้น. ท่าน​ได้​ต้อนรับ​เลี้ยง​ดู​เรา​ทั้ง​หลาย​ไว้​อย่าง​ดี​สาม​วัน. 8ฝ่าย​บิดา​ของ​ปป​เลียว​นั้น​เป็น​ไข้​และ​เป็น​บิด​นอน​ป่วย​อยู่. เปา​โล​จึง​เข้า​ไป​หา​ท่าน อธิษฐาน​แล้ว​วาง​มือ​บน​ท่าน​รักษา​ให้​หาย. 9ครั้น​ทำ​อย่าง​นั้น​แล้ว, คน​อื่นๆ ที่​เกาะ​นั้น​ซึ่ง​มี​โรค​ต่างๆ ก็​ได้​มา​หา, และ​เขา​ก็​หาย​ด้วย. 10เขา​ทั้ง​หลาย​จึง​นับ​ถือ​พวก​เรา​เป็น​อัน​มาก. เมื่อ​เรา​จะ​แล่น​เรือ​ไป​จาก​ที่​นั่น เขา​จึง​นำ​สิ่ง​ของ​ที่​เรา​ต้องการ​มา​ให้​เรา​ทุก​สิ่ง
11ครั้น​ล่วง​ไป​สาม​เดือน พวก​เรา​จึง​ลง​เรือ​กำปั่น​ซึ่ง​มา​จาก​เมือง​อา​เล็กซัน​ดะเรีย และ​ค้าง​อยู่​ที่​เกาะ​นั้น​ใน​ฤดู​หนาว กำปั่น​ลำ​นั้น​มี​รูป​ลูก​แฝด​เป็น​เครื่อง​หมาย. 12ครั้น​แล่น​ไป​แล้ว พวก​เรา​จึง​แวะ​ที่​เมือง​ซุ​รา​คู​ซาย​จอด​อยู่​ที่​นั่น​สาม​วัน. 13เรา​ออก​จาก​ที่​นั่น​ล้อม​ไป​ยัง​เมือง​เรฆิอน. ครั้น​รุ่ง​ขึ้น​ลม​ทิศ​ใต้​ก็​พัด​มา, วัน​ที่​สอง​จึง​มา​ถึง​เมือง​โป​ติ​โอ​ลอย. 14เรา​ได้​พบ​พวก​พี่​น้อง​ที่​นั่น, และ​เขา​เชิญ​เรา​ให้​หยุด​พัก​อาศัย​อยู่​กับ​เขา​เจ็ด​วัน. แล้ว​เรา​จึง​ไป​ถึง​กรุง​โรม. 15ครั้น​พวก​พี่​น้อง​ใน​กรุง​โรม​ได้​ยิน​ข่าว​ถึง​พวก​เรา, เขา​จึง​ออก​มา​หา​เรา​ที่​ตลาด​แห่ง​หนึ่ง​เรียก​ว่า​บ้าน​อัป​ปี​โอ​และ​บ้าน​ไตร​ภัตตาคาร. เมื่อ​เปา​โล​เห็น​เขา​แล้ว ท่าน​จึง​ขอบ​พระ​เดช​พระ​คุณ​พระ​เจ้า​และ​มี​ใจ​ชื่น​บาน​ขึ้น
เปาโล​กับ​พวก​จึง​ไป​ถึง​กรุง​โรม
16ครั้น​พวก​เรา​มา​ถึง​กรุง​โรม, เขา​ยอม​ให้​เปา​โล​อยู่​ต่างหาก​คน​เดียว, ให้​ทหาร​คน​หนึ่ง​คุม​ไว้
17ครั้น​ล่วง​สาม​วัน​แล้ว. เปา​โล​จึง​เชิญ​พวก​ผู้ใหญ่​ใน​พวก​ยู​ดาย​มา​ประชุม​กัน. เมื่อ​ประชุม​กัน​แล้ว​ท่าน​จึง​กล่าว​แก่​เขา​ว่า. “ดูก่อน​ท่าน​พี่​น้อง​ทั้ง​หลาย, ถึง​แม้​ว่า​ข้าพ​เจ้า​มิได้​กระทำ​ผิด​สิ่ง​หนึ่ง​สิ่ง​ใด​ต่อ​พล​เมือง หรือ​ผิด​ธรรม​เนียม​ของ​บรรพ​บุรุษ, ข้าพ​เจ้า​ยัง​ต้อง​ออก​จาก​กรุง​ยะ​รู​ซาเลม เป็น​นักโทษ​อยู่​ใน​มือ​ของ​พวก​โรมัน. 18ครั้น​พวก​นั้น​ได้​ไต่​สวน​ข้าพ​เจ้า​แล้ว ก็​หมาย​ว่า​จะ​ปล่อย​ข้าพ​เจ้า​เสีย, เพราะ​ไม่​มี​เหตุ​อะไร​ที่​ข้าพ​เจ้า​ควร​จะ​ต้อง​ตาย. 19แต่​ว่า​เมื่อ​พวก​ยู​ดาย​พูด​คัดค้าน. ข้าพ​เจ้า​จึง​จำต้อง​อุทธรณ์​ถึง​กา​ยะ​ซา แต่​มิใช่​ข้าพ​เจ้า​จะ​ฟ้อง​ชน​ประเทศ​ร่วม​ชาติ​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​หา​มิได้. 