โกรินโธฉะบับที่สอง 2
2
1ข้าพเจ้าได้ตั้งใจไว้ว่า เมื่อมีความทุกข์อยู่จะไม่มาหาพวกท่านอีก.
เปาโลอยากให้เขารู้จักความรักใหญ่ยิ่ง
2เพราะถ้าข้าพเจ้าทำให้พวกท่านเป็นทุกข์, จะมีใครให้ข้าพเจ้าได้ความยินดี? ก็เป็นคนที่ข้าพเจ้าได้ให้มีความทุกข์นั้นแหละ. 3และข้าพเจ้าได้เขียนข้อความนั้นฝากมาถึงพวกท่าน กลัวว่าเมื่อข้าพเจ้ามานั้นข้าพเจ้าจะได้ความทุกข์จากคนเหล่านั้นที่ควรจะให้ข้าพเจ้ามีความยินดี และข้าพเจ้าไว้ใจในท่านทั้งหลายว่า ความยินดีของข้าพเจ้าก็เป็นความยินดีของท่านด้วย. 4เหตุว่าเมื่อข้าพเจ้าได้เขียนหนังสือฝากมาถึงท่านทั้งหลายนั้น, ข้าพเจ้าได้มีความทุกข์ร้อนใจเป็นอันมากและน้ำตาไหล, มิใช่เพื่อจะให้ท่านทั้งหลายเป็นทุกข์, แต่เพื่อจะให้ท่านรู้จักความรักอันใหญ่ยิ่งซึ่งข้าพเจ้ามีต่อท่านทั้งหลาย
5ถ้ามีผู้ใดเป็นเหตุให้เกิดความทุกข์, ผู้นั้นมิได้กระทำให้ข้าพเจ้าเป็นทุกข์แต่คนเดียว, แต่ได้กระทำให้ท่านทั้งหลายเป็นทุกข์เกือบทั้งหมด (ที่ว่าเกือบก็คือข้าพเจ้าไม่อยากจะปรักปรำผู้นั้นจนเหลือเกิน). 6ซึ่งคนส่วนมากได้ลงโทษคนนั้นก็พอสมควรอยู่แล้ว. 7เหตุฉะนั้นควรท่านทั้งหลายจะยกโทษคนนั้นต่างหาก, เพื่อเขาจะได้ความบรรเทา กลัวว่าเขาจะจมลงในความทุกข์เหลือล้น. 8เพราะฉะนั้นข้าพเจ้าขอหนุนใจท่านทั้งหลายให้รับคนนั้นกลับเข้ามาใหม่ด้วยความรัก. 9เหตุฉะนี้ข้าพเจ้าจึงได้เขียนหนังสือฝากมาถึงท่านทั้งหลายด้วย, คือว่าหวังจะลองใจท่านทั้งหลายดูว่า ท่านจะยอมเชื่อฟังทุกประการหรือไม่. 10ถ้าพวกท่านจะยกโทษของผู้ใด, ข้าพเจ้าก็ยกโทษของผู้นั้นด้วย แม้ข้าพเจ้ายกโทษของคนใด, ข้าพเจ้าได้ยกโทษของคนนั้นเพราะเห็นแก่ท่านทั้งหลายต่อพระพักตรพระคริสต์. 11เพื่อซาตานจะมิได้ชัยชะนะแก่เราด้วยเรารู้อุบายของมันแล้ว
12เมื่อข้าพเจ้าได้ไปถึงเมืองโตรอาเพื่อจะประกาศกิตติคุณของพระคริสต์. และพระองค์ได้ทรงโปรดเปิดช่องให้แก่ข้าพเจ้า, 13ข้าพเจ้ายังไม่มีความสบายใจเลย, เพราะข้าพเจ้ามิได้พบติโตน้องของข้าพเจ้า, ข้าพเจ้าจึงลาพวกนั้นไปยังมณฑลมากะโดเนีย
เราเป็นสุคนธรสอันหวานของพระคริสต์
14แต่จงขอบพระคุณพระเจ้า, ผู้ทรงโปรดให้เรามีชัยโดยพระคริสต์ทุกเวลา, และผู้ทรงโปรดประทานสุคนธรสแห่งความรู้ของพระองค์ให้ปรากฏด้วยตัวเราทุกแห่ง. 15ด้วยว่าเราเป็นสุคนธรสอันหวานของพระคริสต์แก่พระเจ้าในท่ามกลางคนที่กำลังรอด และคนที่กำลังพินาศ 16แก่ฝ่ายหนึ่งเราเป็นกลิ่นรสแห่งความตายนำไปถึงความตาย, และแก่อีกฝ่ายหนึ่งเราเป็นสุคนธรสแห่งชีวิตนำไปถึงชีวิต. เพราะฉะนั้นใครเล่าจะมีความสามารถเหมาะกับกิจเหล่านี้? (เราเองนั้นแหละ). 17ด้วยว่าเราไม่เหมือนคนโดยมากที่เอาพระคำของพระเจ้าไปขายกิน แต่ว่าเราประกาศด้วยอาศัยพระคริสต์อย่างคนสัตย์ซื่อ, อย่างคนที่มาจากพระเจ้า, และอย่างคนที่อยู่จำเพาะพระพักตรพระเจ้า
ที่ได้เลือกล่าสุด:
โกรินโธฉะบับที่สอง 2: TH1940
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society