บทเพลง_ไพเราะ 2:1-17

ฉัน​เป็นแค่​ดอกไม้​ดอกหนึ่ง​ใน​ที่ราบ​ชาโรน เป็นแค่​ดอกลิลลี่​ดอกหนึ่ง​ท่ามกลาง​หุบเขา​ทั้งหลาย เมื่อ​เปรียบ​ที่รัก​ของฉัน​กับ​หญิงสาว​อื่นๆ เธอ​เป็น​เหมือนกับ​ดอกลิลลี่​ท่ามกลาง​พงหนาม เมื่อ​เปรียบ​ที่รัก​ของฉัน​กับ​ชายหนุ่ม​อื่นๆ เขา​เป็น​เหมือน​ต้นแอปเปิ้ล​ท่ามกลาง​ต้นไม้ป่า ฉัน​มี​ความสุข​มาก​ที่ได้​นั่ง​อยู่​ใต้ร่มเงา​ของเขา และ​ผล​ของเขา​ก็​หวาน​ถูกปาก​เหลือเกิน เขา​พา​ฉัน​ไปยัง​ที่ที่​เรา​จะได้​ดื่มด่ำ​กับ​เหล้าองุ่น​กัน เขา​อยากจะ​ร่วมรัก​กับฉัน ขอ​ขนมองุ่นแห้ง​เพื่อ​เสริมกำลัง​ฉัน​ด้วย ขอ​ผลแอปเปิ้ล​หล่อเลี้ยง​ฉัน​ด้วย ฉัน​กระหาย​รัก​ของเธอ​แทบ​ขาดใจ แขนซ้าย​ของเขา​ช้อน​อยู่​ใต้​หัว​ฉัน และ​มือขวา​ของเขา​ก็​ลูบไล้​ฉัน พวกสาวๆ​แห่ง​เยรูซาเล็ม​เอ๋ย ฉัน​ขอให้​เธอ​ทั้งหลาย​สาบาน​ต่อหน้า​เลียงผา​หรือ​กวางตัวเมีย​ว่า พวกเธอ​จะ​ไม่​ปลุกเร้า​หรือ​กระตุ้น​ความรัก​ให้​ตื่น จนกว่า​ความรัก​นั้น​จะ​สุกงอม ฟังสิ นั่น​เสียง​ชาย​คนรัก​ของฉัน ดูสิ เขา​กำลัง​มา​แล้ว เขา​กำลัง​เต้นรำ​อยู่​บน​ภูเขา​เหล่านั้น และ​กระโดด​โลดเต้น​อยู่​บน​เนินเขา ที่รัก​ของ​ฉัน​เหมือนกับ​เลียงผา​หรือ​กวางหนุ่ม นั่นไง เขา​กำลัง​ยืน​อยู่​นอก​กำแพง​ของเรา กำลัง​จ้อง​ลอด​หน้าต่าง​เข้ามา กำลัง​แอบมอง​ลอด​ไม้ระแนง​เข้ามา ที่รัก​ของฉัน​พูด​กับ​ฉัน​ว่า “ที่รักจ๋า ลุกขึ้นเถิด คนสวย​ของฉัน ไปกันเถอะ เพราะ​ฤดูหนาว​ได้​ผ่านพ้น​ไปแล้ว และ​ฝน​ก็​หยุดตก​แล้ว ดอกไม้​ทั้งหลาย​บานสะพรั่ง​ไป​ทั่ว​ผืนดิน ถึงเวลา​ร้องเพลง​กันแล้ว นกเขา​กำลัง​ขันคู​ไป​ทั่ว​แผ่นดิน ผลมะเดื่อ​กำลัง​สุก ต้นองุ่น​กำลัง​ออกดอก​บานสะพรั่ง​ส่ง​กลิ่น​หอมฟุ้ง​ไป​ทั่ว ที่รักจ๋า ลุกขึ้นเถิด คนสวย​ของฉัน ไปกันเถอะ” “แม่นกเขา​ของฉัน​ที่​ซ่อนตัว​อยู่​ใน​รอยแตก​ของ​ภูผาสูง ออกมา​ให้​ฉัน​เห็นตัว​หน่อย ส่งเสียง​ให้​ฉัน​ได้ยิน​หน่อย เพราะ​เสียง​ของเธอ​ช่างไพเราะ และ​รูปร่าง​หน้าตา​เธอ​นั้น​ก็​ช่าง​งดงาม” “จับ​พวก​สุนัข​จิ้งจอก​ให้เรา สุนัข​จิ้งจอก​ตัวเล็กๆ​ที่​ทำลาย​สวนองุ่น เพราะ​สวนองุ่น​ของเรา​กำลัง​ผลิดอก” ที่รัก​ของฉัน เป็นของฉัน​และ​ฉัน​ก็เป็น​ของเขา เขา​กำลัง​เล็ม​พืช​อยู่​ท่ามกลาง​ดอกลิลลี่ กลับมาเถิด ที่รัก​ของฉัน ขอให้​ท่าน​เป็นเหมือน​เลียงผา​หรือ​กวางหนุ่ม​บน​เทือกเขา​บีเธอร์ จน​วันใหม่​ย่าง​เข้ามา​และ​เงา​แห่ง​ค่ำคืน​หนีไป