20เหตุ​ฉะนั้น​ข้าพ​เจ้า​จึง​เชิญ​ท่าน​ทั้ง​หลาย​มา​เพื่อ​จะ​ได้​เห็น​หน้า​และ​พูด​กับ​ข้าพ​เจ้า. เพราะ​ที่​ข้าพ​เจ้า​ถูก​ล่าม​โซ่​นี้​ก็​เนื่อง​ด้วย​ความหวัง​ของ​ชาติยิศรา​เอล.” 21เขา​ทั้ง​หลาย​จึง​ตอบ​ท่าน​ว่า, “พวก​เรา​หา​ได้​รับ​จดหมาย​มา​จาก​มณฑล​ยู​ดาย​กล่าวถึง​ท่าน, หรือ​หา​มี​พวก​พี่​น้อง​ผู้​หนึ่ง​ผู้ใด​มา​กล่าว​ร้าย​ถึง​ท่าน​ไม่. 22แต่​ข้าพ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ปรารถนา​จะ​ฟัง​ท่าน​กล่าว​ว่า​ท่าน​คิดเห็น​อย่างไร, เพราะ​ข้าพ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ทราบ​ว่า พวก​ที่​ถือ​ลัทธิ​นี้​ก็​ถูก​ติ​เตียน​ทุก​แห่ง.”
เปา​โล​เป็น​พะยาน​ถึง​แผ่น​ดิน​ของ​พระ​เจ้า
23เมื่อ​เขา​นัด​วัน​พบ​กับ​ท่าน, คน​เป็น​อัน​มาก​ก็​พา​กัน​มา​หา​ยัง​ที่​อาศัย​ของ​ท่าน ท่าน​จึง​กล่าว​เป็น​พะยาน​แก่​เขา​ว่า​ถึง​แผ่น​ดิน​ของ​พระ​เจ้า, และ​แนะนำ​ให้​เขา​เชื่อถือ​ใน​พระ​เยซู ด้วย​คัด​ข้อความ​ออก​จาก​คัมภีร์​บัญญัติ​ของ​โม​เซ และ​ออก​จาก​คัมภีร์​ศาสดา​พยากรณ์​ตั้งแต่​เช้า​จน​เย็น. 24คำ​ที่​ท่าน​กล่าว​นั้น​บาง​คน​ก็​เชื่อ​บาง​คน​ก็​ไม่​เชื่อ. 25เมื่อ​เขา​ไม่​เห็น​พ้อง​ด้วย​เขา​ก็​จะ​ลา​ไป, เปา​โล​ก็​ได้​กล่าว​ข้อความ​แถม​ท้าย​ว่า, “พระ​วิญญาณ​บริสุทธิ์​ตรัส​แก่​บรรพ​บุรุษ​ของ​ท่าน​ทั้ง​หลาย​โดย​ยะ​ซา​ยา​ผู้​พยากรณ์​ถูกต้อง​ดี​แล้ว​ว่า, 26จง​ไป​หา​ชน​ประเทศ​นี้​และ​กล่าว​ว่า, เจ้า​ทั้ง​หลาย​ฟัง​ก็​ได้​ยิน, แต่​หา​เข้าใจ​ไม่ ดู​ก็​เห็น, แต่​หา​สังเกต​รู้​ไม่. 27ด้วย​ว่า​ใจ​ของ​ชน​ประเทศ​นี้​แข็ง​กะด้าง​มาก, และ​หู​ก็​ตึง เขา​ปิด​ตา​ของ​เขา​เสีย, เกลือ​กว่า​ตา​เขา​จะ​เห็น, หู​เขา​จะ​ได้​ยิน, และ​เขา​จะ​เข้าใจ. แล้ว​จะ​กลับ​ใจ​เสีย​ใหม่, และ​เรา​จะ​ช่วย​เขา​ให้​รอด.’ 28เหตุ​ฉะนั้น​ท่าน​ทั้ง​หลาย​จง​เข้าใจ​ว่า พระ​เจ้า​จะ​ทรง​ใช้​คน​ให้​นำ​ความ​รอด​ของ​พระ​องค์​นี้​ไป​ยัง​คน​ต่างชาติ, แล้ว​เขา​จะ​ฟัง​ด้วย.” 29#28.29 สำเนา​ต้นฉะบับ​เก่าแก่​บาง​ฉะบับ​เพิ่ม​ข้อ 29 ไว้​ดัง​ต่อไป​นี้ เมื่อ​เปา​โล​ได้​กล่าว​คำ​เหล่านี้​เสร็จ​แล้ว พวก​ยู​ดาย​ก็​ได้​จาก​ไป และ​เถียง​กัน​อยู่​ระหว่าง​พวก​เขา​เอง.
30เปาโล​จึง​ได้​อาศัย​อยู่​ครบ​สอง​ปี​ใน​ตึก​ที่​ท่าน​เช่า, และ​ได้​ต้อนรับ​คน​ทั้ง​ปวง​ที่มา​หา​ท่าน, 31ทั้ง​ประกาศ​แผ่น​ดิน​ของ​พระ​เจ้า, และ​สั่ง​สอน​ข้อความ​ซึ่ง​กล่าว​ถึง​พระ​เยซู​คริสต์​เจ้า​โดย​ใจ​กล้า, หา​มี​ผู้​หนึ่ง​ผู้ใด​ห้าม​ปราม​ท่าน​ไม่

ที่ได้เลือกล่าสุด:

กิจการ​ 28: TH1940

เน้นข้อความ

แบ่งปัน

คัดลอก

None

ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้