โกรินโธฉะบับที่สอง 7
7
ให้เรากระทำความบริสุทธิ์ให้สำเร็จ
1ดูก่อนท่านผู้เป็นที่รัก, เมื่อเรามีคำสัญญาเช่นนั้นแล้ว. ให้เราชำระตัวของเราให้ปราศจากมลทินทุกอย่างแห่งเนื้อหนังและวิญญาณจิตต์, และให้เรากระทำความบริสุทธิ์ให้สำเร็จโดยความเกรงกลัวพระเจ้า
2พึงรับเราเถิด เรามิได้ทำร้ายแก่คนใด. เรามิได้ชวนคนใดให้ทำการชั่ว, เรามิได้เอาเปรียบคนใดเลย. 3ข้าพเจ้าไม่พูดอย่างนั้นเพื่อจะปรักปรำท่านทั้งหลาย เพราะว่าข้าพเจ้าได้บอกไว้แล้วว่า, ท่านทั้งหลายอยู่ในใจของเราทีเดียว, จะตายหรือจะเป็นก็คงอยู่ด้วยกัน. 4ข้าพเจ้าพูดอย่างไว้ใจท่านทั้งหลายมาก, และข้าพเจ้าภูมิใจเพราะท่านทั้งหลายจริงๆ ข้าพเจ้าได้รับความชูใจอย่างบริบูรณ์, และในความยากลำบากของเราทุกอย่าง ข้าพเจ้าก็ยังมีความปิติยินดีอย่างเหลือล้น
ความเสียใจที่ดีนั้นทำให้กลับใจเสียใหม่
5เพราะว่าเมื่อเรามาถึงมณฑลมากะโดเนียแล้ว, ฝ่ายเนื้อหนังของเราก็ไม่มีการพักผ่อนเลย, แต่เรามีความลำบากอยู่รอบข้าง ภายนอกก็มีการต่อสู้, ทั้งภายในก็มีความกลัว. 6แต่ถึงกระนั้นก็ดี, พระเจ้าผู้ทรงหนุนน้ำใจคนทั้งหลายที่ท้อใจ. ได้ทรงหนุนน้ำใจของเรา โดยที่ได้ทรงให้ติโตมา 7มิใช่โดยที่ติโตได้มาเท่านั้น, แต่โดยที่ท่านได้หนุนน้ำใจของติโตด้วย, ตามที่ติโตได้มาบอกเราถึงความอาลัยของท่านทั้งหลายและความโศกเศร้าของท่าน และใจร้อนรนของท่านที่มีแก่เรา, จึงทำให้เรามีความยินดีมากขึ้น. 8ด้วยว่าถึงแม้ข้าพเจ้าได้ทำให้ท่านทั้งหลายเกิดมีความเสียใจเพราะจดหมายฉะบับนั้น, ข้าพเจ้าก็ไม่เสียดาย ถึงเมื่อก่อนข้าพเจ้าได้เสียดายบ้าง, เพราะว่าข้าพเจ้าเห็นแล้วว่า จดหมายนั้นได้ทำให้ท่านทั้งหลายเกิดมีความเสียใจชั่วคราว 9แต่บัดนี้ข้าพเจ้ามีความยินดี, มิใช่เพราะท่านได้รับความเสียใจ, แต่เพราะที่ท่านได้รับความเสียใจนั้นจึงเป็นเหตุให้ท่านทั้งหลายกลับใจเสียใหม่ เพราะว่าท่านทั้งหลายได้รับความเสียใจอย่างที่ชอบพระทัยพระเจ้า, เพื่อท่านจะไม่ได้ผลร้ายสิ่งใดจากเราเลย. 10เพราะว่าความเสียใจอย่างที่ชอบพระทัยพระเจ้าย่อมกระทำให้กลับใจเสียใหม่ และนำไปถึงความรอด, และการกลับใจเสียใหม่นั้นจะไม่เป็นที่น่าเสียดาย แต่ความเสียใจอย่างโลกย่อมนำไปถึงความตาย. 11จงพิจารณาความเป็นไปนี้เถิด, คือที่ท่านทั้งหลายได้มีความเสียใจอย่างที่ชอบพระทัยพระเจ้า, ว่าความนั้นได้กระทำให้ท่านมีความสนใจมากเท่าใด, และการแก้ตัวใหม่มากเท่าใด, และการโกรธแทนมากเท่าใด, และความกลัวมากเท่าใด, และเกิดความอาลัยมากเท่าใด, และการกะตอรือร้นมากเท่าใด, ทั้งรู้สึกอยากจะลงโทษตอบแทนมากเท่าใดในทุกสิ่งเหล่านั้น ท่านทั้งหลายได้แสดงว่าท่านก็หมดจดในการนั้นแล้ว. 12เหตุฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงได้เขียนจดหมายฝากมายังท่านทั้งหลาย มิใช่เพราะเห็นแก่คนนั้นที่ได้ทำผิด, หรือเพราะเห็นแก่คนนั้นที่ต้องทนเอาการร้าย, แต่เพื่อความที่ท่านได้สนใจเราจะได้ปรากฏแก่ท่านทั้งหลายจำเพาะพระเจ้า. 13โดยเหตุนั้นเราจึงมีความชูใจ
ในความชูใจของเรานั้นเรามีความยินดีมากยิ่งขึ้น เพราะความยินดีของติโต, เหตุว่าท่านทั้งหลายได้กระทำให้ใจของติโตชื่นบาน. 14ถ้าข้าพเจ้าได้อวดท่านทั้งหลายแก่ติโตอย่างหนึ่งอย่างใด, ข้าพเจ้าก็ไม่มีความละอาย, แต่สิ่งสารพัตรที่เราได้กล่าวแก่ท่านย่อมเป็นความจริงฉันใด, สิ่งซึ่งเราได้อวดท่านทั้งหลายแก่ติโตเมื่อก่อนนั้น ก็ปรากฏเป็นจริงเหมือนกันฉันนั้น. 15และเมื่อติโตระลึกได้ว่าท่านทั้งหลายได้เชื่อฟัง และต้อนรับเขาด้วยความยำเกรงจนตัวสั่น, เขาจึงมีความรักท่านทั้งหลายมากยิ่งขึ้น. 16เพราะฉะนั้นข้าพเจ้ามีความยินดี, เพราะว่าข้าพเจ้าไว้ใจท่านทั้งหลายได้ทุกสิ่ง
ที่ได้เลือกล่าสุด:
โกรินโธฉะบับที่สอง 7: TH1940
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society