มัทธิว 8:5-13

เมื่อ​พระเยซู​เข้า​ไป​ใน​เมือง​คาเปอรนาอุม มี​นายร้อย​คน​หนึ่ง​เข้า​มา​หา เพื่อ​ขอ​ให้​พระองค์​ช่วย เขา​พูด​ว่า “นาย​ท่าน คนใช้​ของ​ผม​นอน​เป็น​อัมพาต​อยู่​ที่​บ้าน ต้อง​ทน​ทุกข์​ทรมาน​มาก” พระเยซู​บอก​นายร้อย​ว่า “เรา​จะ​ไป​รักษา​ให้” นายร้อย​จึง​บอก​พระองค์​ว่า “นาย​ท่าน ผม​ไม่​ดี​พอ​ที่​จะ​ให้​ท่าน​เข้า​ไป​ใน​บ้าน​ของ​ผม ท่าน​แค่​สั่ง​เท่า​นั้น คนใช้​ของ​ผม​ก็​จะ​หาย ที่​ผม​รู้​ก็​เพราะ​ผม​เป็น​ทหาร มี​ทั้ง​หัวหน้า​ที่​สั่ง​ผม และ​มี​ลูกน้อง​ที่​ต้อง​เชื่อฟัง​คำสั่ง​ผม เมื่อ​ผม​สั่ง​ให้ ‘ไป’ เขา​ก็​ไป สั่ง​ให้ ‘มา’ เขา​ก็​มา และ​ถ้า​สั่ง​ให้​ทาส​ของ​ผม ‘ทำ​สิ่ง​นั้น​สิ่งนี้’ เขา​ก็​ทำ” เมื่อ​พระเยซู​ได้ยิน​อย่าง​นั้น​ก็​แปลกใจ​มาก และ​พูด​กับ​คน​ที่​ติดตาม​มา​ว่า “เรา​จะ​บอก​ให้​รู้​ว่า ยัง​ไม่เคย​พบ​ใคร​ใน​อิสราเอล ที่​มี​ความเชื่อ​ยิ่งใหญ่​ขนาดนี้​มา​ก่อน​เลย เรา​จะ​บอก​ให้​รู้​ว่า จะ​มี​คน​จำนวน​มาก​มา​จาก​ตะวันออก​และ​ตะวันตก เพื่อ​มา​ร่วม​ใน​งาน​เลี้ยง​เฉลิม​ฉลอง​กับ​อับราฮัม อิสอัค และ​ยาโคบ ใน​อาณาจักร​แห่ง​สวรรค์ แต่​คน​ที่​น่า​จะ​ได้​อยู่​ใน​อาณาจักร​ของ​พระองค์​นั้น กลับ​จะ​ต้อง​ถูก​โยน​ออก​ไป​อยู่​ใน​ที่​มืด ที่​มี​แต่​เสียง​ร้องไห้​โหยหวน​อย่าง​เจ็บปวด” แล้ว​พระเยซู​ก็​พูด​กับ​นายร้อย​ว่า “กลับ​ไป​บ้าน​เถอะ มัน​จะ​เป็น​ไป​ตาม​ที่​คุณ​เชื่อ” และ​คนใช้​ของ​เขา​ก็​หาย​ทันที​ใน​เวลา​นั้น