นาฮูม 3:6-19

นาฮูม 3:6-19 THA-ERV

เรา​จะ​โยน​ขยะ​เน่าเหม็น​ใส่​เจ้า เรา​จะ​ดูถูก​เจ้า จะ​เอา​เจ้า​มา​ประจาน​ให้​คน​ดู เมื่อ​คน​เห็น​เจ้า จะ​รีบ​เผ่นหนี​ไป​จาก​เจ้า ทุกคน​จะ​พูดว่า ‘นีนะเวห์​ถูก​ทำลาย​แล้ว จะ​มีใคร​เสียใจ​ให้​กับ​นาง​บ้าง จะ​ไป​หา​ใคร​ที่ไหน​มา​ปลอบโยน​นาง​ได้’” นีนะเวห์ เจ้า​คิดว่า​เจ้า​วิเศษ​กว่า​เมืองเธเบส หรือ เมืองเธเบส​ที่​ตั้ง​อยู่​บน​แม่น้ำไนล์ มี​น้ำ​ล้อมรอบ มี​แม่น้ำ​เป็น​ที่กำบัง มี​น้ำ​เป็น​กำแพง และ​มี​กำลัง​อย่าง​ไม่จำกัด เพราะ​เอธิโอเปีย​และ​อียิปต์​เสริม​กำลัง​ให้ แล้ว​ยัง​เป็น​พันธมิตร​กับ​พูต​และ​ลิเบีย​ด้วย แต่​ถึง​ขนาดนั้น เธเบส​ก็​ยัง​ถูก​กวาด​ต้อน​ไป​เป็นเชลย ตาม​หัวถนน​ทุกแห่ง พวกเด็กทารก​ของเธอ​ถูก​เหวี่ยง​ทิ้งพื้น​แหลก​เป็นชิ้นๆ พวกเขา​จับสลาก​แบ่ง​พวกผู้ดี​ของ​เมือง​นั้น​ไป​เป็นทาส และ​จับ​คนใหญ่​คนโต​ของ​เมือง​นั้น​ล่ามโซ่​ไว้ ดังนั้น​นีนะเวห์ เจ้า​ก็​เหมือนกัน จะ​เป็น​เหมือน​คนเมา​ที่​มึนงง และ​พยายาม​หา​ที่หลบภัย​จาก​ศัตรู พวกป้อม​ปราการ​ทั้งหลาย​ของเจ้า​ก็​จะ​เป็น​เหมือน​ต้นมะเดื่อ​ที่​มี​ลูกมะเดื่อ​รุ่นแรก​ที่​สุก​คาต้น เมื่อ​มี​คน​มา​เขย่า​ต้น​มัน ลูกมะเดื่อ​ก็​จะ​หล่น​เข้า​ปาก​คนนั้น นีนะเวห์ กองทัพ​ของเจ้า เป็น​เหมือน​ผู้หญิง​ที่​อยู่​ท่ามกลาง​เจ้า ประตูเมือง​ทั้งหลาย​ของเจ้า​ก็​เปิดอ้า​ให้​พวกศัตรู พวก​ไม้​กลอน​ประตูเมือง​ของเจ้า​ก็​ถูก​ไฟไหม้​หมดแล้ว ไป​ตักน้ำ​มา​ตุน​ไว้​สำหรับ​ตัวเอง​จะ​ได้​ใช้​มัน​เมื่อ​เมือง​ถูก​ล้อม ทำให้​ป้อม​ปราการ​ของเจ้า​แข็งแรง​ขึ้น ลง​ไป​ใน​โคลน เหยียบย่ำ​ดินเหนียว​ให้​เข้ากัน แล้ว​เอา​มา​ใส่​เบ้า​ทำ​อิฐ ใน​การสู้รบ​นั้น ไฟ​จะ​เผาผลาญ​เจ้า​และ​ดาบ​จะ​ฟาดฟัน​เจ้า ไฟ​นั้น​จะ​เผาผลาญ​เจ้า​เหมือน​ตั๊กแตน​กิน​หญ้า ให้​เพิ่ม​จำนวน​คน​ของเจ้า​ให้​มี​มาก​เหมือน​ตั๊กแตน ให้​คน​ของเจ้า​ทวีคูณ​เหมือน​ฝูงตั๊กแตน ถึง​พวกพ่อค้า​ของเจ้า​มี​มากมาย​มหาศาล​เหมือน​กับ​ดวงดาว​บน​ท้องฟ้า แต่​พวกเขา​ก็​จะ​เป็น​เหมือน​ฝูงตั๊กแตน​ที่​ลอกคราบ​แล้ว​บินไป เจ้าหน้าที่​ที่​เจ้า​แต่งตั้ง​ขึ้นมา​ก็​เป็น​เหมือน​ตั๊กแตน และ​พวกเสมียน​ก็​เป็น​เหมือน​ฝูงตั๊กแตน​ที่​เกาะ​อยู่​ตาม​กำแพง​ที่​อบอุ่น​ใน​วัน​ที่​อากาศ​หนาวเย็น แต่​เมื่อ​ดวง​อาทิตย์​ขึ้น พวกมัน​ก็​บิน​หนีไป และ​ไม่มี​ใคร​รู้​ด้วยว่า​มัน​บิน​ไปไหน กษัตริย์​อัสซีเรีย พวกขุนนาง​ชั้นผู้ใหญ่​ของเจ้า ก็​ล่วงลับ​ไปแล้ว พวกผู้นำ​ของเจ้า​ก็​ไป​เป็นสุขๆ​แล้ว คน​ของเจ้า​ก็​กระจัด​กระจาย​ไป​ตาม​เนินเขา​ต่างๆ​และ​ไม่เหลือ​ผู้นำ​อีกแล้ว​ที่​จะ​ไป​รวบรวม​พวกเขา​กลับมา ไม่มี​การซ่อมแซม​ส่วน​ที่​หักร้าว​ใน​ตัวเจ้า บาดแผล​ของเจ้า​นั้น​เกินกว่า​ที่​จะ​เยียวยา​รักษา​ได้ ทุกคน​ที่​ได้ยิน​ข่าว​เรื่องเจ้า ต่าง​ก็​พา​กัน​ตบมือ​ดีใจ​เพราะ​พวกเขา​ทุกคน​เคย​ถูก​เจ้า​ทรมาน​ครั้งแล้ว​ครั้งเล่า

อ่าน นาฮูม 3